«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
«Ήταν μιά Κυριακή τού έτους 1993. Όλοι οί Χριστιανοί μας, διηγείται ό Κατηχητής του Καμπούντζι Ιωάννης, είχαν έλθει στήν εκκλησία γιά τήν Ακολουθία. 'Αλλά ξέσπασε ένας πειρασμός. Ό έπικεφαλής τού εκκλησιαστικού Συμβουλίου τής ενορίας μας, ονόματι Μακάριος, άρνήθηκε νά κάνουμε προσευχή καί πρότεινε νά βάλουμε τά καινούργια χόρτα στήν στέγη τής έκκλησίας χορτοκαλύβας μας. Πρέπει νά σημειώσουμε, γιά όσους δέν γνωρίζουν, ότι κάθε χρόνο άλλάζονται τά περυσινά χόρτα πού έχουν σαπίσει άπό τίς βροχές καί τοποθετούνται καινούργια ξερά.
Έγώ άντέδρασα καί τού είπα ότι δέν επιτρέπεται σήμερα, ημέρα Κυριακή νά δουλεύουμε. Ήλθαμε νά προσευχηθούμε στήν εκκλησία καί όχι νά άλλάξουμε τά χόρτα τής στέγης. Άλλη μέρα θά γίνει αυτή ή δουλειά. Αύτός δέν μ' άκουσε. Έδιωξε όσους Χριστιανούς δέν ήθελαν νά δουλέψουν, κράτησε μόνο αύτούς πού συμφώνησαν μαζί του κι άρχισαν νά κατεβάζουν τά χόρτα από τήν στέγη. Ἐγώ στενοχωρημένος πήρα το ποδήλατο καί πήγα στόν Ιερέα μας, τόν π. Φώτιο, ό οποίος έκείνη τήν ημέρα λειτουργούσε στό κοντινό χωριό Κισότε, στήν εκκλησία του άγίου Νικοδήμου του κηδεύσαντος τόν Κύριο. Μπήκα στήν έκκλησία τήν στιγμή πού έψαλλαν οί ψάλτες τά Αναστάσιμα Εύλογητάρια. Τού είπα τά σχετικά κι έκεῖνος μού απήντησε: «Έκαναν άσχημα τέτοια ημέρα σήμερα, χωρίς εύλογία, νά δουλεύουν! Ό Θεός θά τούς παιδεύσει».
Καί πράγματι τά λόγια τού παπαΦώτη εκπληρώθηκαν. 'Εκεῖνο τό βράδυ έριξε μιά τόσο καταρρακτώδη βροχή, πού έσάρωσε τά πάντα. Τά χόρτα καί τά ξύλα τής στέγης τά έριξε στό χώμα καί σχεδόν τά σκέπασε μέ λάσπες πού μετέφερε εκεί ή βροχή».
Σίγουρα ό κ. Μακάριος καί ή παρέα του θά έβαλαν μυαλό, μετά άπ' αύτό τό πάθημα τών χεριών τους!
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
