«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἕνας μαθητής τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἰωσήφ του Ησυχαστου ήταν και ο Γέρο Θεοφύλακτος της Νέας Σκήτης, τον οποίον επισκέφθηκα στο κελλί του. Ήταν σκελετωμένος από την νηστεία και την άσκηση. Και ιδού κάποια στιγμή τι μου ειπε:
Ένας παλαιός ασκητής έλεγε ότι τρία πράγματα φοβάται προς το τέλος της ζωής του: την ημέρα πού θα φύγει απ αυτή την ζωή. Την ώρα που θα σταθη στο αδέκαστο Βήμα του Κριτού και τρίτον ποιά θα είναι η τελική απόφασις για την σωτηρία της ψυχής του. Άραγε εμείς οι άνθρωποι των εσχάτων σκεπτόμαστε έστω μια φορά την ημέρα ότι ίσως αύριο δεν θα ζούμε; Είμαστε έτοιμοι για τό τελευταίο και ανεπίστροφο ταξίδι μας; Αφήσαμε κάτω από το επιτραχείλι τού Πνευματικού μας όλες τις αμαρτίες μας; Συγχωρηθήκαμε μεταξύ μας; Αυτούς πού μας ελύπησαν τους βάλαμε και πάλι μέσα στην καρδιά μας; Ελάβαμε ως έσχατο εφόδιο το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας; Εάν ξεχνούμε την αιώνια πατρίδα μας τί νόημα έχουν οι ευχές Χρόνια πολλά εδώ στήν γή, ενώ είναι η προσωρινή και όχι η αιώνια πατρίδα μας.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου