Παραβολή Μια γυναίκα ήρθε στον γέροντα. Ο γέρος - γκριζομάλλης, αδύναμος, κάθεται και σιωπά όλο και περισσότερο. Τον ρωτάει:
- Πατέρα, εδώ, όλοι λένε: σύντομα θα έρθουν οι τελευταίοι καιροί. Θα υπάρχει πείνα. Και σκέφτηκα: μήπως πρέπει να προμηθευτώ τρόφιμα; Έχω ένα μεγάλο κελάρι, θα έβαζα τα πάντα εκεί, και πέρασα μια δύσκολη στιγμή. Τι λες; Τι να ετοιμάσω;
- Λάδι, - απάντησε μετά βίας ο γέρος.
- Λάδι; - ξαφνιάστηκε η γυναίκα.
- Λάδι ...
Πάει σπίτι, σκέφτεται: το λάδι είναι λάδι. Άρα πρέπει να γεμίσει ένα κελάρι γεμάτο λάδι; Μα γιατί τόσο λάδι μόνο; Δεν μπορεί να καταλάβει, απλώς εκπλήσσεται. Και στο σπίτι, ηρέμησε ανέλαβα το νοικοκυριό, και κάπως τα ξέχασα όλα.
Πέρασαν τρία χρόνια. Η γυναίκα ανησυχεί ξανά: τι κι αν έχουν έρθει πραγματικά οι τελευταίες στιγμές; Τρέξε στον γέροντα!
- Πατέρα, πες μου τι να κάνω, τι να αποθηκεύσω;
- Λάδι, - απαντά ήσυχα ο γέρος.
«Πάλι λάδι! Πόσο από αυτό το λάδι χρειάζεστε;" Και ξαφνικά - η καρδιά της γυναίκας άνοιξε, και κατάλαβε για ποιο λάδι μιλούσε ο γέρος. Πηγαίνει στο σπίτι και σκέφτεται τώρα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: «Αγιε Σεραφείμ του Σάρωφ, τι μας είπε να κάνουμε; Συλλέξτε πνευματικό λάδι για να μην αδειάζετε, όπως εκείνες οι ανόητες παρθένες των οποίων οι λάμπες έσβησαν. Και το πνευματικό λάδι είναι η προσευχή, η συμπόνια, η συγχώρεση και η αγάπη. Αυτό μου είπε ο γέροντας, αλλά δεν κατάλαβα… »
Επέστρεψα στο σπίτι και από τότε, ως καλός Χριστιανός, άρχισα να προσεύχομαι θερμά, να μετανοώ και να συγχωρώ, συλλέγοντας πολύτιμες σταγόνες πνευματικού λαδιού στο δικό μου κουμπαρά ...
Elena Cherkashina
- Πατέρα, εδώ, όλοι λένε: σύντομα θα έρθουν οι τελευταίοι καιροί. Θα υπάρχει πείνα. Και σκέφτηκα: μήπως πρέπει να προμηθευτώ τρόφιμα; Έχω ένα μεγάλο κελάρι, θα έβαζα τα πάντα εκεί, και πέρασα μια δύσκολη στιγμή. Τι λες; Τι να ετοιμάσω;
- Λάδι, - απάντησε μετά βίας ο γέρος.
- Λάδι; - ξαφνιάστηκε η γυναίκα.
- Λάδι ...
Πάει σπίτι, σκέφτεται: το λάδι είναι λάδι. Άρα πρέπει να γεμίσει ένα κελάρι γεμάτο λάδι; Μα γιατί τόσο λάδι μόνο; Δεν μπορεί να καταλάβει, απλώς εκπλήσσεται. Και στο σπίτι, ηρέμησε ανέλαβα το νοικοκυριό, και κάπως τα ξέχασα όλα.
Πέρασαν τρία χρόνια. Η γυναίκα ανησυχεί ξανά: τι κι αν έχουν έρθει πραγματικά οι τελευταίες στιγμές; Τρέξε στον γέροντα!
- Πατέρα, πες μου τι να κάνω, τι να αποθηκεύσω;
- Λάδι, - απαντά ήσυχα ο γέρος.
«Πάλι λάδι! Πόσο από αυτό το λάδι χρειάζεστε;" Και ξαφνικά - η καρδιά της γυναίκας άνοιξε, και κατάλαβε για ποιο λάδι μιλούσε ο γέρος. Πηγαίνει στο σπίτι και σκέφτεται τώρα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: «Αγιε Σεραφείμ του Σάρωφ, τι μας είπε να κάνουμε; Συλλέξτε πνευματικό λάδι για να μην αδειάζετε, όπως εκείνες οι ανόητες παρθένες των οποίων οι λάμπες έσβησαν. Και το πνευματικό λάδι είναι η προσευχή, η συμπόνια, η συγχώρεση και η αγάπη. Αυτό μου είπε ο γέροντας, αλλά δεν κατάλαβα… »
Επέστρεψα στο σπίτι και από τότε, ως καλός Χριστιανός, άρχισα να προσεύχομαι θερμά, να μετανοώ και να συγχωρώ, συλλέγοντας πολύτιμες σταγόνες πνευματικού λαδιού στο δικό μου κουμπαρά ...
Elena Cherkashina
