ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Εάν κάποιος στεναχωρή τους αδελφούς και εις τα μικρά αμαρτήματα, λέγων «οφείλετε να μετανοήσετε», μήπως και αυτός είναι άσπλαγχνος και καταλύει την αγάπην;
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ
Ο Κύριος διεβεβαίωσεν ότι «ένα ιώτα ή ένα γράμμα δεν θα παρέλθη από του νόμου, έως ότου εκπληρωθούν πάντα» (Ματθ.5,18) και διεκήρυξεν ότι «δια πάσαν αστήρικτον κρίσιν, την οποίαν θα λαλήσουν οι άνθρωποι, θα αποδώσουν λόγον περί αυτής εν ημέρα κρίσεως» (Ματθ.12,36).
Ως εκ τούτου τίποτε δεν πρέπει να περιφρονούμεν ως μικρόν, διότι κατά την Γραφήν «ο καταφρονών κάτι θα καταφρονηθη υπ’ αυτού» (Παρ.13,13). Άλλως τε ποίον αμάρτημα θα τολμήση κανείς να είπη μικρόν, όταν ο απόστολος κατέστησε φανερόν ότι «δια της παραβάσεως του νόμου τον Θεόν ατιμάζεις»; (Ρωμ.2,23)
Αφού δε το κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία (Α’ Κορ.15,55), όχι συγκεκριμένως αυτή ή εκείνη, αλλά απροσδιορίστως κάθε αμαρτία, άσπλαχνος είναι όχι ο ελέγχων, αλλ’ ο σιωπών, όπως ακριβώς είναι άσπλαγχνος εκείνος που αφήνει το δηλητήριον μέσα εις τον δηχθέντα υπό δηλητηριώδους ερπετού, και όχι εκείνος που το βγάζει.
Αυτός που δεν ελέγχει καταλύει και την αγάπη, διότι, όπως αναφέρει η Γραφή, «ο φειδόμενος της ράβδου μισεί τον υιόν αυτού, ο δε αγαπών παιδεύει αυτόν επιμελώς» (Παρ.13,24)
ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΡΓΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ-ΕΠΕ- 9, ΟΡΟΙ ΚΑΤ’ ΕΠΙΤΟΜΗ-ΕΡΩΤΗΣΙΣ 4, σελ.19
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
