Ὡς χριστιανοί δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτε, δέν πρέπει νά φοβόμαστε· εἶναι ἁμαρτία δηλαδή ἅμα φοβόμαστε. Ἀλίμονο ἄν οἱ χριστιανοί φοβόμασταν μήπως αὐτό εἶναι μολυσμένο ἀπό τόν διάβολο, ἤ μήπως τό ἄλλο εἶναι μολυσμένο ἀπό τόν διάβολο, ἤ καί παθαίναμε τίποτε ἀπό αὐτά τά πράγματα. Ἄν ἦταν ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ διαβόλου, αὐτοί πού εἶναι ὄργανα τοῦ σατανᾶ καί πού βγαίνουν σήμερα ἀναφανδόν καί κάνουν πολλά καί διάφορα, θά μᾶς εἶχαν μολύνει ὅλους. Διότι κρυφά μπορεῖ νά μολύνουν καί τό ψωμί πού παίρνουμε ἀπό τόν φοῦρνο, καί τά φάρμακα πού παίρνουμε ἀπό τά φαρμακεῖα, καί τά τρόφιμα πού παίρνουμε ἀπ᾿ ὅπου ἀλλοῦ. Δέν ἔχουμε ἐμεῖς νά φοβηθοῦμε τίποτε.
Ἀλίμονο, ὡς χριστιανοί, ἄν φοβόμαστε μή μᾶς κάνουν μάγια. Τότε τί Θεός εἶναι ὁ Χριστός μας; Δέν μπορεῖ νά μᾶς προστατέψει ἀπό τίς ἐνέργειες τίς σατανικές, τίς δαιμονικές, καί πρέπει νά λάβουμε ἐμεῖς τά μέτρα μας μήπως ἀπό κάπου κρυφά-κρυφά ὁ διάβολος μᾶς μολύνει; Ἐμεῖς θά λάβουμε τά μέτρα μας γιά νά μήν κάνουμε τό θέλημα τοῦ διαβόλου, γιά νά μήν ὑπακούσουμε στόν διάβολο, γιά νά μήν παρασυρθοῦμε, νά μήν κάνουμε τίς ἁμαρτίες μας, νά μήν κάνουμε τό κέφι τῶν ἐπιθυμιῶν μας –πού αὐτά τά σκαλίζει ὁ διάβολος καί θέλει νά μᾶς παρασύρει. Ὄχι ὅμως ὅτι κάτι μόλυνε ὁ διάβολος καί θά μᾶς μολύνει.
Ἀφοῦ εἶπε ὁ Κύριος ὅτι θά ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά ἔρθει, καί τότε θά τά χρησιμοποιήσει ὅλα αὐτά ὁ ἀντίχριστος γιά νά μᾶς πιέσει νά τόν προσκυνήσουμε. Καί ὅλους αὐτούς πού θά τόν προσκυνοῦν, πού θά θέλουν νά τόν προσκυνοῦν, θά τούς βάζει σφραγίδα. Καί θά μᾶς πιέσει κι ἐμᾶς γιά νά μᾶς κάνει κάτι τέτοιο, κι ἐμεῖς δέν θά θέλουμε. Ἐκεῖ θά δείξουμε τήν πίστη μας. «Ὧδε ἐστίν ἡ σοφία». Ἐκεῖ θά ἀγωνιστοῦμε. Ὅποιος ἔχει μέσα του τόν Χριστό, θά καταλάβει πότε ἦρθε ὁ ἀντίχριστος, καί θά τόν φωτίσει ὁ Χριστός καί θά τόν ἐνδυναμώσει, καί ὅποια θυσία κι ἄν ἀπαιτεῖται θά τήν κάνει, γιά νά μήν ὑποκύψει στά τοῦ ἀντιχρίστου.
(γιά τόν γραμμικό κώδικα) Εἶναι δυνατόν αὐτά νά ἐπηρεάζουν καί νά βλάπτουν τήν ψυχή; Μόνο ὅ,τι κάνουμε θεληματικά, δηλαδή ἐν γνώσει μας ὅτι αὐτό εἶναι τοῦ διαβόλου, κι ἐμεῖς τρόπον τινά προσχωροῦμε στόν σατανά, προσχωροῦμε στόν ἀντίχριστο καί δεχόμαστε εὐχαρίστως τά σφραγίσματά του, μόνο αὐτό βλάπτει τήν ψυχή.
Ὄχι λοιπόν νά γίνουμε ἕρμαια καί νά φοβόμαστε τή σκιά μας. Ὅσο ἁμαρτία εἶναι, ἐνῶ δουλεύει ὁ ἀντίχριστος, ὁ διάβολος, ἐμεῖς νά κάνουμε ὅτι δέν καταλαβαίνουμε καί νά παρασυρόμαστε, τόσο ἁμαρτία ἐπίσης εἶναι ὅταν μᾶς περιπαίζει ὁ διάβολος, κι ἐμεῖς καθόμαστε καί τόν πιστεύουμε καί παρασυρόμαστε ἀπό ὅσα λέει.
Τό θέμα εἶναι τί εἶναι τελικά ἡ ἀλήθεια. Καί γι᾿ αὐτό πρέπει νά τά λαμβάνουμε ὅλα ὑπ᾿ ὄψιν καί μέσα στό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, μέσα στήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας νά προσπαθοῦμε νά βρίσκουμε τήν ἀλήθεια. Δέν πρέπει ὅμως νά πιάνεται κανείς ἀπό ἕνα συγκεκριμένο χωρίο· τήν ὅλη ἀλήθεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς νά λαμβάνουμε ὑπ᾿ ὄψιν.
Τό ὅλο πνεῦμα πρέπει νά εἶναι αὐτό: ὅτι, γιά νά εἴμαστε ξύπνιοι καί νά ἑτοιμαζόμαστε συνεχῶς, χρειάζεται νά μήν ξέρουμε. Ἐπίτηδες ὁ Θεός τό κάνει αὐτό· νά μήν ξέρουμε πότε θά γίνει αὐτό πού ἔχει νά γίνει –εἴτε εἰδικότερα ὁ ἐρχομός τοῦ ἀντιχρίστου εἴτε καί ὁ ἐρχομός τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου. Νά μήν τό ξέρουμε. Ἔτσι ὠφελούμαστε. Καί ὅταν κανείς ξεφεύγει ἀπό αὐτόν τόν κανόνα, δέν ξέρω· εἶναι ἄραγε ἐντάξει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἤ μήπως χρεώνεται;
Καί ἅγιοι ἄνθρωποι εἶπαν ὅτι ὁ ἀντίχριστος δέν θά ἔρθει μόνο τότε, στό τέλος. Ὑπάρχει ἤδη· καί ἀπό τά χρόνια τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καί τόν πρῶτο αἰώνα καί τόν δεύτερο αἰώνα καί τόν τρίτο αἰώνα καί τόν τέταρτο αἰώνα· καί σήμερα ὑπάρχει ὁ ἀντίχριστος, ἀλλά μέ τήν ἔννοια αὐτή: ὅτι τό μυστήριο τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται, λέει, μέσα στόν κόσμο, ἕως ὅτου νά ἔρθει ὁ συγκεκριμένος ἀντίχριστος. Ὅπως θά ἀποκαλυφθεῖ πλήρως πλέον ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκεκριμένη βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ὅμως ὑπάρχει καί συνεχῶς ἔρχεται μέσα στήν ψυχή μας, ἔτσι ὑπάρχει καί τό κακό καί μᾶς ἐπηρεάζει.
Καί ὅλα αὐτά κάνουν καλό, ἄν ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νά φοβηθοῦμε λιγάκι μέ τήν καλή ἔννοια, νά ἀνησυχήσουμε λιγάκι μέ τήν καλή ἔννοια, νά καταλάβουμε ὅτι δέν εἴμαστε γι᾿ αὐτό τόν κόσμο, ὅτι ἑτοιμαζόμαστε γιά ἕναν ἄλλο κόσμο, καί ὅτι, γιά νά κερδίσουμε αὐτό τόν ἄλλο κόσμο, γιά νά κερδίσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά εἴμαστε προσεκτικοί, νά γρηγοροῦμε, νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά εἴμαστε συνεχῶς σέ μετάνοια.
Ὅπως ὁ Κύριος, ὅταν τόν ρωτοῦν οἱ μαθηταί: «Πότε θά ἀποκαταστήσεις τή βασιλεία σου;», τούς λέει: «Δέν εἶναι δικό σας θέμα νά γνωρίζετε χρόνους καί καιρούς ‘’οὖς ὁ Θεός ἔθετο ἐν τῆ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ’’», ἔτσι ἀλλοῦ λέει ὁ Κύριος: «Ποιά μέρα καί ὥρα θά ἔρθει τό τέλος κανένας δέν τό ξέρει, οὔτε οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, παρά μόνο ὁ Πατέρας μου». (Βλ. Ματθ. 24, 36)
Καί μπορεῖ νά μᾶς παίζει ἕνα παιγνίδι ὁ διάβολος. Βρῆκε τρόπο δηλαδή νά μᾶς ταράξει, νά μᾶς ἀναστατώσει, νά μᾶς φοβίσει, νά μᾶς κάνει νά νομίζουμε ὅτι ἀπό δῶ εἶναι ὁ ἐχθρός, ἀπό κεῖ εἶναι ὁ ἐχθρός, ἀπό δῶ εἶναι ὁ κίνδυνος, ἀπό κεῖ εἶναι ὁ κίνδυνος, ἐνῶ ὁ κίνδυνος εἶναι μέσα στήν καρδιά μας. Ἅμα πιστεύεις στόν Χριστό καί μετανοεῖς καί ἐξομολογεῖσαι τίς ἁμαρτίες σου, καί σέ συγχωρεῖ ὁ Κύριος, ὅλοι οἱ δαίμονες ἀπό τόν ἅδη νά ἀνέβουν ἐπάνω, δέν μποροῦν νά σοῦ κάνουν τίποτε· ὅλοι οἱ κακοί καί τά ὄργανα τοῦ σατανᾶ στόν κόσμο δέν μποροῦν νά σοῦ κάνουν τίποτε. Ἄν ὅμως μέσα σου δέν ὑπάρχει αὐτό, δέν ὑπάρχει ὁ Χριστός, κι ἐσύ τάχα προφυλάγεσαι ἔτσι ἤ ἀλλιῶς ἀπό τόν ἀντίχριστο, τότε εἶναι πού, ἄν μή τι ἄλλο, θά σέ λαχανιάσει ὁ διάβολος. Μήπως λοιπόν δίνουμε τέτοια δικαιώματα στόν διάβολο, ἐπειδή δέν θέλουμε νά σκεφτοῦμε σωστά καί νά τά δοῦμε σωστά τά πράγματα, καί τελικά ὁ διάβολος ἔτσι μᾶς χορεύει;
