«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Κατά τόν καιρόν, κατά τόν όποιον έμελλε νά κυριευθή η Θεσσαλονίκη άπό τούς Άγαρηνούς, (1430) πορευόμενοί τίνες ευλαβείς Χριστιανοί είς τήν Θεσσαλονίκην, διά τήν έορτήν του Αγίου, έφθασαν είς τήν βασιλικήν όδόν, η όποία είναι είς τό Βαρδάριον. Ἐκεῖ εἶδον όφθαλμοφανώς κάποιον ώς στρατιώτην, ο όποιος ήρχετο άπό τήν Θεσσαλονίκην καί άλλον ώς Αρχιερέα, ο όποιος ήρχετο άπό τόν δρόμον τής Λαρίσης, οἵτινες αμφότεροι συνηντήθησαν καί κατά πρώτον μέν άπετάθη ό στρατιώτης καί είπε πρός τόν Αρχιερέα" «Χαίρε, Άρχιερεῦ τον Θεοῦ Άχίλλιε».
Είπε καί ο Άρχιερεύς' «Χαῖρε καί σύ, στρατιώτα του Χριστού Δημήτριε». Οί δέ Χριστιανοί εκείνοι, άμα ήκουσαν τά ονόματα ταῦτα, έστησαν παράμερα μετά φόβου διά νά ἴδωσι τό τέλος. Είπε πάλιν ό στρατιώτης πρός τόν Αρχιερέα: «Πόθεν έρχεσαι, Άρχιερεῦ του Θεού, καί ποῦ υπάγεις;».
Τότε έδάκρυσεν ό Άγιος Άχίλλιος καί είπε πρό αύτόν: «Διά τάς αμαρτίας καί τάς ανομίας τοῦ κόσμου προσέταξεν ό Θεός νά εξέλθω άπό τήν Λάρισαν, τήν οποίαν έφύλαττον, διότι θά παραδοθή εις τάς χείρας τών Αγαρηνών, καί ιδού έξήλθον καί ύπάγω όπου μέ προστάζει.
Καί σύ, λοιπόν, πόθεν έρχεσαι; ειπέ μοι, σέ παρακαλώ!». Τότε έδάκρυσε καί ό Άγιος Δημήτριος καί είπε πρός αύτόν' «Καί έγώ τό αύτό έπαθον, Άρχιερεῦ Άχίλλιε. Πολλάκις έβοήθησα τους Θεσσαλονικείς καί άπό αιχμαλωσίας τούς έλύτρωσα καί άπό θανατικόν καί άπό άσθένειαν, πλήν τώρα άπό τάς πολλάς των αμαρτίας καί άνομίας άπέστη ό Θεός άπ' αύτούς καί μέ προσέταξε νά τούς άφήσω, νά παραδοθώσιν εις τάς χείρας τών Άγαρηνών. Διά τοῦτο ύπήκουσα εις τήν προσταγήν του καί ιδού έξήλθον καί ύπάγω όπου μέ προστάζει».
Ταύτα είπόντες άμφότεροι έκυψαν τάς κεφαλάς των κάτω είς τήν γήν καί έκλαυσαν, έπειτα δέ άπό πολλήν ώραν έφιλήθησαν καί άπεχαιρετίσθησαν καί πάραυτα έγένοντο άφαντοι. Τούτο τό θαύμα ίδόντες οί Χριστιανοί έκείνοι δέν άπετόλμησαν νά μπούν είς τήν Θεσσαλονίκην, άλλ' έγύρισαν οπίσω διηγούμενοι τό θαύμα. Μετά δέ άπό ένα μήνα ή Θεσσαλονίκη έκυριεύθη καί έλεηλατήθη άπό τούς Τούρκους, ώς καί η Λάρισα.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη (Συναξάριον τοῦ Ὀκτωβρίου)
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
