π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΧΟΛΗ ΑΡΚΕΗΝ (Arcane School)
Η Σχολή αυτή ιδρύθηκε το 1923 από την Αλίκη Μπέιλη και τον σύζυγο της Φόστερ Μπέιλη, ύστερα από επιθυμία της «Πνευματικής Ιεραρχίας» (Μπέιλη, Μαθήματα στη Νέα Εποχή, σ. 1001-1002). Σκοπός της ήταν η εκπαίδευση εκείνων που είναι «συνειδητοί γνώστες τού Σχεδίου και μεμυημένοι μαθητές της Ιεραρχίας», για να βοηθηθούν στη «μαθήτευση στη Νέα Εποχή» και στην «υπηρεσία στην ανθρωπότητα», ώστε να επισπευθεί η «επανεμφάνιση τού Χριστού» (Μπέιλη, Αυτοβιογραφία, ο. 308).
Στην κίνηση υπογραμμίζονται 9 «βασικά αξιώματα». Σύμφωνα με το πρώτο υπάρχει για την ανθρωπότητα «ένα Σχέδιο». Η «απλούστερη έκφραση» της ιδέας αυτής περιλαμβάνει τρεις «βασικές δηλώσεις»: Ότι αυτά που συμβαίνουν είναι «η εκδήλωση ενός μεγάλου σκοπού», ότι μια «πνευμαπκή Ιεραρχία» οδηγεί την ανθρωπότητα στην πραγματοποίηση τού «θείου Σχεδίου», ότι η «εκτελεστική αρχή αυτής της Ιεραρχίας είναι ο Χριστός, και τα πρεσβύτερα μέλη της είναι οι Διδάσκαλοι της Σοφίας» (Χρηματοδότηση τού ιεραρχικού έργου, σ. 1).
Βασικά σημεία είναι ακόμη πως η ανθρωπότητα καθορίζει την «ταχύτητα της δικής της εξέλιξης», πως οι άνθρωποι «καλής θελήσεως» που συνεργάζονται αποτελούν μέρος τού «Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών τού Κόσμου», που εργάζονται για την εκπλήρωση τού Σχεδίου.
Πίσω από τους ηγέτες τού «Νέου Ομίλου» και τους συνεργάτες τους υπάρχει η «εσωτέρα Πνευματική Κυβέρνηση τού Πλανήτη», ότι τα μέλη τού «Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών τού Κόσμου» βρίσκονται «σε κάθε πολιτικό κόμμα, και σε κάθε θρησκεία τού κόσμου. Αντιπροσωπεύουν μια νοητική στάση».
Η Μπέιλη ισχυρίζεται πως η Σχολή Αρκέην είναι θρησκευτικά αχρωμάτιστη. Στη σχολή, λέγει δεν διδάσκεται θεολογία και ο σπουδαστής «δεν υποχρεώνεται να δεχθεί οποιαδήποτε ερμηνεία ή παρουσίαση της αληθείας». Αρχηγοί και πρεσβύτεροι εργάτες σε πολλές αποκρυφιστικές ομάδες εργάζονται στη Σχολή Αρκέην (Μπέιλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή, σ. 1002).
Αυτό δεν το αμφισβητούμε. Εκείνο όμως που υπογραμμίζουμε είναι ότι ο σκοπός της Σχολής Αρκέην στηρίζεται σε μια θεολογία που ακυρώνει το χριστιανικό ευαγγέλιο.
«Αποδίδεται έμφαση στο Δάσκαλο στην καρδιά, στην ψυχή» και διδάσκεται υποταγή στο Δάσκαλο, στον «εν ημίν Χριστό», λέγει η Μπέιλη βάζοντας στη θέση τού Χριστού τον ίδιο τον εαυτό μας (Μπέιλη, Μαθητεία, σ. 1002. Από την διάνοιαν εις την διαίσθησιν, σ. 78). Ένας μαθητής της Σχολής Αρκέην δεν αναγνωρίζει θεό έξω από τον εαυτό του. Γι’ αυτόν «η οδός» δεν μπορεί να είναι ο Ιησούς Χριστός (Ιω. ιδ’ 6)· είναι ο ίδιος ο εαυτός του.
«Δεν θα βάλουμε όμως κανένα δάσκαλο στη θέση τού θεού», λέγει η κίνηση, εννοώντας το «Θεό – Εαυτό μας»: Δεν θα υπακούσουμε σε κανένα ηγέτη, εκτός από την καθοδηγήτρια φωνή τού δικού μας εσωτερικού Θεού και δεν θα στηριζόμαστε σε κανένα άνθρωπο… Το πρώτο αναγκαίο προσόν είναι η ακλόνητη πίστη στις ατομικές μας δυνάμεις και στη Θεότητα που είναι μέσα μας. Αποκτήσαμε αυτή την πεποίθηση; Στηριζόμαστε στο βασικό γεγονός της ουσιαστικής μας θειότητος;… Έχομε πεισθεί ότι είμαστε τόσο θείοι, όσο και ο ίδιος ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Γαλιλαίας και ότι μπορούμε να είμαστε ‘εν με τον Πατέρα’, όπως Εκείνος ήταν…;» (Η σχολή Αρκέην, σ. 10).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
