ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, συνειρμικὰ στοχαζόμαστε τὴν σύγχρονη ἀπόπειρα τῶν θιασωτῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι, ἐπιχειρώντας νὰ «γεφυρώσουν» τὴν Ἐκκλησία μὲ τὶς αἱρέσεις, νοθεύουν συστηματικὰ τὴν σώζουσα ἀλήθειά της. Πρωτοστάτες σὲ αὐτὴ τὴν ἀνίερη «ἐπιχείρηση» εἶναι οἱ ἀνὰ τὸν κόσμο Θεολογικὲς Σχολές.
Περιθωριοποιώντας τὴν γνήσια Πατερικὴ Θεολογία, καλλιεργοῦν καὶ διδάσκουν τὴν λεγομένη «Ἀκαδημαϊκὴ Θεολογία». Ὁ γνωστὸς ὁμολογητὴς καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς στὸ ΑΠΘ κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, παρατηρεῖ: «Ἡ ἐπιστημονικὴ καὶ ἡ ἀκαδημαϊκὴ θεολογία, …στερεῖται τὴν βιωματικῶς ἐκκλησιολογικὴ ἐκφορά της, εἶναι στοχαστικὴ θεολογία καὶ πτωχὴ πνευματικῶς. Προσεγγίζει μόνο μὲ κτιστὸ τρόπο τὴν πραγματικότητα τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς, καὶ ἐκφράζει, στὴν καλύτερη περίπτωση, ἐλλιπῶς τὰ πράγματα, καὶ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις, δυστυχῶς, ἀπὸ ἐσφαλμένα ἕως καὶ αἱρετικά. Ἔχουμε τὴν γνώμη, ὅτι ἂν οἱ “μεταπατερικοὶ” θεολόγοι εἶχαν τὶς ἁγιοπνευματικὲς προϋποθέσεις τῶν Πατέρων, θὰ ἐπιχειροῦσαν ταπεινὰ καὶ ἀθόρυβα νὰ ὀρθοτομήσουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ἐποχή τους, χωρὶς ἀπαξιωτικὲς ἢ ἔστω ἀμφίσημες ἀναφορὲς στοὺς ἁγίους Πατέρες. […] Ὅμως, οἱ ἐπίδοξοι “μεταπατερικοὶ” θεολόγοι γνωρίζουν πολὺ καλά, ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων θέτει σαφῆ ὅρια, τὰ ὁποῖα εἴτε δὲν τοὺς εὐνοοῦν προσωπικῶς… Εἴτε ἐμποδίζουν τοὺς στρατηγικοὺς στόχους, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τὸν ἀγαπημένο τους Οἰκουμενισμό. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἁπλῶς τὸ ἐπιμελημένο περιτύλιγμα!»!
Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα, ἡ «Ἀκαδημαϊκὴ Θεολογία» εἶναι ὄντως τὸ «ἐπιμελημένο περιτύλιγμα» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος δηλητηριάζει δολίως τοὺς μελλοντικοὺς θεράποντες τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης!
