Στοὺς ἁμαρτωλοὺς ἡ νόσος εἶναι μερικὲς φορὲς προτιμότερη ἀπ΄ τὴν
ὑγεία διότι συνεργεῖ στὴν σωτηρία τους. Τοὺς καθιστᾶ ἔτσι δεκτικοὺς πρῶτα τῆς
ψυχικῆς θεραπείας, ἔπειτα καὶ τῆς θεραπείας τοῦ σώματος, καὶ μάλιστα ὅταν ὁ ἀσθενής,
κατανοώντας ὅτι τὸ κτύπημα εἶναι θεραπεία ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ βαστάζει γενναίως, προσπίπτοντας στὸ Θεὸ μὲ πίστη καὶ ἔργα, κατὰ τὴ δύναμή του. Τοῦτο ἔπραξε καὶ ὁ
παράλυτος καὶ παρέστησε ὁ Κύριος μὲ τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα Του.
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
