Όταν ήμασταν στο Κελλί του Μαρουδά – διηγείται ο Γέρων Ευφρόσυνος Αγιορείτης – είχαμε πρόβλημα με το νερό το καλοκαίρι. Είχε μια μικρή πηγή που πατούσε το Κελλί, όχι όμως δυνατή. Όταν τον χειμώνα είχαμε λίγες βροχές, από τις αρχές Αυγούστου σταματούσε να βγάζη νερό και, επειδή το πανηγυράκι μας ήταν 8 Σεπτεμβρίου, είχαμε μεγάλη δυσκολία με το νερό. Το Κελλί ήταν χτισμένο σε ένα οροπέδιο, Ανατολικά και Βορειοδυτικά υπήρχαν δύο μικρές χαράδρες και Νότια ένας μεγάλος λόφος. Η Βορειοδυτική χαράδρα είχε πηγή με πολύ νερό, αλλά δεν πατούσε το Κελλί μας, γιατί ήταν πολύ χαμηλά η πηγή. Είχαμε επιθυμία να βρούμε νερό (αν υπήρχε) πιο ψηλά από το Κελλί στον λόφο, να το φέρωμε με φυσική ροή για να αποφύγουμε τις φασαρίες με την χαμηλή πηγή του Κελλιού μας.
Είχαμε ακούσει ότι ο όσιος Πορφύριος είχε το χάρισμα από τον Θεό να βρίσκη νερό και αποφασίσαμε να τον πάρουμε τηλέφωνο και να του πούμε το πρόβλημά μας. Πράγματι μια ημέρα, τον πήραμε τηλέφωνο και τον ρωτήσαμε να μας πη αν υπήρχε νερό πιο πάνω από το Κελλί μας.
Ο μακάριος Γέροντας μας απάντησε: «Το βλέπω το Κελλί σας όπως είναι. Νερό πιο ψηλά δεν υπάρχει· μην ψάχνετε· υπάρχουν όμως δύο πηγές πιο χαμηλά από το Κελλί σας με πολύ νερό. Αν κάνετε μια στέρνα επάνω και μια εκεί που είναι η πηγή, με μοτοράκι μπορείτε να το ανεβάζετε στο Κελλί σας».
Τον ευχαριστήσαμε και μείναμε με την απορία πού είναι η δεύτερη πηγή που είπε ο άγιος Γέρων, γιατί εμείς, τρία χρόνια στο Κελλί, μία γνωρίζαμε ότι υπήρχε στην Βορειοδυτική χαράδρα, η οποία είχε πολύ βάθος και δεν πατούσε το Κελλί. Το αφήσαμε το ζήτημα έτσι.
Η Ανατολική χαράδρα είχε στο βάθος της δύο καρυδιές, οι οποίες την χρονιά εκείνη είχαν πολλά καρύδια, και μια ημέρα του Σεπτεμβρίου κατεβήκαμε να τα μαζέψουμε. Το βράδυ φυσούσε πολύς άνεμος και τα είχε σκορπίσει και μαζεύοντάς τα απομακρυνθήκαμε από τις καρυδιές προς ένα μέρος που είχε βάτους. Εκεί ακούσαμε ένα θόρυβο, που στην αρχή μας φάνηκε σαν από φίδι, γι’ αυτό και πλησιάσαμε με προσοχή, και βρήκαμε αντί για φίδι την δεύτερη πηγή που είχε δη ο Γέροντας από την Αθήνα και την οποία εμείς αγνοούσαμε 40 μέτρα μακριά από το Κελλί μας. Η πηγή αυτή πράγματι έχει πολύ νερό και το παίρνει με λάστιχο η Ι. Μ. Σταυρονικήτα.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 59.
