Συνομιλία με έναν ορθόδοξο Κινέζο για την πορεία του προς την Ορθοδοξία
Ο Τζόσουα είναι Κινέζος, ο οποίος έγινε πρόσφατα μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ενορίτης της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι ενορία του Πατριαρχείου Μόσχας στη Σιγκαπούρη. Παρά τη νεανική του ηλικία και τις προτεστάντικες ρίζες του, ο Τζόσουα έκανε αυτή τη μετάβαση μετά από πολύ καιρό και εντελώς συνειδητά, πράγμα το οποίο πρόκειται ν’ αναφερθεί παρακάτω.
– Τζόσουα, θα θέλαμε να σας συγχαρούμε για το πρόσφατο γεγονός, που γίνατε μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πείτε μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σας. Με τι ασχολείστε;
– Είμαι Κινέζος. Γεννήθηκα στη Μαλαισία και τώρα μένω στη Σιγκαπούρη. Δουλεύω στον τομέα των εταιρικών επικοινωνιών.
Πολλές από τις ιδέες του Κ. Σ. Λιούις με είχαν προετοιμάσει να συνειδητοποιήσω την αλήθεια, όταν τη βρήκα στην Ορθοδοξία
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Εκκλησία των Μεθοδιστών. Στη συνέχεια επισκεπτόμουν την Αγγλικανική Εκκλησία και άλλα προτεσταντικά δόγματα. Επίσης πήγαινα και στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Από τα παιδικά μου χρόνια μού άρεσε να μαθαίνω για τον Θεό και ο Άγγλος συγγραφέας Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στον τρόπο, με το οποίο σκέφτομαι για τον Θεό και την πίστη. Μόνο αργότερα συνειδητοποίησα ότι πολλές από τις ιδέες του ήταν ορθόδοξες και με είχαν προετοιμάσει να συνειδητοποιήσω την αλήθεια, όταν τη βρω στην Ορθοδοξία.
– Πώς μάθατε για την ενορία μας; Και, το πιο σημαντικό, πώς μάθατε για την Ορθοδοξία;
– Στο Πανεπιστήμιο είχα έναν φίλο ορθόδοξο, ο οποίος μου διηγήθηκε για την πίστη του και με προσκάλεσε να πάμε μαζί στην εκκλησία. Μέχρι τότε δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για την Ορθοδοξία. Χάρη στον φίλο μου, διάβασα μερικά βιβλία και άρθρα για την Ορθοδοξία και άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την πίστη, αλλά δεν προχώρησα πιο πέρα.
Ακριβώς η Θεία Λειτουργία μ’ έκανε να ξαναγυρίσω στην εκκλησία
Την Κυριακή της Συγγνώμης, την παραμονή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής του 2020, αποφάσισα να πάω ξανά στον ναό. Έτσι, για πρώτη φορά, βρέθηκα στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εκεί συνάντησα πολύ φιλικούς ανθρώπους, οι οποίοι μου μιλούσαν για την πίστη. Αλλά ακριβώς η Θεία Λειτουργία μ’ έκανε να ξαναγυρίσω στην εκκλησία. Η Λειτουργία ήταν υπέροχη. Δεν έμοιαζε με καμία άλλη ακολουθία, που είχα επισκεφτεί πριν, σε άλλες Εκκλησίες. Γι’ αυτό συνέχισα να εκκλησιάζομαι σ’ αυτήν την ενορία, να διαβάζω περισσότερο για την Ορθοδοξία και να συνομιλώ με τους ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένου και του Επισκόπου της Τζακάρτα κ. Πιτιρίμ), γι’ αυτά που είχα απορίες. Τελικά, μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα του 2020 αποφάσισα να γίνω μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
– Είχατε έρθει σε επαφή με διάφορα δόγματα, αλλά γιατί επιλέξατε την Ορθοδοξία; Δεδομένου ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν πολλές μέρες νηστείας, με πολύ αυστηρούς περιορισμούς στα φαγητά. Ποιο ήταν το κρίσιμο μέγεθος για την επιλογή σας;
– Να σας πω ειλικρινά, οι περιορισμοί στα φαγητά αποτελούσαν ένα σοβαρό εμπόδιο για ’μένα! Αλλά όταν άρχισα να παρακολουθώ τις ακολουθίες στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αποφάσισα και να νηστέψω και τότε διαπίστωσα ότι αυτοί οι περιορισμοί δεν είναι τόσο δύσκολοι, όπως μου πρωτοφάνηκαν.
Δεν μπορώ να πω ότι υπήρχε ένα καθοριστικό σημείο καμπής, που με έστρεψε στην Ορθοδοξία. Μάλλον, ένας συνδυασμός διαφόρων παραγόντων με οδήγησε στην κορύφωση όλων αυτών των διαδικασιών, που είχαν ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια. Καθώς διάβαζα και ρωτούσα για τη χριστιανική πίστη, ανέπτυξα τις απόψεις και τις πεποιθήσεις μου, που ξεχώριζαν όλο και περισσότερο απ’ αυτά που πίστευαν οι προστεστάντες φίλοι μου. Για παράδειγμα, άρχισα ν’ αμφιβάλλω περί της ιδέας Sola Scriptura (διδασκαλία για το ότι η Βίβλος αποτελεί τη μόνη αυθεντική πηγή της χριστιανική πίστης) και τελικά την απέρριψα. Επίσης, απέκτησα περισσότερο σεβασμό στα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας, όπως η Βάπτιση και η Θεία Ευχαριστία, τα οποία οι περισσότεροι προτεστάντες τα θεωρούν τυπικότητες, αν και χρήσιμα για την πίστη, αλλά όχι τόσο σημαντικά.
Η γνωριμία με την Ορθοδοξία και η παρακολούθηση των Θείων Λειτουργιών έμοιαζαν με την επιστροφή μου στο σπίτι
Με την πάροδο του χρόνου, οι πεποιθήσεις που απέκτησα μ’ έκαναν να βυθιστώ στη μελέτη πιο παραδοσιακών μορφών του χριστιανισμού, όπως ο Ρωμαιοκαθολικισμός και η Ορθοδοξία. Αν κι έμαθα πολλά, μελετώντας τον Καθολικισμό, μου ήταν δύσκολο να δεχτώ κάποια από τα δόγματά του.
Αλλά, όταν άρχισα να μαθαίνω περισσότερο για την Ορθοδοξία και να παρακολουθώ τη Λειτουργία, όλα αυτά έμοιαζαν με την επιστροφή μου στο σπίτι. Εδώ δεν έπρεπε ν’ ασκήσω διανοητική προσπάθεια για να καταλάβω τα δόγματα. Αντιθέτως, ένιωθα ότι αυτό που διδάσκει η Εκκλησία είναι αληθινό και αντιστοιχεί σ’ αυτά, τα οποία ο ίδιος συνειδητοποίησα κατά την αναζήτησή μου για την πίστη. Φυσικά, έμειναν κάποιες ερωτήσεις, αλλά ήταν άλλου είδους και τελικά απαντήθηκαν και αυτές. Και, όπως προείπα, η Θεία Λειτουργία ήταν τόσο ωραία κι ένιωθα ότι αυτή είναι η αυθεντική ακολουθία.
Θα μπορούσα να μιλήσω πολύ περισσότερο για όλα αυτά σε μια προσωπική συνομιλία. Η πραγματική διαδικασία του περάσματός μου στην Ορθοδοξία ήταν πολύ πιο μπερδεμένη και λιγότερο λογική από αυτό που μόλις περιέγραψα. Εν ολίγοις, αποφάσισα να γίνω Ορθόδοξος, επειδή πιστεύω ότι η αληθινή Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που διαθέτει την αληθινή Παράδοση και την αληθινή λατρεία του Θεού.
Ο Επίσκοπος της Τζακάρτα Πιτιρίμ κάνει τον Τζόσουα ορθόδοξο χριστιανό
– Ωραία! Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τη διαφορά μεταξύ των ακολουθιών, που λαμβάνουν χώρα στις προτεστάντικες και στις ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες, σε σχέση με αυτές της Θείας Λειτουργίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία;
Η προτεστάντικη ακολουθία μού θυμίζει τη ντισκοτέκ
– Είναι δύσκολο ν’ απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση. Υπάρχουν πολλά και διάφορα είδη ακολουθιών, ειδικά στο προτεσταντικό περιβάλλον, επειδή είναι πολλές οι Εκκλησίες τους. Γενικά, η προτεσταντική ακολουθία μού θυμίζει τη ντισκοτέκ, μερικές φορές κυριολεκτικά, καθώς μπορεί να πραγματοποιείται σε μια σκοτεινή αίθουσα, με φωτάκια και δυνατή μουσική! Μοιάζει με τη ντισκοτέκ και μεταφορικά, επειδή πρέπει να προσέλθετε στην ακολουθία σαν σε κάποια καθημερινή διαδικασία. Η προστεστάντικη ακολουθία είναι αρκετά άτυπη. Η βασική προσοχή εστιάζεται στο να είσαι ειλικρινής και ανοιχτός μπροστά στον Θεό, καθώς και να έχεις την προσωπική σχέση μαζί Του (αυτό εξαρτάται, ανάλογα την Εκκλησία. Κάποιες απ’ αυτές είναι πιο τυπικές και Λειτουργικές από άλλες). Μερικές προτεστάντικες ακολουθίες μοιάζουν μ’ ένα μείγμα συναυλίας και διάλεξης: Μετά από τα τραγούδια, η προσοχή εστιάζεται στο κήρυγμα, το οποίο διαρκεί μισή ή μία ώρα και καμιά φορά μπορεί να έχει αρκετά ακαδημαϊκό χαρακτήρα.
Η Ρωμαιοκαθολική λειτουργία μού θυμίζει Ballroom dance: Όλα είναι εξαιρετικά τυποποιημένα κι επεξεργασμένα. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο όλοι ακολουθούν. Και για κάθε πράξη, δηλαδή το σήκωμα, το κάθισμα, τη γονυκλισία, έχουν καθοριστεί και το μέρος και ο χρόνος.
Η ορθόδοξη Θεία Λειτουργία δεν μοιάζει με καμία από τις παραπάνω ακολουθίες. Είναι εντελώς διαφορετική. Αισθάνεσαι ότι βγήκες από τον καθιερωμένο κύκλο των πραγμάτων σε άλλο χώρο. Είναι σαν τη βουτιά σ’ έναν ποταμό, μία ουδέτερη πράξη. Εσύ απλώς γίνεσαι μέρος αυτού του ρεύματος.
– Οι προτεστάντες δεν προσεύχονται στη Θεοτόκο, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία την εκτιμά ιδιαίτερα. Ήταν πρόβλημα για εσάς, που προήλθατε από προτεστάντικο περιβάλλον, η λατρεία της Παναγίας;
Εγώ, που μεγάλωσα μέσα σε προτεστάντικο περιβάλλον, χρειάστηκα αρκετό χρόνο για ν’ αρχίσω να σέβομαι και να δοξάζω τη Θεοτόκο. Όμως ήξερα από την αρχή ότι θα ήθελα ν’ αναπτύξω μέσα μου το ίδιο επίπεδο σεβασμού στην Παναγία, τον οποίο πάντοτε έτρεφε η Εκκλησία προς Αυτήν. Γι’ αυτό άκουγα podcasts, διάβαζα βιβλία και άρθρα για την Παναγία και προσευχόμουν στον Θεό, ώστε να με βοηθήσει να Τη δω έτσι, όπως πρέπει να Τη βλέπω. Και σταδιακά, καθώς διάβαζα και άκουγα προσευχές και ψαλμωδίες (ιδιαίτερα το «Άξιον Εστίν»), κατάλαβα κατά πόσο η Θεοτόκος είναι εξαιρετική και Αγία και πόσο απίστευτο είναι το θαύμα της ενσαρκώσεως του Χριστού. Είμαι βαθιά ευγνώμων στον Θεό γι’ αυτό.
Διακόσμηση του ναού της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Σιγκαπούρη
– Εδώ στη Σιγκαπούρη, η Ορθόδοξη Ιεραποστολή πραγματοποιείται από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Σας είναι δύσκολο να καταλαβαίνετε την εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα; Νιώθετε άβολα;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι για όλους τους ανθρώπους, όποιασδήποτε εθνικότητας, γλώσσας και πολιτισμού
– Η πρώτη Θεία Λειτουργία που παρακολούθησα ήταν μισή στα Σλαβονικά και μισή στα Αγγλικά. Με τράβηξε η ομορφιά της και η αίσθηση της Θείας παρουσίας. Αισθανόμουν γαλήνη και φρεσκάδα. Το γλωσσικό εμπόδιο δεν υπήρξε μεγάλο πρόβλημα για ’μένα, επειδή όλα τα άλλα μέρη της Λειτουργίας υπήρξαν τόσο ελκυστικά. Παρά ταύτα, χαίρομαι πολύ για το ότι τώρα στην εκκλησία πραγματοποιούνται οι ακολουθίες ολοκλήρως στα Αγγλικά, καθώς αυτό όχι μόνο βοηθάει εμένα να καταλάβω τι γίνεται, αλλά και μου δίνει τη δυνατότητα να καλέσω τους φίλους μου στη Θεία Λειτουργία. Νομίζω ότι η εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα είναι υπέροχη, αλλά εμπνέομαι επίσης από το γεγονός ότι η λειτουργία είναι πλέον πιο προσιτή στους ανθρώπους, που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα αυτή. Τελικά, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι για όλους τους ανθρώπους, όποιασδήποτε εθνικότητας, γλώσσας και πολιτισμού. Και δεν νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να μαθαίνουμε μια άλλη γλώσσα ή να δεχτούμε έναν άλλον πολιτισμό, ώστε να γίνουμε μέλη της Εκκλησίας. Μιας και το αναφέραμε, είναι συνάμα και αυτός ο λόγος, για τον οποίο βρίσκω υπέροχο να λέμε την προσευχή «Πάτερ ημών» σε διάφορες γλώσσες: Αυτό το πράγμα τονίζει το γεγονός ότι, αν και ανήκουμε σε διαφορετικές εθνικότητες, όλοι μοιραζόμαστε Έναν Ουράνιο Πατέρα και είμαστε ενωμένοι εν Χριστώ.
