κοιμήθηκε το βράδυ της Παρασκευής 11-12-2021
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Ο γλυκύτατος Γέροντας Κύριλλος, με τα χιλιάδες πνευματικά παιδιά σε Θεσσαλονίκη, Λαγκαδά και περίχωρα, ξεχώριζε για την αγάπη του, για το ζεστό χαμόγελό του, που από την πρώτη στιγμή σε πλυμμήριζαν και σε έκαναν να νιώσεις παιδί του, φίλος του, αδελφός του.
Η γλυκιά φωνή του συμμαρτυρούσε τούτη την αγάπη και σου έδειχνε τον δρόμο, μα και τον τρόπο να επιστρέψεις στην θαλπωρή του Θεού.
Κι όσο ήρεμος και πράος ήταν με τους απλούς ανθρώπους, άλλο τόσο δυναμικός και ασυμβίβαστος ήταν για την Πίστη και την Πατρίδα, που επίσης υπεραγαπούσε, θυμίζοντας εκείνους τους παλαιούς Γεροντάδες των μεγάλων εθνικών αγώνων του Γένους!
Τούτη η αγάπη του, τούτη η ζεστασιά του, η πραότητα, μα και η αγωνιστικότητά του, μάζευαν, στο Μοναστήρι που έχτισε με χίλιους κόπους από το 1990, εκατοντάδες ανθρώπους κάθε Κυριακή και πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά.
Για όλους αυτούς, για όλους εμάς, οι Κυριακές είχαν αποκτήσει μια πολύ μεγάλη, ξεχωριστή χαρά και σημασία, στην μεγάλη οικογένεια, στο ευλογημένο καταφύγιο του Γέροντα Κύριλλου και της συνοδείας του! Πήγαινες με βουνά προβλημάτων και σκέψεων και έφευγες ξαλαφρωμένος, χαρούμενος, ανεξήγητα χαρούμενος και κεφάτος, λες και έκανες “Πάσχα”. Γέμιζε η ψυχή, χαιρόταν καθάρια Ρωμιοσύνη η καρδιά, αγαλλόταν Ορθοδοξία και Ελλάδα το μέσα μας…
ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ
Η δε φιλοξενία του Γέροντα ήταν το κάτι άλλο. Έπρεπε την Κυριακή, μετά την Λειτουργία και το κήρυγμά του, όλοι, μα όλοι να περάσουν στο Αρχονταρίκι, όπου θα τους κερνούσε λουκουμάκι, κουλουράκι και καφεδάκι υπέροχο και μοναδικό, ενώ ο ίδιος όρθιος, ακούραστος, θα συζητούσε μαζί τους διάφορα φλέγοντα θέματα και στο τέλος όλοι μαζί θα έλεγαν την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον κόσμο Σου“, “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν μας“!
Στις δε εορτές της Μονής, παρέθετε τράπεζα σε όλους τους προσκυνητές! Κι ας ήταν χιλιάδες!
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Εκπληκτικό ήταν ότι τα κηρύγματά του και τα όσα έλεγε στο Αρχονταρίκι, αποτελούσαν
ταυτόχρονα απαντήσεις σε εσωτερικές προσωπικές απορίες, σε διλήμματα
πολλών και έτσι αθόρυβα ο Θεός πληροφορούσε και καθοδηγούσε, μέσα από το
“δοχείο χάριτος” που κοσμούσε την Μονή και ολόκληρη την Θεσσαλονίκη, προς δόξαν Θεού!
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Στην δε Εξομολόγηση με πατρική αγάπη περιέβαλε τον άνθρωπο, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας με τέτοια διάκριση και αγάπη, που σου άγγιζε το φιλότιμο και σε διόρθωνε χωρίς να το θέλεις. Πετώντας έφευγες!
Οι δε πατέρες φρόντιζαν τους αναμένοντες καλύτερα και από αδέλφια, φέρνοντας κεράσματα, καφεδάκια και πολύ αγάπη!
ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ο Γέροντας, είχε ανοίξει την πνευματική αγκαλιά του σε όλους. Και δόθηκε με όλη του την ψυχή στο μεγάλο πολλαπλό διακόνημά του, κάνοντάς μας όλους να δοξάζουμε τον Θεό, για τον καλό άγιο παπούλη μας είχε στείλει. Μα δεν είμασταν άξιοι να τον έχουμε…
Ο καλός μας, ο γλυκός μας Γέροντας Κύριλλος έφυγε. Χτυπημένος από τον κορωνοϊό, διασωληνωμένος, ομολογητής ταυτόχρονα και μάρτυρας!
Ομολογητής γιατί ομολόγησε με παρρησία σε αρχές και εξουσίες και διατάγματα την Ορθόδοξη Πίστη!
Μάρτυρας, γιατί, αν και οσία μορφή, πέρασε το μαρτύριο της ασθενείας και της διασωλήνωσης, αποφεύγοντας να σώσει την ζωή του,
φοβούμενος μην τυχόν παραχωρήσει ούτε χιλιοστό στον εχθρό, που
μηχανεύεται χίλια δυο για να μας ρίξει, να μας αφαιρέσει την Πίστη, το
στέφανο, την εν Χριστώ παλικαριά μας…
Η είδηση της ξαφνικής εκδημίας του πραγματικά δύσκολα γίνεται πιστευτή. Δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει πως ο καλός μας Γέροντας δεν είναι πια μαζί μας. Πως δεν θα τον ξαναδούμε εκεί στο Μοναστήρι του! Πως
δεν θα ακούσουμε την γλυκιά, πατρική, γεμάτη αγάπη φωνή του! Πως δεν θα
ξαναντικρύσουμε το ζεστό, το εγκάρδιο χαμόγελό του. Πως δεν θα
ξανανιώσουμε την αγάπη του…
Σε ένα παρεκκλήσι, αναρρωτώμενοι ανθρωπίνως “γιατί Χριστέ μου“, το μάτι μας έπεσε πάνω στο Ευαγγέλιο που κρατούσε στην εικόνα του ο Χριστός, όπου έγραφε:
“Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει, ζήσεται“! Και αυτή είναι τελικά η απάντηση. Ο άγιος Γέροντάς μας, είναι πια δίπλα στον Χριστό! Στεφανωμένος, άξιος, γλυκός, αθάνατος!
Γέροντα
Κύριλλε, σε ευχαριστούμε για την απέραντη αγάπη σου. Για την απέραντη
γλυκύτητά σου. Για τις υπέροχες Κυριακές μας! Για τα άνθη που στόλισες
τις μίζερες ζωές μας, όπως ακριβώς είχε στολίσει παραδείσεια την αυλή
του Μοναστηριού σου, με τα ελάφια, τα συντριβάνια και τα τόσα πανέμορφα
και πολύχρωμα λουλούδια.
Ο Θεός ας τον αναπαύει στον Παράδεισο.
Η Παναγιά Αγία Σκέπη, ας τον σκέπει αιώνια.
Την ευχή σου Γέροντα! Σε ευγνωμονούμε!
Να αγιάσεις αγαπημένε μας Γέροντα!
Πηγή: https://www.noiazomai.gr
