Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Ἐπιτέλους
κάτι φαίνεται νά παίρνει μπρός στίς Ἑλληνορθόδοξες παραγωγές. Ἡ
τεράστια ἐπιτυχία τῆς σειρᾶς «Ἅγιος Παΐσιος», ἀπέδειξε πόσο ἔχει λείψει
στόν κόσμο μιά ἀληθινά ποιοτική τηλεόραση.
Τό
πραγματικό «σάρωμα» πού ἔκανε σέ τηλεθέαση ἡ πρεμιέρα τῆς σειρᾶς «Ἅγιος
Παΐσιος: Ἀπό τά Φάρασα στόν Οὐρανό», ἀπέδειξε τό πόσο πολύ ἔχει ἀνάγκη
αὐτός ὁ κουρασμένος λαός ἀπό τέτοιες ψυχωφελεῖς ὀάσεις καί πόσο εἶχε
ἀπηυδήσει ἀπό τά τηλεοπτικά σκουπίδια πού ἔχουν κατακλύσει τά κανάλια.
Δεκαετίες πνευματικῆς ἀνομβρίας στήν τηλεόραση εἶχαν δημιουργήσει ἕνα βαλτῶδες, δύσοσμο τοπίο πού δέν πρόσφερε ψυχαγωγία ἄλλα ἠθικό ψυχορράγημα.
Πανσεξουαλισμός, βία, δολοφονίες, ἀνηθικότητες, ἀπάτες, ἀσωτίες,
δολοπλοκίες, κουτσομπολιό, πλουτομανία, αὐτές ἦταν οἱ «ἀξίες» πού
μετέδιδαν οἱ τηλεοπτικές συχνότητες.
Πουθενά Χριστός, πουθενά Ἑλλάδα, πουθενά οἱ χαμένες πατρίδες, πουθενά ἡ θύμηση τῆς ρίζας μας
καί ἡ ἀνάδειξη τῶν δραμάτων αὐτοῦ τοῦ βασανισμένου λαοῦ. Πουθενά οἱ
ἀξίες τῆς οἰκογένειας, τῆς τιμῆς στούς προγόνους μας, τῆς πίστης στόν
Θεό. Γενιές παιδιῶν μεγάλωσαν καί ἐνηλικιώθηκαν πιστεύοντας πώς ἀποτελεῖ
φυσιολογικότητα ἡ βρώμα καί ἡ δυσωδία τοῦ life - style, τῶν τουρκοσίριαλ καί τῶν λοιπῶν σαχλοεκπομπῶν.
Καί νά πού ἦρθε μιά σειρά νά ἀναδείξει αὐτό τό τεράστιο κενό πού ὑπῆρχε στό τηλεοπτικό τοπίο καί νά τό ὑπερπληρώσει σαρωτικά, δείχνοντας τόν δρόμο πρός μιά ποιοτική τηλεόραση. Ποιός νά τό ἔλεγε, πώς κάποτε ὁ Ἅγιος Παΐσιος θά γινόταν νούμερο ἕνα τάση στό twitter, ἀπό χιλιάδες ἀνθρώπους πού ἀποθεώνουν μιά σειρά γιά τόν βίο του!
Συμπυκνωμένη Ἑλλάδα καί Ὀρθοδοξία εἴδαμε στό παρθενικό ἐπεισόδιο τῆς σειρᾶς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.
Εἴδαμε
ἕνα χωριό πού σέβεται καί τιμᾶ τόν ἱερέα του, τόν ὁποῖο ὑποδύεται ἕνας
ἐκπληκτικός Νικήτας Τσακίρογλου ὡς Ἅγιος Ἀρσένιος. Εἴδαμε τήν ἀκλόνητη
πίστη στόν Θεό. Τή χαμένη - σήμερα - ἀνθρωπιά. Τούς χωριανούς πού τηροῦν
τά ἤθη καί τίς παραδόσεις, καί πονοῦν ἀβάσταχτα γιά τόν τόπο τους. Τήν
ἄφταστη εὐλογία τῆς πολυτεκνίας. Τήν τιμή στούς νεκρούς πού τούς
μιλοῦσαν σά νά ἦταν ζωντανοί. Τήν ὁμόνοια τῶν συγχωριανῶν καί τίς χαρές
τῆς ἁπλῆς ζωῆς. Τή γιαγιά πού ἦταν ἡ «τηλεόραση» τῆς ἐποχῆς, νά
διηγεῖται στά ἐγγόνια της παραμύθια πού κρύβουν ψυχωφελῆ νοήματα γιά τίς χαμένες πατρίδες πού ἔμειναν πίσω καί κάποτε θά κερδηθοῦν ξανά.
Μιά παραγωγή πιστή στό θέμα της, χωρίς ὑπερβολές, χωρίς ἀποκλίσεις, χωρίς ἐκπτώσεις, καί μέ ὑπέροχη σκηνοθεσία.
Μοιραῖο ἦταν νά μοιραστοῦν πολλαπλά ἐγκεφαλικά στούς ψευτο - προοδευτικούς σκοταδιστές πού πραγματικά ἔβγαλαν φλύκταινες μέ τήν παραγωγή. Ἄν προβαλλόταν κάποια σειρά μέ τή ζωή ἑνός διάσημου μουλά ἤ ἑνός γκουρού,
δέν θά εἶχαν κανένα ἀπολύτως πρόβλημα, ἄλλα ἴσως νά τήν ἐπαινοῦσαν
κιόλας. Ἄλλα νά γυριστεῖ ὁ βίος ἑνός ὀρθόδοξου μοναχοῦ καί μάλιστα τοῦ
Παΐσιου, ἔ... αὐτό πάει πολύ. Ἄλλωστε δέν εἶναι καί λίγο νά ἐργάζεσαι
γιά δεκαετίες γιά νά στρώσεις μιά ἐθνομηδενιστική καί ἀντίχριστη
προπαγάνδα, καί νά ἔρχεται μιά σειρά πού νά σου τά κάνει ὅλα λαμπόγυαλο σέ 45 λεπτά. Χρειάζεται μιά κάποια κατανόηση.
Eπιτέλους ἄρχισε νά ἀναδεικνύεται ὁ θησαυρός Ἑλλάδας καί Ὀρθοδοξίας
Πέρα ἀπό αὐτές τίς γραφικότητες ὅμως, εἶναι ἀδιαμφισβήτητο πώς ἡ σειρά τοῦ Ἁγίου Παϊσίου θριάμβευσε. Καί ἐπιτέλους - μετά ἀπό δεκαετίες στασιμότητας - κάτι φαίνεται νά κινεῖται στίς Ἑλληνορθόδοξες παραγωγές.
Τό
εἴδαμε μέ τήν τεράστια ἀπήχηση πού εἶχε «Ὁ Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ» πού
σάρωσε τά ταμεῖα, κόβοντας 250.000 εἰσιτήρια ἕν μέσῳ lockdown. Τό εἴδαμε
καί μέ τήν ὑπέροχη θρησκευτική ταινία «Τό Δεῖπνο τοῦ Βοσκοῦ» πού
κέρδισε τίς καρδιές τῶν θεατῶν, μετρῶντας πάνω ἀπό 600.000 προβολές στό
Youtube.
Τό εἴδαμε καί μέ τίς ἐξαιρετικές ἱστορικές ταινίες τοῦ Βασίλη Τσικάρα,
το «Ἔξοδος 1826» (2016), το «Πολιορκία» (2018), καί το «Πέντε» (2021),
οἱ ὁποῖες ἀπέσπασαν διεθνῆ βραβεῖα. Τό εἴδαμε στήν ταινία γιά τό
ὁλοκαύτωμα τῶν Καλαβρύτων, τό «Καλάβρυτα 1943».Τό εἴδαμε ἀκόμα καί μέ
τήν ἄφιξη τοῦ πολυαγαπημένου μας Παπαδιαμάντη στήν Ἑλληνική τηλεόραση,
μέ τή σειρά «Βαρδιάνος στά Σπόρκα» στήν ΕΡΤ, πού ἐπίσης γνώρισε μεγάλη
ἀπήχηση στό κοινό.
Ἡ ἱστορία μας, ἡ θρησκεία μας καί ἡ λογοτεχνία μας ἔχουν τέτοιο ἀνεξάντλητο πλοῦτο,
τέτοιο ἀτελείωτο ὑλικό πού μόνο σκάνδαλο ἀποτελοῦσε το ὅτι δέν τό
ἐκμεταλλευόμασταν τόσα χρόνια γιά νά γίνουν παραγωγές πού τόσο τίς ἔχει
ἀνάγκη ὁ λαός. Ἅγιοι, μάρτυρες, ἥρωες, ἐπικές μάχες, ἱστορικά δράματα
καί συγκλονιστικές νῖκες, παγκοσμίου βεληνεκοῦς προσωπικότητες.
Ὅμως μᾶς ἔφαγε ἡ ξενομανία καί ὁ πιθηκισμός, καί ἀφήσαμε ἕνα βουνό ἀπό θησαυρούς ἱστορίας καί παράδοσης,
νά παραμένει στήν ἀφάνεια. Κάλλιο ἀργά παρά ποτέ ὅμως. Ὑπάρχει ἀκόμα
ἐλπίδα. Παραγωγοί ἀρχίζουν καί «ξυπνᾶνε», δίνοντας βῆμα προβολῆς στίς
ἀθάνατες καί ἀσύγκριτες ἀξίες τῆς Ἑλληνορθοδοξίας.
Ὁ
Ἅγιος Παΐσιος θαυματουργεί μετά το θάνατο τοῦ, ἀκόμα καί στή
«τσιμεντωμένη» ἑλληνική πραγματικότητα. Τάραξε τό τοπίο καί αὐτή εἶναι
μόνο ἡ ἀρχή. Ἔχουμε κάθε λόγο νά αἰσιοδοξοῦμε καί νά χαμογελᾶμε.
Δεῖτε ΕΔΩ τό 1ο ἐπεισόδιο τῆς σειρᾶς
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/02/blog-post_78.html#more
