Σήμερα αὐτό τό ρεῦμα πού μᾶς παρασύρει νά ἀθετήσουμε τήν παράδοσί μας εἶναι ἰσχυρό. Ἔρχεται μέ τόν θεωρητικό ὑλισμό, δηλαδή τά συστήματα πού ἑρμηνεύουν ὑλιστικά τήν ζωή. Ὁ θεωρητικός ὑλισμός ἔχει πολιτικές συνέπειες καί ἐκφράζεται σέ συγκεκριμένες πολιτικές ἰδεολογίες. Ἔρχεται ἐπίσης μέ τό πνεῦμα τοῦ πρακτικοῦ ὑλισμοῦ, τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, πού μᾶς ὑπαγορεύει νά ζοῦμε ζωή μόνον ὑλιστική, νά ἔχουμε ὡς σκοπό τῆς ζωῆς μας τήν καλοπέρασι. Νομίζω ὅτι ὁ πρακτικός ὑλισμός εἶναι ἐξ ἴσου ἐπικίνδυνος μέ τόν θεωρητικό ὑλισμό, τόν ἀθεϊσμό. Ναρκώνει τούς ἀνθρώπους, τούς ἀποκοιμίζει, ὥστε νά μή ἔχουν πνευματικά ἐνδιαφέροντα.
Ὅλη τους ἡ ζωή νά γίνῃ γήινη. Νά μή ὑπάρχῃ καμμία διέξοδος καί καμμία ἔφεσις πρός τόν οὐρανό.
Ὁ
θεωρητικός καί πρακτικός ὑλισμός εἰσχωροῦν καί δηλητηριάζουν τήν ζωή
μας μέ τά μέσα τῆς ἐπικοινωνίας, πού τόσο ἀποτελεσματικά ἐπηρεάζουν καί
ἀλλοιώνουν τό φρόνημα τῶν ἀνθρώπων. Ἡ τηλεόρασις, τό ραδιόφωνο, οἱ
ἐφημερίδες μπαίνουν παντοῦ. Πρῶτα τοὐλάχιστον τά χωριά μας κρατοῦσαν τήν
παράδοσι, διότι δέν εἶχε εἰσχωρήσει ἡ τηλεόρασις ἐκεῖ. Τώρα καί στό
τελευταῖο σπίτι τοῦ χωριοῦ μπῆκε ἡ τηλεόρασις καί μεταφέρει αὐτό τό
ὑλιστικό καί εὐδαιμονιστικό πνεῦμα. Ἀλλοιώνει τόν λαό μας, τήν παράδοσί
του, τήν πνευματική του ἐγρήγορσι καί τόν κάνει λαό κοιμισμένο,
ἀδιάφορο, ὑλιστικό. Πῶς θά σωθοῦμε ἀπό αὐτόν τόν μεγάλο κίνδυνο;
Ἔρχεται
μετά ὁ τουρισμός. Ἄλλος κίνδυνος μεγάλος. Βλέπουμε τό δρᾶμα πολλῶν
τόπων τῆς πατρίδος μας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μία ὡραία ἐκκλησιαστική,
παραδοσιακή, οἰκογενειακή ζωή. Ὅλοι ἑνωμένοι μέσα στήν Ἐκκλησία καί
στίς οἰκογένειες. Ὅλο τό χωριό μία οἰκογένεια ἐν Χριστῷ.
Μετά μπῆκε ὁ
τουρισμός καί τά διέλυσε ὅλα. Οἱ ἄνθρωποι γίνονται ἀγνώριστοι. Χάνεται ἡ
ἐκκλησιαστική ζωή, χάνονται τά ἤθη καί ἔθιμα, χάνεται ἡ οἰκογενειακή
ζωή, χάνονται ὅλα. Πῶς θά ἀντιδράσουμε στήν καταστροφή αὐτή; Πῶς θά
μπορέσουμε νά δεχόμαστε τούς ξένους, χωρίς νά μᾶς διαλύουν, ἀλλά νά
οἰκοδομοῦνται ἀπό μᾶς; Καί ἀντί νά μᾶς βγάζουν αὐτοί ἀπό τήν Ἐκκλησία,
ἐμεῖς νά τούς φανερώνουμε τήν Ὀρθοδοξία, πού τόσο ἔχουν ἀνάγκη;
