Τὸν κάλεσαν γιὰ ἄλλη μιά φορά στὸ σπίτι τους γιὰ ἁγιασμό. Πλησίαζε τὸ 2009 καὶ μετακόμισαν ξανὰ μέσα στὸ ἴδιο κτήριο. Ἀπὸ τὸ ἰσόγειο πῆγαν στὸ ἡμιυπόγειο, ἀφοῦ πάντρευαν τὸ παιδί τους καὶ τοῦ παραχώρησαν τὸ σπίτι. Ὁ παπα–Μᾶρκος μπῆκε ἀπὸ τὴν αὐλόπορτα καί, ὅπως συνήθιζε, βάδισε γοργὰ πρὸς τὴν εἴσοδο τοῦ ἰσογείου σπιτιοῦ. Ἡ οἰκοδέσποινα, ποὺ τὸν συνόδευε, εἶχε ἀρχίσει νὰ κατεβαίνει πρὸς τὸ ἡμιυπόγειο.
-Πατέρα Μᾶρκο, ὄχι ἐκεῖ. Ἀπὸ δῶ.
Ἐκεῖνος ζύγισε μὲ τὴ ματιὰ του τὰ δύο σπίτια. Εἶδε τὸ ἡλιόλουστο ἰσόγειο. Ὕστερα χαμήλωσε τὸ βλέμμα πρὸς τὰ κάτω. Κούνησε ἐλαφρὰ τὸ κεφάλι κι αὐθόρμητα βγῆκε ἀπὸ τὰ χείλη του ἡ φράση:
-Τί κάνει ἡ ἀγάπη!
Ρίγησε ἡ οἰκοδέσποινα. Αὐτὴ ἡ φράση πυροδότησε μιά … εὐγενῆ διαμαρτυρία μέσα της, ποὺ δὲν τόλμησε νὰ τὴν ξεστομίσει, γιατί θὰ ἔβρισκε κραταιὸ ἐμπόδιο τὴν ταπείνωσή του.
Ἄχ, παπα–Μᾶρκο μου! Τί κάνει ἡ ἀγάπη; Ἡ ἀγάπη τῶν γονιῶν εἶναι φυσική, εἶναι αὐτονόητη. Ὁ κάθε γονιὸς πασχίζει νὰ κάνει τὸ καλύτερο γιὰ τὰ παιδιά του. Τί νὰ ποῦμε ὅμως γιὰ τὴ δική σου ἀγάπη, ποὺ δὲν εἶναι «φυσική», ἀλλὰ ὑπερκόσμια; Πηγάζει κατ’ εὐθεῖαν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κάνεις πράξη τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ποὺ ὑπηρετεῖς πιστά: «Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ». Δὲν ἔχεις ἐχθρούς. Ὅλοι εἶναι φίλοι σου, οἱ πιὸ ταπεινοὶ καὶ καταφρονεμένοι, ἀκόμη καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ οἱ κακοῦργοι! Καμιὰ σχέση συγγένειας δὲν ἔχεις μὲ αὐτοὺς ποὺ εὐεργετεῖς. Κι ὅμως! Δὲ δίνεις ὕπνο στὰ βλέφαρά σου, δὲ δίνεις τροφὴ στὸ στομάχι σου, δὲ δίνεις ἀνάπαυση στὸ σῶμα σου προκειμένου νὰ ὑπηρετήσεις κάθε ἀνάγκη, ἀκόμη καὶ ἀγνώστων, ποὺ συναντᾶς πρώτη φορά! Καὶ οἱ ἀνάγκες εἶναι τόσες πολλές, ποὺ δὲν ἀρκεῖ τὸ εἰκοσιτετράωρο! Δὲ λὲς σὲ κανένα «ὄχι».
Πάντα πρόθυμος μὲ τὸ κεφάλι ἐλαφρὰ σκυφτό, τὴν καρδιὰ στὸν οὐρανὸ καὶ μὲ τὰ πόδια νὰ βγάζουν φτερά, παρόλη τὴν κούραση καὶ τὴν ταλαιπωρία. Σὰν τὸν ἀκάματο στρατιώτη, ποὺ φρουρεῖ μὲ αὐτοθυσία τὰ τείχη τῆς πολυάκριβης πόλης, τῆς ψυχῆς, νὰ μὴ μπεῖ μέσα ὁ νοητὸς ἐχθρός. Σὰν τὸν καλὸ βοσκό, ποὺ ἄγρυπνος περιφρουρεῖ τὸ λογικὸ ποίμνιο. Σὰν ὁλόλευκη λαμπάδα, ποὺ πάντα εἶναι ἀναμμένη καὶ ἐκπέμπει φῶς καὶ ζεστασιὰ μὲς στὰ σκοτάδια καὶ ἁπαλά, ἤρεμα, μέρα μὲ τὴν ἡμέρα λιώνει, προσφορὰ πολύτιμη στὸ μανουάλι μπροστὰ στὸ Θυσιαστήριο.
ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, «ΕΝΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ», Ὁ
πατὴρ Μᾶρκος Μανώλης μὲ τὸ βλέμμα μιᾶς ἐνορίτισσας, τοῦ ἁγίου Γεωργίου
Διονύσου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 10677 ΑΘΗΝΑ 2019
