ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Β΄ Κορ. α’ 8-11
8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· 9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· 10 ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρύσατο ἡμᾶς καὶ ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται, 11 συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. θ’ 1-6
1 Συγκαλεσάμενος δὲ τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα τὰ δαιμόνια καὶ νόσους θεραπεύειν· 2 καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἰᾶσθαι τοὺς ἀσθενοῦντας, 3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· μηδὲν αἴρετε εἰς τὴν ὁδόν, μήτε ῥάβδους μήτε πήραν μήτε ἄρτον μήτε ἀργύριον μήτε ἀνὰ δύο χιτῶνας ἔχειν. 4 καὶ εἰς ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἐκεῖ μένετε καὶ ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε. 5 καὶ ὅσοι ἐὰν μὴ δέξωνται ὑμᾶς, ἐξερχόμενοι ἀπὸ τῆς πόλεως ἐκείνης καὶ τὸν κονιορτὸν ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάξατε εἰς μαρτύριον ἐπ᾿ αὐτούς. 6 ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰ τὰς κώμας εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντες πανταχοῦ.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
O ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΕΚ ΣΙΚΕΛΙΑΣ
Στίς 6 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Λουκᾶ, τοῦ ἐκ Σικελίας. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς καταγόταν ἀπό τήν πόλη Ταυρομενία τῆς Σικελίας, εἶχε μεγάλη ἀγάπη πρός τόν Χριστό καί τοῦ ἄρεσε νά συχνάζη στήν ἐκκλησία καί νά κάνη πράξη τούς λόγους τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν ἦταν δεκαοκτώ χρόνων, ἐπειδή οἱ γονεῖς του ἤθελαν νά τόν νυμφεύσουν, ἀναχώρησε ἀπό τήν πατρική του οἰκία καί πῆγε σέ ἐρημικό τόπο, ὅπου συναναστρεφόταν μέ τά θηρία καί παρέμεινε ἐπί σαράντα ἡμέρες νηστικός· γιά τόν λόγο αὐτό ἀξιώθηκε ἀγγελικῆς ἐπισκέψεως. Κατόπιν πῆγε σέ μοναστήρι, ὅπου ἐκάρη μοναχός. Ἀπό τότε ἐνέτεινε τούς πνευματικούς του ἀγῶνες, ἔτρωγε κάθε τρεῖς ἤ τέσσερεις ἡμέρες, μόνον ψωμί καί ἔπινε μόνον νερό, χωρίς νά ἀπολαμβάνη καμία σωματική ἀνάπαυση. Μετά πῆγε στό βουνό τῆς Αἴτνας, ὅπου τρεφόταν μόνον μέ χόρτα, κοιμόταν λίγο καί εἶχε μόνο ἕνα ἔνδυμα, ἦταν δέ ξυπόλυτος καί εἶχε βάλει κανόνα νά μή ἐξέρχεται ἀπό τό κελλί του χωρίς νά ἔχη διαβάσει ὅλο τό ψαλτήρι. Ἔτσι, ὁ Κύριος τόν στόλισε πλούσια μέ τήν χάρη του καί ἀξιώθηκε νά ἑρμηνεύη δυσνόητα χωρία τῆς Γραφῆς. Ἦταν τέτοια ἡ δωρεά τοῦ Θεοῦ, πού κάποιοι ἔλεγαν «Πόθεν οὗτος οἶδε γράμματα μή μεμαθηκώς;». Μετά ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ καί πῆγε στό Βυζάντιο, ὅπου συνάντησε σπουδαίους μοναχούς. Στήν συνέχεια πῆγε σέ ἕνα χωριό στήν περιοχή τῆς Κορίνθου, ὅπου παρέμεινε γιά ἑπτά μῆνες, κοιμήθηκε μέ εἰρηνικό τρόπο καί ἀξιώθηκε τῆς οὐρανίου μακαριότητος.
