«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὑπόδειγμα ταπείνωσης μᾶς ἔδωσε ο Χριστός μας, διότι ήταν ο Ίδιος Θεός και είχε το πλήρωμα των αρετών. Δεν είχε τον κίνδυνο κάποιας πτώσεως διότι ήταν ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ. Δεν είχε ούτε κακούς λογισμούς ούτε αμαρτωλά αισθήματα. Ήταν Πανάγιος και πλήρης Πνεύματος Αγίου. Ώμιλούσε μέ αυθεντικό και βασιλικό ύφος. Ηλέκτριζε τά πλήθη μέ τά πάνσοφα λόγια Του. Έκανε παρέα με όλο τον κόσμο. Αγκάλιαζε τα παιδιά. Τόν κατησπάζοντο οι μεγάλοι. Περπατούσε με χωλούς και αμαρτωλούς. Συνέτρωγε μαζί τους. Τούς αποκαλούσε φίλους και αδέλφια Του. Δεχόταν και τις πόρνες να του πλένουν τα πόδια του, χωρίς να σκέπτεται ότι θα τον κατηγορήσουν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, πού είχαν τόν διάβολο μέσα τους.
Τόν είπαν φίλο πορνών και τελωνών! Τον κατηγόρησαν ότι είναι μάγος. Επήραν πέτρες να τον σκοτώσουν! Οἱ συμπατριώτες του τον πήγαν στον γκρεμό έτοιμοι να τον αρπάξουν και να τόν πετάξουν κάτω. Αλλά διεπέρασε από ανάμεσα τους και εξαφανίστηκε. Και από τότε υπάρχει έγκυρη η προφητεία ότι κανείς δεν έγινε προφήτης στον τόπο του. Αυτόν τον Ιησού, πού χόρτασε πεινασμένους, πού θεράπευσε δαιμονισμένους, πού ανέστησε νεκρούς, πού αγκάλιασε τούς απελπισμένους γιατί εμείς οι ογδοήτες, οί άνθρωποι των εσχάτων χρόνων να Τον πικραίνουμε κυρίως με τήν αμετανοησία μας και την αχαριστία μας; Μήπως έχουμε κάποιον άλλον ισότιμο ή και ανώτερόν Του να ακολουθήσουμε; Αλλά και ο διάβολος απορεί μέ την στάση μας και είπε κάποτε μέ τό στόμα μιάς δαιμονισμένης:
Αυτός πού θυσιάστηκε για εσάς τόν αφήσατε και έρχεσθε σε μένα. Μα εγώ δεν έχυσα το αίμα μου για έσας; Τίποτε το καλό και τό αιώνιο δέν σας δίνω και όμως εμένα ακολουθήτε. Τι έχετε πάθει; Και οι δαίμονες απορούν και λέγουν αλήθειες γιατί πιέζονται από τον Θεό να τίς λέγουν. Είναι τόσο μεγάλη η δύναμη του Χριστού πού μόνο να κάνει ο πιστός χριστιανός το σημείο του Σταυρού καταβάλλονται όλες οι δαιμονικές δυνάμεις. Άδελφοί μου. Τί έχουμε να ανταποδώσουμε στον Χριστό για όσα ΕΚΕΙΝΟΣ Μας εδωσε; Και τι ζητεί από εμάς; Όταν ζούσε τόν 6ον αιώνα ὁ Ὅσιος Ἱερώνυμος επήγε στον Τάφο του Χριστού και κλεισμένος μέσα στο κουβούκλιο έκλαιγε και Του έλεγε: Τί θέλεις να σου δώσω Αγαπημένε μου Πατέρα; Και του απήντησε ό λατρευτός του Ιησούς, "Μόνο δός μου παιδί μου, τίς αμαρτίες σου να τίς συγχωρέσω". Και από τα πολλά κλάμματα της ευγνωμοσύνης του δέν μπορούσε να σηκωθεί ο καημένος ο Ὅσιος πού είναι Άγιος της Εκκλησίας μας.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη 25.1-2021
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
