ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ρωμ. θ΄ 1-5
1 Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, 2 ὅτι λύπη μοί ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου. 3 ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα, 4 οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι, 5 ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. θ΄ 18-26
18 Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται. 19 καὶ ἐγερθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἠκολούθησεν αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταί αὐτοῦ. 20 Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. 21 ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι. 22 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπε· θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 23 Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰς καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον, λέγει αὐτοῖς· 24 ἀναχωρεῖτε· οὐ γὰρ ἀπέθανε τὸ κοράσιον, ἀλλὰ καθεύδει, καὶ κατεγέλων αὐτοῦ· 25 ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος, εἰσελθὼν ἐκράτησε τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον. 26 καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὕτη εἰς ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΙ ΥΠΟ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΕΣ
Στίς 23 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τῶν ὑπό Βουλγάρων ποικίλοις τιμωριῶν τρόποις τελειωθέντων ἐπί Νικηφόρου τοῦ βασιλέως. Κατά τόν ἔνατο χρόνο τῆς βασιλείας του ὁ αὐτοκράτορας Νικηφόρος, τό 811μ.Χ., ἐξεστράτευσε κατά τῶν Βουλγάρων, ὅπου τούς κατατρόπωσε. Ἐπειδή ὑπερηφανεύθηκε καί ἀμέλησε τίς βασιλικές του ὑποχρεώσεις καί ἀφιερώθηκε στίς διασκεδάσεις καί τά φαγοπότια, οἱ Βούλγαροι, βλέποντας αὐτή τήν ἀπερισκεψία του, πῆραν θάρρος καί κάποια νύκτα ἔπεσαν πάνω στά ρωμαίικα στρατεύματα. Ἔτσι, συνέλαβαν τόν βασιλέα καί ὅλη τήν σύγκλητο, πολλούς ἀπό τούς ὁποίους σκότωσαν, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν αὐτοκράτορα. Ὅσοι ἀπό τούς στρατιῶτες δέν θανατώθηκαν, κατέφυγαν στά γύρω δάση, ἐνῶ ὅσοι αἰχμαλωτίσθηκαν ὑποβλήθηκαν σέ φρικτά βασανιστήρια, γιά νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί νά προσκηνύσουν τούς θεούς τῶν Βουλγάρων. Ἐπειδή οἱ χριστινοί στρατιῶτες ὁμολόγησαν μέ θάρρος ὅτι προτιμοῦν νά πεθάνουν παρά νά ἀρνηθοῦν τόν Κύριο, ἄλλους τούς θανάτωσαν μέ ξίφος, ἄλλους τούς κρέμασαν, ἄλλους τούς τόξευσαν μέ πολλά βέλη καί ἄλλους τούς φυλάκισαν, ὑποβάλλοντάς τους σέ πεῖνα καί δίψα. Ἔτσι οἱ μακάριοι αὐτοί στρατιῶτες ἀξιώθηκαν νά λάβουν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί νά γίνουν πολίτες τῆς οὐρανίου βασιλείας.
