Κυριακή! Μια μέρα που είναι ταυτόσημη με τη Θεία Λειτουργία. Άλλωστε η λέξη σημαίνει ‘ημέρα Κυρίου’. Πώς γίνεται ο Χριστιανός ν’ απέχει από την κατ’ εξοχήν πράξη της Εκκλησίας; Γι’ αυτό υπάρχει κανόνας που λέει: «Κληρικός ή λαϊκός άνευ βαρυτάτης ανάγκης και εντός πόλεως ευρισκόμενος εάν λείψη επί τρεις Κυριακάς εκ της Θ. Λειτουργίας, ο μεν καθαιρείται, ο δε αφορίζεται».
Νομίζω ότι είναι σημαντικό να εννοούμε το βάθος του ‘γιατί εκκλησιαζόμαστε’. Δεν μαζευόμαστε στο ναό με στόχο να προσευχηθούμε. Αυτό μπορεί να γίνει στο σπίτι ήσυχα, σύμφωνα και με το λόγο του Κυρίου «Εσύ, όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου, κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά» (Ματθ. 6,6). Ούτε ακόμα εκκλησιαζόμαστε ‘για να νιώσουμε ωραία’ μέσα στο κατάλληλο εκκλησιαστικό περιβάλλον.
Ο κυριότερος λόγος είναι να δώσουμε το παρόν μας στη σύναξη. Μ’ αυτό δείχνουμε έμπρακτα ότι ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, είμαστε γεννημένοι δια του βαπτίσματος στην οικογένεια του Ουράνιου Πατέρα μας, γι’ αυτό και μπορούμε να καθίσουμε στο Πατρικό τραπέζι τρώγοντας και πίνοντας το σώμα και το αίμα του Θεανθρώπου, ώστε να γίνουμε «σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού». Γι’ αυτό και προηγουμένως θα ομολογήσουμε σε τι πιστεύουμε, με το Σύμβολο της πίστεως, που’ ναι όχι η ατομική πίστη αλλά η πίστη της Εκκλησίας.
Ξέρουμε όλοι μας πως δεν νιώθουμε πάντα την ένταση της Χάριτος ούτε αναχωρούμε πάντα από το ναό μεταμορφωμένοι και αλλοιωμένοι. Αλλά αυτά, ως δώρα Θεού, δεν εξαρτώνται από τη δική μας προσπάθεια. Η δική μας κατάθεση, η δική μας συμβολή, για να έλθει η Χάρη του Θεού, συνιστάται στην ορθή πίστη και στον καθημερινό αγώνα για τήρηση των εντολών του Χριστού. Το πρώτο το κατέχει η Εκκλησία, το δεύτερο εξαρτάται από μας.
Μπορεί η κάθε Κυριακή να γίνει, με αφετηρία τη Θεία Λειτουργία, μια νέα μέρα, του Κυρίου και δική μας, καθώς θ’ αρχίσει από το μεγάλο μυστήριο της θυσίας Του και μείς θα γευόμαστε την αγάπη Του, την ευλογία της ενότητάς μας μ’ Εκείνο, με τους απ’ αιώνος Αγίους Του, και με τους αδελφούς μας σήμερα. Αμήν!
