ΚΥΡΙΑ ἔκφραση τῆς «Ἀκαδημαϊκῆς Θεολογίας» εἶναι τὸ φαινόμενο τῆς λεγομένης «Μεταπατερικῆς Θεολογίας». Πρόκειται γιὰ τὴν ἀπόπειρα ἀποπομπῆς τῶν ἁγίων Πατέρων ἀπὸ τὴν Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, ὡς «ξεπερασμένους» καὶ «ἀναχρονικούς». Τὸ τί εἶναι αὐτὸ τὸ περιβόητο «φροῦτο» τῶν ἐσχάτων χρόνων, μᾶς τὸ περιγράφει μὲ λίγες φράσεις ὁ χαρισματοῦχος, Γέροντας π. Ἀναστάσιος Κουδουμιανός: «Ὅταν ρωτήθηκε “Γιατί οἱ μεταπατερικοὶ θέλουν νὰ καταργήσουν τὴν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων Πατέρων;”, ἀπάντησε:
“Ἐπειδὴ θέλουν μιὰ ἐκκλησιαστικὴ ζωή ἐνήδονη, τρυφηλή, χωρὶς ἄσκηση. Θέλουν νὰ κάνουν τὸν τρόπο θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου μέσα στὸ νοσοκομεῖο τῆς Ἐκκλησίας, μιὰ εὔκολη ἰδεοληψία, μιὰ νεοπροτεσταντικὴ ἀγαπολογία. Ὅλα νὰ ἐξαντλοῦνται στὸ στεῖρο συναίσθημα καὶ νὰ μὴ ἔχουν ἐπαφὴ ἀπὸ τὸ φωτεινὸ καρδιακὸ αἴσθημα. Ἡ ἀγάπη στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι σταυρική. Εἶναι ἐπώδυνη. Κοστίζει. Μετέχεις μὲ ἀσκητικὸ ἀγῶνα καθάρσεως στὴν ἄκτιστη χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ἀγάπη καὶ ἔπειτα τὴν ἐκχυλίζεις καὶ στὴν κτίση, ἔλλογη καὶ ἄλογη. Αὐτοὶ θέλουν νὰ μουσουλμανοποιήσουν πρακτικὰ τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία. Ὅ,τι λένε οἱ μουσουλμάνοι: καλὰ νὰ περνᾶμε ἐδῶ, καλὰ καὶ στὴν ἄλλη ζωή. Ἡδονὴ ἐδῶ, ἡδονὴ καὶ ἐκεῖ. Ὁπότε, δὲν θέλουν τοὺς Πατέρες, γιατί δὲν βρίσκουν τίποτα σ’ αὐτούς, γιὰ νὰ θεμελιώσουν τὶς νεοπροτεσταντικὲς ἀπόψεις τους. Θέλουν ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, φιλοσόφους, στοχαστὲς κ.λπ. ποὺ νὰ ἐπιχειρηματολογοῦν μὲ τὸ ἔμβλημα τῆς ἀγάπης (δικαιολογώντας) τὴν πεπτωκυΐα κατάστασή τους… Τοὺς εἶναι δηλαδὴ ἀνυπέρβλητο σκάνδαλο ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά, ἐπειδὴ φοβοῦνται νὰ τὰ βάλλουν ἀπευθείας μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο, πετροβολοῦν τὴν σταύρωση ὡς μοναδικὴ ὁδὸ σωτηρίας…”» (ἱστ. Ἀμέθυστος)! Ἰδοὺ ἡ ἀπόδειξη τῆς ἔνθερμης ὑποστήριξής τους γιὰ τὴν ἵδρυση τμημάτων ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὶς Θεολογικὲς Σχολές!
O θεοφώτιστος καὶ ὁμολογητὴς Γέροντας π. Ἀναστάσιος Κουδουμιανὸς πρόσθεσε τὰ ἑξῆς γιὰ τὸν ἰσλαμικὸ προσανατολισμὸ τῆς «Μεταπατερικῆς Θεολογίας»: «Ὀνομάζω ἀνεπιφύλακτα τοὺς μεταπατερικοὺς “θεολόγους” συγκεκαλυμμένους μουσουλμάνους, ὅσο καὶ ἂν φαίνεται βαρὺς ὁ χαρακτηρισμός. Ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν τὰ δύο χαρακτηριστικὰ τῆς μουσουλμανικῆς θρησκείας: τὴν ἀχαλίνωτη ἡδονὴ τῶν αἰσθήσεων, τὴν ὁποία βάπτισαν “ἀναστάσιμη χαρὰ τῆς Ἐκκλησίας” καὶ τὴν βία στὴν μετάδοση τῶν στοχασμῶν τους, ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ εἰρωνεῖες καὶ ὑπονοούμενα εἰς βάρος τῶν διαφωνούντων, κάποτε δὲ καὶ μὲ ἀπειλὲς καὶ φωνασκίες… Ἄλλωστε καὶ ἡ ὅλη ζωή πολλῶν σύγχρονων ὀρθοδόξων νεοελλήνων (θεολόγων καὶ μή), μὲ τὶς τόσο διαδεδομένες προγαμιαῖες- πολυγαμικὲς σχέσεις, δὲν ὁμοιάζει μὲ τὴν ζωή τῶν πολυγαμικῶν Μουσουλμάνων; Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ μεταπατερικὴ “θολολογία”, ποὺ μουσουλμανοποιεῖ τὴν θεολογία μας, “στεγάζει-δικαιολογεῖ” τὴν ἤδη μουσουλμανοποιημένη ζωή πολλῶν “ὀρθοδόξων”. Οἱ μεταπατερικοί, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Νέο-Νικολαΐτες, μὲ τὴν ἡδονιστική, τὴν ἀντίθετη στοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ ἀντισταυρικὴ θεολογία τους, ἀποτελοῦν πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου» (ἱστ. Ἀμέθυστος)! Ναί, εἶναι γνωστὴ ἡ προσπάθεια τῶν «μεταπατερικῶν» νὰ «ἁπαλύνουν» τὴν ἁμαρτία, νὰ «ἐξαφανίζουν» τὴν κόλαση!
