«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Κι εμείς οι μοναχοί πόσο αμαρτωλοί και ανάξιοι είμεθα του θείου ελέους! Και πόσο εύκολη είναι η πτώση για όλους μας! Μεγάλη πτώσις για τον μοναχό είναι όταν κάνει το θέλημά Του είτε γιατί έχει εμπιστοσύνη στον λογισμό του είτε διότι έχει λογισμούς εναντίον του Γέροντά του είτε διότι εσφαλμένα θεωρεί την υπακοή δουλεία και στέρηση ελευθερίας. Και οι καρποί έρχονται γρήγορα αλλά είναι πολύ οδυνηροί ψυχικά.
Ο μοναχός πού γνώρισε εμπειρικά την αξία και την πνευματική προκοπή πού επιφέρει η αδιάκριτη υπακοή ζει με την χαρά του παραδείσου απ αυτή την ζωή. Και κάνει μέ ακρίβεια την όποια υπακοή του όχι μόνο στόν Γέροντά του αλλά και σε όλους τους Πατέρες. Ακόμη και στους λαϊκούς κόβει το θέλημά του, αλλά σίγουρα μέ κάποια διάκριση. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή ένεκα της οποίας ο μοναχός ανεβαίνει 5-5 τα σκαλοπάτια της αρετής και φθάνει φορτωμένος από αρετές στην υπέρτατη κορυφή της απάθειας.
Στην αρχή έχει αρκετή δυσκολία η εφαρμογή της. Μετά σταδιακά γίνεται απαίτησις της ψυχής και πληροί τον μοναχό από μια αδιάκοπη χαρά. Την αρετή αυτή μέ διάκριση βέβαια μπορεί να την ασκήσει και ο έν τω κόσμω χριστιανός. Και τότε θα χαρη πολύ και θα έχει μεγάλη πρόοδο στην πνευματική του ζωή.
Στην ερημική σκήτης της Κερασιές του Αγίου Όρους έζησε πρίν λίγες δεκαετίες ένας τέλειος υποτακτικός. Αν και ήταν νέος, ήλθε από τον Χριστο σταλμένος Άγγελος και του είπε: «’Ετοιμάσου αδελφέ ήλθα να σε πάρω». «Και ποιος είσαι εσύ και πού θα πάμε;» «Θά πάμε στον ουρανό. Τελειώνει εδώ η ζωή σου». Εξεπλάγη, αλλά και χάρηκε ο νεαρός μοναχός. Όμως τοῦ εἶπε: «Και πώς θα φύγω χωρίς εὐλογία του Γέροντός μου; Περίμενε να τόν ρωτήσω». Ἐγέλασε ο Άγγελος. Ὁ Γέροντάς του τόν ἀγκάλιασε και τού ευχήθηκε καλό ταξείδι. Ἀμέσως έπιασε πυρετός τον ὑποτακτικό και σε δύο ὧρες εἶχε φύγει. Ὁ Ἅγιος Δοσίθεος ἦταν ὑποτακτικός μόνο 5 χρόνια και πριν συμπληρώσει τα 30 του, Ἄγγελος Κυρίου τόν ειδοποίησε για την αναχώρησι. Μετά την κοίμησί του ένας ἐνάρετος γέροντας ἔκανε προσευχή να μάθη πού πῆγε ἡ ψυχή τοῦ Μον. Δοσιθέου. Και τον εἶδε να εἶναι ἀνάμεσα στούς μεγάλους ἀσκητές τῆς ἐρήμου. Ἄλλος μοναχός Γρηγοριάτης πού ἐκοιμήθη εἶπε στον ύπνο τοῦ π. Ἀνδρέα ὅτι ἔκανε ἡ ὑπακοή. «Αὐτή μέ ἔσωσε». Σᾶς εὔχομαι ἀπό την καρδιά μου να ἀγιασθήτε γρήγορα, διότι δέν έχουμε καιρό για καθυστέρησι και ἀδιαφορία.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
