Μικροί – μεγάλοι, όλοι κοντά στο Θεό!

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
Κυριακὴ 21 Νοεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζουμε τὰ Εἰσ­όδια τῆς Παναγίας. Τί εἶνε τὰ Εἰσόδια καὶ τί μᾶς διδάσκει ἡ μεγάλη αὐτὴ θεομητορι­κὴ ἑ­ορτή; Αὐτὰ θὰ ἐξετάσουμε μὲ ἁπλᾶ λόγια.

* * *

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει γονεῖς· κανένας δὲν γεννήθηκε ἀπὸ βράχο. Μόνο ὁ πρῶτος ἄν­θρω­πος, ὁ Ἀδάμ, ἦρθε στὴ ζωὴ ἀπ᾽ εὐθείας ἀπ᾽ τὸ Θεό· ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔχουμε πατέρα καὶ μάνα. Ἔ­τσι καὶ ἡ Παναγία· γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς. Τί γο­νεῖς ὅμως! Ὑπάρχουν γονεῖς ποὺ δὲν δι­αφέρουν ἀ­π᾽ τὰ ζῷα, καὶ γονεῖς πού ᾽νε σὰν ἄγγελοι.

Ἡ Παναγία μας εἶχε γονεῖς διαμάντια. Ὁ πα­τέ­ρας της λεγόταν Ἰωακεὶμ καὶ ἡ μητέρα της Ἄν­να. Πίστευαν στὸ Θεό, ἦταν εὐσεβεῖς. Τὰ χρό­νια ὅμως περνοῦσαν καὶ παιδιὰ δὲν εἶχαν. Ἔνιωθαν λύπη· μέ­ρα – νύχτα παρακαλοῦ­σαν τὸ Θεὸ νὰ τοὺς δώ­σῃ παιδί. Κ᾽ ἔκαναν ὑπόσχεσι, ὅτι τὸ παιδὶ ποὺ θὰ τοὺς δώσῃ θὰ τὸ ἀ­φι­ε­ρώσουν σ᾽ Αὐτόν. Ὁ Κύριος λοιπὸν ἄκου­σε τὴν προσ­ευχή τους καὶ ἡ Ἄννα γέννησε ἕνα χαρι­­τωμένο κοριτσάκι, ποὺ τὸ ὠνόμασαν Μαρία.

Ὅταν ἡ Μαρία ἔγινε 3 ἐτῶν, πατέρας καὶ μάνα τήρησαν τὴν ὑπόσχεσί τους· τὴν πῆραν καὶ συνοδείᾳ παρ­θένων μὲ λαμπάδες τὴν πῆ­γαν στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Στὰ προπύλαια τοὺς ὑποδέχτηκε ὁ ἀρ­χιερεὺς Ζαχα­ρίας ντυμένος τὴ στολή του. Καὶ τότε τὸ χα­ριτωμένο κο­ριτσάκι μπῆ­κε στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐκτὸς τοῦ ἀρχιερέως ἔμπαινε ἐκεῖ κάποιος ἄλλος καὶ μάλιστα γυναίκα· γιατὶ ἡ μικρὴ Μαρία ἦταν διαλεγμένη ἀ­πὸ τὸ Θεὸ νὰ γίνῃ ἡ μητέρα τοῦ Υἱοῦ του. Ἐκεῖ ἦ­ταν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Κυρίου καὶ τὴν παρακολούθησι τοῦ ἀρχιερέως Ζαχαρία.
Πῶς ἦταν ἡ ζωή της; Προσευχόταν. Ὅ­ταν μεγάλωσε διάβαζε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Νήστευε. Δούλευε στὰ ἐρ­­γα­στήρια τοῦ ναοῦ, σὲ ἀργαλειούς, καὶ τὰ χέρια της ὕφαιναν ἱερὰ ὑφάσμα­τα. Πήγαινε στὶς βρύσες, γέμιζε στάμνες καὶ ἔ­φερνε νερὸ γιὰ τὴν ὑπηρεσία τοῦ ναοῦ.
Μὲ τί τρεφόταν; Λέει ἡ παρά­δοσις –ἂς μὴν τὸ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐ­μεῖς τὸ πιστεύουμε–, ὅτι κατέβαινε ἄγγελος καὶ τῆς ἔδινε ψω­μὶ οὐράνιο· ἡ Παναγία μας τρεφόταν μὲ «ἄρ­τον ἀγγέλων», ποὺ λέει τὸ Ψαλτήρι (77,25).
Ἔτσι περνοῦσαν τὰ χρό­νια. Ὅταν ἐνηλικι­ώ­θηκε ὁ Θεὸς ἐμ­πιστεύθηκε τὸ λαμπρὸ αὐτὸ ἀστέρι, τὸ ἀ­μόλυντο κρίνο, τὸ λουλούδι τ᾽ οὐ­ρανοῦ, τὸ ἐμπιστεύθηκε στὰ χέρια τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Ὄ­χι γιὰ γάμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ προφυλάξῃ τὴν ἁ­γνὴ παρ­θένο ἀπὸ αἰσχρὴ συκοφαντία.
Ἂν ἡ Παναγία παρουσιαζόταν ἔγκυος χωρὶς νὰ φαίνεται ὅτι ἔχει ἄντρα, ὁ νόμος ἦταν σκλη­ρός (βλ. Λευϊτ. 20,10. Δευτ. 22,22-24. Ἰεζ. 16,37-40). Ὅποια γυναῖκα τὴν ἔπιαναν νὰ μοιχεύῃ ἢ νὰ πορνεύῃ, δὲν ὑ­πῆρχε ἔ­λε­­ος οὔτε δικηγόροι νὰ κάνουν τὸ μαῦ­ρο ἄ­σπρο καὶ τὸ ἄσπρο μαῦρο, δὲν ὑ­πῆρχαν δικαι­ολογί­ες. Ὅποια τὴν ἔπιαναν νὰ προσβάλλῃ τὴν τι­μὴ τοῦ ἀντρός της, τὴν ἔ­παιρναν καὶ γιὰ νὰ μὴ μο­λύνῃ τὸν τόπο τους τὴν ἔβγαζαν ἔξω, ἕ­να – δυὸ χιλιόμετρα· κ᾽ ἐκεῖ μικροὶ – μεγάλοι, ἄν­τρες – γυ­ναῖκες, ἅρπαζαν στὰ χέρια λιθάρια, τὴν πετρο­βολοῦσαν καὶ τὴ σκό­τωναν, γιὰ νὰ μὴ μείνῃ ἀνάμεσά τους τέτοιο αἶσχος (πρβλ. Ἰω. 8,5).
Γιὰ νὰ φυλάξῃ λοιπὸν ἡ θεία πρόνοια τὴν Παν­αγία ἀπὸ τέτοια συκοφαντία, τὴν ἐμπιστεύ­θηκε στὰ χέρια τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Καὶ τότε, ὅπως λέει ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, «ἄγγελος πρωτο­στάτης οὐρανόθεν ἐπέμ­φθη εἰπεῖν τῇ Θεο­τόκῳ τὸ Χαῖρε» (Α). Ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβρι­ὴλ στὴ Ναζαρὲτ καὶ ἔφερε στὴν Παρθένο τὸ μέγα μήνυμα, ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς σημερινῆς ἑορτῆς.

* * *

Τί διδάγματα μᾶς προσφέρει ἡ ἡμέρα αὐτή;
Πρῶτον. Εἴδαμε ὅτι οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας τὸ εἶχαν καημὸ νὰ μένουν ἄτεκνοι. Καὶ πῶς τὸ ἀντιμετώπισαν; Πολλοὶ τώρα, ἐὰν τοὺς θλί­­βῃ εἴτε ἡ ἀτεκνία εἴτε κάτι ἄλλο δυσάρεστο ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὰ σπίτια, ἀναζητών­τας βοήθεια χτυποῦν λάθος πόρτες· καὶ ἀντὶ νὰ βρίσκουν λύσι μπλέκουν χειρότερα. Οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας, πάνω στὸν πόνο τους, κατέφυγαν μὲ τὴν προσευχὴ στὸ Θεό.
Ὁ Θεὸς εἶνε πατέρας. Καὶ ὁ Χριστὸς λέει· Ποιός πατέρας, ἂν τὸ παιδί του τοῦ ζητήσῃ ψω­μί, θὰ τοῦ δώσῃ πέτρα; ἢ ἂν τὸ παιδί του τοῦ ζητήσῃ ψάρι, θὰ τοῦ δώσῃ φίδι; Ὑπάρχει τέτοιος πατέρας; Ὄχι. Ἐὰν λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ὁ ἁμαρτωλὸς φρον­τίζῃ γιὰ τὰ παιδιά του, πόσο περισσότερο ὁ οὐράνιος Πατέρας; (βλ. Ματθ. 7,9-11. Λουκ. 11,11-13). Κι ὅταν οἱ γονεῖς μας πεθαίνουν καὶ δὲν ἔχουμε κανένα στήριγμα, πάλι δὲν εἴμα­στε ὀρφανοί· ἔχουμε πατέρα στοὺς οὐρανούς. Θὰ τοῦ ποῦμε· Πατέρα μας, προστάτεψέ μας.
Τὸ πρῶτο λοιπὸν ποὺ διδασκόμεθα εἶνε, ὅ­τι τὸ κλειδὶ ποὺ δίνει τὴ λύσι εἶνε ἡ προσευχή· Μεγάλο πρᾶγμα ἡ προσευχή. Προσεύχεσθε! Προσεύχεσθε ὅπως προσεύχονταν οἱ γονεῖς τῆς Παν­αγίας μας Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα. Καὶ ἡ Παν­αγία μας καρπὸς τῆς προσευχῆς εἶνε.
Δεύτερον. Πολλοὶ πάνω στὸν πόνο τους, ἀντὶ νὰ καταφύγουν στὸ Θεὸ μὲ τὴν προσευχή, κάνουν τὸ μέ­γα λάθος νὰ καταφεύγουν σὲ μάγους. Ἡ μα­γεία, ποὺ εἶνε δαιμονικὴ ἐνέργεια, σήμερα κάνει θραῦσι. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα; Διάβαζα –θὰ τὸ εἴδατε ἴσως κ᾽ ἐ­σεῖς–, ὅτι σὲ μεγάλη πόλι ἕνας νέος εἴκοσι ἐ­τῶν, τὰ μεσά­νυχτα, ὥρα τοῦ δι­α­βόλου, πῆρε τσε­κούρι κ᾽ ἔ­κανε κομμάτια τὸ κε­φάλι τοῦ πατέρα του! Για­τί; Διότι, λέει, ὁ πα­τέρας ἦταν μάγος, τὸν εἶ­χε δέσει μὲ μάγια· κ᾽ ἐνῷ ὁ γυιὸς τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν λύσῃ, ἐκεῖνος δὲν τὸν ἔλυνε. Νά τί κάνει ἡ μαγεία. Δὲν εἶνε αὐ­τὴ χρυ­­σὸ κλει­δὶ ποὺ λύνει τὰ ζητήματα­, ἀλλὰ τὰ περιπλέκει.
Κάποιοι πηγαίνουν στοὺς μάγους, γιὰ νὰ κά­νουν παιδί. Ἂν ὅμως κάνετε παιδὶ μὲ τὴ βοήθεια μάγων, τί παιδὶ θά ᾽νε αὐτό; Θὰ εἶνε παι­δὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τοῦ διαβόλου· κι ἀλ­λοί­­­μονό σας, πατέρα καὶ μάνα! Τὸ παιδί σας πρέπει νά ᾽νε παιδὶ ζυμω­μένο μὲ προσ­ευχές.
Θέλεις παιδί; Μὴν πᾷς σὲ μάγους. Πήγαινε στὴν ἐκκλησιά, γονάτισε μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ παρακάλεσέ τον, ὅπως ἔκανε ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα. Ὁ Κύριος εἶνε παρα­πάνω ἀπὸ τοὺς μάγους καὶ τὰ δαιμόνια. Νὰ πῇς· Ἂν εἶνε θέλημά σου, Κύριε, δός μου αὐ­τὸ ποὺ ζητῶ· διαφορετικά; «γενηθήτω τὸ θέλημά σου» (Ματθ. 6,10). Ὁ Θεὸς εἶνε πατέρας καὶ μᾶς ἀγαπάει· δὲν μᾶς ἀγαποῦν οἱ μάγοι καὶ οἱ δαίμονες, ὄχι. Μακριά ἀπὸ τοὺς μάγους, καὶ κοντὰ στὸ Θεό!
Τρίτον. Εἶσαι μάνα; Πάρε τὸ παιδάκι σου στὴν ἀγκαλιὰ καί, μαζὶ μὲ τὸ γάλα ποὺ τὸ θηλάζεις, μάθε το ν᾽ ἀγαπάῃ τὸ Θεό. Ἕνωσε τὰ τρία δάχτυλά του καὶ μάθε το νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του. Νύχτωσε; μάθε το νὰ γονατίζῃ μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Τὴν Κυριακὴ φέρ᾽ το στὴν ἐκκλησία, ν᾽ ἀκούσῃ τὴ λειτουργία καὶ νὰ κοινω­­νήσῃ. Πρώτη λέξι, ποὺ πρέπει νὰ μάθῃ νὰ λέῃ, δὲν εἶνε «πατέρας» καὶ «μάνα», ἀλλὰ «Θεός», «Χριστός», «Παναγία». Εἶστε γονεῖς κι ἀ­κοῦτε τὸ παιδάκι σας νὰ λέῃ λόγια αἰσχρά; μὴν ἀδιαφορήσετε, ἔχετε εὐθύνη· τιμωρῆστε το. Ἀνατρέφετε τὰ παιδιά σας ὅπως ἀνέθρεψαν τὴν Παναγία ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα.
Ὑπάρχουν τέτοιοι γονεῖς σήμερα; Δὲν θὰ ξεχάσω ποτέ τὸ ἑξῆς. Ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυ­κας καὶ περιώδευα, προτοῦ νὰ μπῶ σ᾽ ἕνα χωριὸ ἀκούω μιὰ βλαστήμια, τέτοια ποὺ δὲν εἶχα ξανακούσει. Σάστισα. Κοιτάζω δεξιὰ – ἀριστε­ρά. Κάτω σὲ μιὰ χαράδρα ἕνας χωριάτης εἶχε πάνω στὰ γόνατά του ἕνα χαριτωμένο ἀγορά­κι, κι ὁ καταραμένος τὸ μάθαινε νὰ βλαστημάῃ τὸ Χριστό! Ὑπάρχουν –ἀλλοίμονο– γονεῖς ποὺ ἀκοῦνε τὰ παιδιά τους νὰ αἰσχρολογοῦν καὶ νὰ βλαστημοῦν καὶ γελᾶνε καὶ καμαρώνουν. Ἔννοια τους! μιὰ μέρα θὰ κλάψουν πικρά.
Κάτι ἀκόμα θέλω νὰ σᾶς πῶ, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ δεχτῆτε. Θά ᾽πρεπε νὰ σταματή­σω· ἀφοῦ ὅμως ἡ ἡμέρα τὸ καλεῖ, ἂς τολμήσω νὰ τὸ πῶ. Τὸ κοριτσάκι τους ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα τὸ κράτησαν γιὰ πάντα κοντά τους; Ὄχι. Ὅταν ἔ­­γινε 3 ἐτῶν κ᾽ ἔμαθε νὰ μιλάῃ, τὸ πῆγαν στὸ ναὸ καὶ τὸ ἀφιέρωσαν στὸ Θεό, γιὰ πάντα. Ποιός τὸ κάνει αὐτὸ σήμερα;
Βρῆκα σὲ κάποιο χωριὸ ἕνα καλὸ παιδί, μορ­φω­μένο, καὶ λέω· Θέ᾽ς νὰ γίνῃς παπᾶς; –Ναί, λέει, θέλω. Ἐρωτῶ κατόπιν τὸν ἐ­φημέριο, τί γί­­νεται ὁ νέος αὐτός. –Νὰ ἤξερες, λέει, τί ἔγινε στὸ σπίτι του! ἕνα βράδυ ὁ πατέρας του τὸν κυ­νηγοῦσε μ᾽ ἕνα ῥαβδὶ φωνάζοντας· Ἂν γί­νῃς παπᾶς, θὰ σὲ σκοτώσω!… Αὐτὸς εἶνε ὁ κόσμος. Τὸ παιδί τους δὲν θέλουν νὰ γίνῃ παπᾶς. Πο­λὺ περισσότερο δὲν θέλουν νὰ γίνῃ καλόγερος· στὸ Ἅγιο Ὄρος οἱ μοναχοὶ ἔχουν μειωθῆ. Γίνα­με σάρκες, τέρατα, χειρότεροι ἀπ᾽ τὰ θηρία.

* * *

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶχα νὰ σᾶς πῶ σήμερα.
Γονεῖς, προσεύχεστε· μάθετε καὶ τὰ παιδιὰ νὰ λένε «Κύριε, ἐλέησον», «Πάτερ ἡμῶν», «Ἄ­σπιλε ἀμόλυντε». Μείνετε μακριὰ ἀπὸ μάγια. Ἀναθρέψτε τὰ παιδιὰ μὲ πίστι στὸ Χριστό. Δῶσ­τε ἕνα παιδὶ στὸ Θεό, νὰ γίνῃ παπᾶς ἢ ἱεραπό­στολος, νὰ συνεχιστῇ ἡ παράδοσί μας.
Κ᾽ ἐσεῖς παιδιά μου, ἀγαπῆστε τὸ Χριστὸ ὅ­πως τὸν ἀγαποῦσε ἡ Παναγία μας.
Ὅλοι, μικροὶ – μεγάλοι, νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸ Θεό, γιὰ νά ᾽χουμε τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκοπιᾶς – Φλωρίνης τὴν Κυριακὴ 21-11-1971 τὸ πρωί, μὲ νέο τώρα τίτλο. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 13-10-2021.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=91815#more-91815