Η μάχη κατά των λογισμών που ο αδελφός Tόμισλαβ (γερ. Θαδδαίος) είχε βιώσει και των οποίων το μυστικό βάθος είχε αγγίξει ακόμα και ως νέο παιδί άρχισε με ένταση όταν έγινε μοναχός. Άρχισε να καταλαβαίνει στη βάση της δικής του εμπειρίας, ότι το να είσαι χριστιανός σήμαινε να διεξάγεις στην καρδιά σου διαρκή και ανελέητο πόλεμο κατά του πονηρού και του θανάτου, πόλεμο χωρίς πρώτη γραμμή μετώπου ή ανακωχή πυρός, πόλεμο στον οποίο ο εχθρός ούτε κοιμάται ούτε κουράζεται. Όπως κάθε μοναχός, αγωνίστηκα και προσευχήθηκα στον Θεό, έκανα πολλές μετάνοιες και έλεγα πολλές προσευχές.
Ζούσα πάντοτε με τον φόβο μήπως ο διάβολος παρουσιαστεί μπροστά μου με την μορφή ενός αγγέλου ή ενός Αγίου, αλλά ο Κύριος μία μόνο φορά επέτρεψε στον διάβολο να εμφανιστεί μπροστά μου. Κάποτε, καθώς στεκόμουν μπροστά στις άγιες εικόνες, στάθηκε μπροστά μου ώστε να προσκυνήσω αυτόν. Έκανα τον σταυρό μου και επικαλέστηκα το όνομα του Κυρίου, αλλά αυτός είπε, “δεν φοβάμαι τον Σταυρό!”. Άρχισα να λέω τις προσευχές μου, αλλά αυτός είπε, “ούτε τις προσευχές φοβάμαι!”. Και έτσι με βασάνιζε.
Πήγα στον γέροντά μου, και μου είπε ότι μάλλον δεν προσευχόμουν με αρκετή θέρμη. Του είπα ότι προσευχόμουν από την καρδιά, αλλά ο δαίμονας με τυραννούσε νύχτα και ημέρα, χαμογελώντας μου χαιρέκακα .Τι να κάνω; Αχ Κύριε, δεν είχα ιδέα πώς να απαλλάξω τον εαυτό μου από αυτόν. Δεν είχα ειρήνη, ούτε ανάπαυση. Τότε ο γέροντας μου είπε ότι “η μετάνοια ήταν πολύ σημαντική, και πως έπρεπε να προσεύχομαι με συντριβή, από την καρδιά και πως αυτός θα ‘φευγε.”
«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα.
Εκδόσεις: Εν πλω
