ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Θα ερωτήση όμως κάποιος, εφ’ όσον ήτο γραμμένον να τα πάθη αυτά ο Χριστός, διατί κατηγορείται ο Ιούδας; Διότι έκανεν αυτά που ήσαν γραμμένα. Δεν τα έκανεν όμως με την σκέψιν αυτήν, αλλά ένεκα πονηρίας. Εάν δε δεν λαμβάνης υπ’ όψιν τον σκοπόν, τότε θα απαλλάξης και τον διάβολον από τα εγκλήματα. Δεν είναι όμως δυνατά αυτά, δεν είναι. Διότι και αυτός και εκείνος είναι άξιοι άπειρων τιμωριών, αν και εσώθη η οικουμένη. Διότι δεν μας έφερε την σωτηρίαν η προδοσία του Ιούδα, αλλά η σοφία του Χριστού και η άπειρη ικανότης Του να χρησιμοποιή τας πονηρίας των άλλων προς το ιδικόν μας συμφέρον.
Τι λοιπόν; Λέγει, εάν δεν επρόδιδεν ο Ιούδας, δεν θα επρόδιδεν άλλος; Ποίαν σχέσιν έχει αυτό προς το θέμα μας; Διότι έτσι, εφ’ όσον έπρεπε να σταυρωθή ο Χριστός, λέγει, έπρεπε να σταυρωθή από κάποιον, εφ’ όσον δε έπρεπε με κάποιον, οπωσδήποτε αυτός θα ήτο άνθρωπος. Εάν δε όλοι ήσαν ενάρετοι, θα εματαιούτο το σχέδιον της θείας οικονομίας δια την σωτηρίαν μας. Μη γένοιτο! Διότι ο ίδιος ο πάνσοφος θεός εγνώριζε πως θα ενεργούσε την σωτηρίαν μας και αν ακόμη συνέβαινεν αυτό, διότι η σοφία Του είναι άπειρος και ακατάληπτος. Άλλωστε δι’ αυτό, δια να μη νομίση κανείς, ότι ο Ιούδας έγινεν υπηρέτης της θείας οικονομίας, τον οικτίρει.
Αλλά θα ερωτήση πάλιν κάποιος· εάν ήτο καλόν να μη γεννηθή αυτός, διατί τον άφησε να έλθη εις τον κόσμον και αυτόν και όλους τους πονηρούς; Πρέπει να κατηγορήσης τους πονηρούς, οι οποίοι, ενώ ήσαν ελεύθεροι να μη γίνουν τέτοιοι, έγιναν πονηροί, συ δε άφησες αυτό και λεπτολογείς και περιεργάζεσαι τα έργα του Θεού, αν και γνωρίζεις, ότι δεν γίνεται αναγκαστικά κανείς πονηρός. Θα έπρεπε, λέγει, να γίνουν μόνον οι αγαθοί και να μη υπάρχη ανάγκη γεέννης, ούτε κολάσεως και τιμωρίας, ούτε ίχνος κακίας να υπάρχη· οι δε πονηροί, ή να μη γίνουν, ή όταν γίνουν αμέσως να απέλθουν.
Κατά πρώτον αξίζει να σου αναφέρω το αποστολικόν ρητόν· «Αλλά ποιος είσαι συ, άνθρωπέ μου, που αντιλέγεις εις τον Θεόν; Μήπως είναι δυνατόν να είπη το πλάσμα εις τον πλάστην· διατί με έπλασες έτσι;». Εάν δε θέλης και δικαιολογίαν, θα ημπορούσαμεν να σου ειπούμεν τούτο· ότι οι ενάρετοι εκτιμώνται περισσότερον όταν ευρίσκωνται μεταξύ των πονηρών· άλλωστε και η ανεξικακία και η μεγάλη καρτερικότης των τότε αναδεικνύονται καλύτερα. Ενώ συ, λόγων αυτά, καταργείς τον σκοπόν των κατορθωμάτων και των αγώνων.
Τι λοιπόν; Τιμωρούνται άλλοι, λέγει, δια ν’ αποδειχθούν αυτοί καλοί; Όχι βέβαια· αλλά τιμωρούνται εξ αίτιας της πονηριάς των. Διότι δεν έγιναν πονηροί παρασυρθέντες, αλλά εξ αιτίας της ραθυμίας των· δι’ αυτά τιμωρούνται. Διότι πως δεν θα ήσαν άξιοι τιμωρίας, αυτοί οι οποίοι ενώ είχαν τόσους διδασκάλους αρετής, δεν εκέρδησαν τίποτε από αυτούς; Όπως ακριβώς οι καλοί και αγαθοί είναι άξιοι διπλής τιμής, επειδή και αγαθοί έγιναν και δεν επηρεάσθηκαν καθόλου από τους κακούς, έτσι και οι φαύλοι είναι άξιοι διπλής τιμωρίας, και διότι έγιναν κακοί, ενώ ημπορούσαν να γίνουν καλοί (αυτό το αποδεικνύουν εκείνοι που έγιναν), και διότι δεν εκέρδησαν τίποτε από τους αγαθούς.
ΟΜΙΛΙΑ ΠA’ – ΕΠΕ σελ. 168-170
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
