Σήμερα συμπληρώνουμε δέκα έτη από τότε που πρωτοήλθαμε στην Μονή, αν θυμάμαι καλά. Και η πρώτη αγρυπνία την οποία παρακολουθήσαμε ήταν σαν σήμερα, του προφήτου Ηλιού, το 1974. Ευχαριστώ τον Θεό, διότι μας εχάρισε αυτά τα δέκα χρόνια η αγάπη Του και η αγαθότητά Του και η ευσπλαχνία Του και η ανοχή Του. Τον παρακαλώ να ευλογήσει όλη την αδελφότητά μας, να μας συγχωρήσει για τις ατέλειές μας, για τις αμαρτίες μας, τα λάθη μας, και να ευλογήσει και τους πατέρες, οι οποίοι συνετέλεσαν ώστε να γίνει η επάνδρωση της Μονής, και με πολλή συγκίνηση και χαρά τους βλέπουμε να είναι εν μέσω ημών.
Είναι κάτι για το οποίο ευχαριστώ ιδαιτέρως τον Θεό. Τον πατέρα Εφραίμ, τον πατέρα Ανδρέα, τον πατέρα Δαμιανό, τον πατέρα Ησύχιο, και άλλους πατέρες, οι οποίοι θέλησαν και εργάσθηκαν για να γίνει η επάνδρωση της Μονής, και βοήθησαν και με κόπους και με θυσίες. Εύχομαι να έχουν πλούσια την ευλογία του Θεού, να τους έχουμε πολλά χρόνια ανάμεσά μας, διότι λέγει ο λαός· «Αν δεν έχεις γέρο, αγόρασε», και η παρουσία τους είναι πολύτιμη.
Όλοι οι πατέρες – δεν τους είπα όλους – ο πατήρ Νικόλαος, ο πατήρ Χρυσόστομος, ο πατήρ Ζαχαρίας, όλοι οι πατέρες, οι οποίοι μας αγάπησαν και τους αγαπήσαμε και τους αγαπάμε, και ευχόμαστε ο Κύριος να τους δίνει την Χάρη του, ώστε να τελειώσουν όλοι καλώς τον αγώνα και να αξιωθούν της Βασιλείας των Ουρανών. Ο πατήρ Αρσένιος δεν είναι τώρα εδώ, λείπει. (*)
Αιωνία η μνήμη και των αοιδίμων και αειμνήστων πατέρων, που στο διάστημα αυτό της δεκαετίας εκοιμήθησαν, τους οποίους πάντοτε με συγκίνηση και αγάπη μνημονεύω και θα μνημονεύω όσο ζω.
Ο πατήρ Βησσαρίων – δεν τον προλάβατε – την ημέρα που μπαίναμε στο Άγιον Όρος, γινόταν η κηδεία του. Αλλά εγώ είμαι ευγνώμων στην μνήμη του, διότι εκείνος πρώτος μας προσκάλεσε να έλθουμε στο Μοναστήρι. Αλλά και εκείνος κοπίασε, εργάστηκε, ώστε το Μοναστήρι να είναι σε κατάσταση και να μπορεί να επανδρωθεί.
Και οι άλλοι πατέρες που εκοιμήθησαν. Ο πατήρ Μακάριος πολύ μας βοήθησε. Είμαστε ευγνώμονες στον πατέρα Μακάριο ιδιαιτέρως, διότι με πολλή αγάπη μας συμπεριφέρθηκε και πολλή κατανόηση, και είχε και καλό θάνατο· εκοιμήθη με χριστιανικό θάνατο· τον ελέησε ο Θεός.
Ο πατήρ Διονύσιος, ο αείμνηστος Προηγούμενος, ο οποίος είχε και αυτός καλή καρδιά και ήταν ενθουσιασμένος και έφυγε πλήρως αναπαυμένος. Οι τελευταίες του λέξεις στο Νοσοκομείο ήταν: «Να αγαπάτε τον Γέροντα». Ήταν λόγια αγάπης προς το ταπεινό μου πρόσωπο, όπως ξέρουν οι πατέρες που ήταν κοντά του.
Ο πατήρ Δημήτριος, που ήταν και αυτός μία αγιασμένη ψυχή και μας άφησε παράδειγμα Μοναχού, ο οποίος είχε την αγάπη, την ταπείνωση· τηρούσε τα μοναχικά του καθήκοντα· έκανε πολλή προσευχή· σηκωνόταν την νύκτα και διακονούσε ο καημένος, παρά την αναπηρία του, με πολλή αυτοθυσία σε όλα τα διακονήματα και τελείωσε εν ασθενεία μεν αλλά και εν αγιότητι τον βίο του 46 ετών.
Ο πατήρ Σάββας, και αυτός μας αγαπούσε· ο Θεός να τον αναπαύσει.
Ο πατήρ Αυξέντιος, για τον οποίο και έχουμε γράψει πολλά και μας ωφέλησε πολύ με την σιωπή του, με την αρετή του, με την προσευχή του, με το ασκητικό του πνεύμα, με την πτωχεία του, υπήρξε αληθής Μοναχός. Όλα αυτά τα οποία οι πατέρες απαιτούν από τον Μοναχό τα διέσωσε αυτός στην γενεά μας, ώστε και σήμερα στον εικοστό αιώνα να μη μπορεί να πει κανείς ότι δεν μπορεί να τηρήσει την ακρίβεια του μοναχικού σχήματος. Είχε την ακρίβεια του μοναχικού σχήματος, όχι με ένα νομικό πνεύμα, αλλά εν πνεύματι αγάπης Χριστού.
Ευχόμαστε ο Θεός να τους αναπαύσει και να μας ετοιμάσει και εμάς, διότι και εμείς προς τα εκεί πορευόμαστε, και ο θάνατος πρέπει για τον Μοναχό να είναι όχι φόβος αλλά καθημερινό μελέτημα, και να του φέρνει και μία γλυκύτητα στην ψυχή του. Διότι με τον θάνατο πλέον περνάει και ο φόβος του να αμαρτήσει κανείς. Εισέρχεται ο άνθρωπος στην κατάσταση που και τον κίνδυνο της αμαρτίας έχει περάσει, και το βάρος του υλικού και φθαρτού, και βρίσκεται σε κατάσταση χαράς πνευματικής. Γι’ αυτό λέγει και ο θείος Απόστολος: «Επιθυμίαν έχω εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (Φιλ. 1:23).
Ο Θεός να μας βοηθήσει και εμείς να πορευόμαστε προς τα εκεί, να ετοιμαζόμαστε, ώστε όταν έλθει αυτή η ώρα, να μη δειλιάσουμε ούτε να φοβηθούμε, αλλά με την Χάρη του Θεού πάντοτε να έχουμε χαρά πνευματική, διότι πηγαίνουμε προς τον αγαπώμενο και προσδοκώμενο Κύριο.
Βοήθειά μας ο προφήτης Ηλίας και καλή δύναμη στον πνευματικό μας αγώνα.
(1984)
(*) Όλοι οι προαναφερθέντες πατέρες είναι ήδη κεκοιμημένοι.
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 233.
