ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Τίτ. γ΄ 8-15
8 Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· 9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. 10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. 12 Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. 14 μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. 15 Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ᾿ ἐμοῦ πάντες. Ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. η’ 5-15
5 Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό·6 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· 7 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. 8 καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. 9 Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη; 10 ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. 11 ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· 12 οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. 13 οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. 14 τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. 15 τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΝ Τῌ ΚΡΙΣΕΙ
Στίς 17 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Ἀνδρέου τοῦ ἐν τῇ Κρίσει. Γεννήθηκε στήν Κρήτη, ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου καί οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς καί ἐνάρετοι. Βλέποντας πόσο ταλαιπωροῦνταν οἱ πιστοί ἀπό τήν αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας, πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη, ἤλεγξε τόν αὐτοκράτορα γιά τήν κακοδοξία του καί τοῦ ἔλεγε ὅτι πρέπει οἱ ἅγιες εἰκόνες νά προσκυνοῦνται. Ὁ βασιλιᾶς δέν ἄντεξε τόν ἔλεγχο τοῦ ἁγίου καί διέταξε νά τόν τιμωρήσουν. Παρόλο πού οἱ ὑπηρέτες τοῦ αὐτοκράτορα τόν ἔδειραν ἀνηλεῶς ἐπί πολλή ὥρα, ὁ μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ ἐξακολουθοῦσε νά διδάσκει καί νά ἀποδεικνύει, ὅτι ἐπιβάλλεται νά προσκυνῶνται οἱ εἰκόνες. Ἔλεγε μάλιστα ὅτι ἐάν ἐσεῖς οἱ βασιλεῖς τιμωρεῖτε σκληρά αὐτούς πού ἀτιμάζουν τούς βασιλικούς ἀδριάντες, διότι θεωρεῖτε ὅτι αὐτή ἡ ἀτιμία ἀνάγεται σέ σᾶς τούς ἴδιους, ἄραγε πόσο θά τιμωρηθεῖτε κι ἐσεῖς ἀπό τόν Θεό, διότι ὑβρίζετε τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ὁ τύραννος δέν ἄντεξε αὐτούς τούς λόγους καί ἀντί νά μετανοήσει διέταξε νά γυμνώσουν τόν ἅγιο, νά τόν τεντώσουν μέ σχοινιά καί νά τόν δείρουν. Τόσο πολύ τόν χτύπησαν, ὥστε κοκκίνησε ἡ γῆ κάτω ἀπό τό σῶμα του. Ἔσκαψαν τά πλευρά τοῦ μάρτυρος, τοῦ ἔσπασαν τό στόμα καί τέλος τόν ἔριξαν στήν φυλακή. Τήν ἑπομένη τόν ξαναπῆγαν στόν αὐτοκράτορα, ἀλλά ὁ ἅγιος ἀντιστάθηκε μέ ἀκόμα περισσότερη δύναμη. Τοῦ κατξέσκισαν τό σῶμα καί ἀφοῦ τοῦ ἔδεσαν τά πόδια μέ σχοινιά τόν περιέφεραν στήν ἀγορά καί σκόπευαν νά τόν ρίξουν ἐκεῖ πού πήγαιναν τούς καταδικασμένους κακούργους. Κάποιος ἄνθρωπος μάλιστα, παρακινούμενος ἀπό κάποιον δαίμονα σκότωσε τόν ἅγιο κι ἔτσι ὁ μακάριος ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἔριξαν δέ τό ἅγιο λείψανό του μαζί μέ τά σώματα τῶν κακούργων καί τῶν φονέων. Μετά ἀπό κάποιο διάστημα, δώδεκα δαιμονισμένοι ἄνθρωποι ἀπό διάφορα μέρη τῆς Κωνσταντινούπολης, πῆγαν σάν νά ἦταν συμφωνημένοι, πῆραν τό σῶμα τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα καί τό ἐνταφίασαν σέ ἕναν ἱερό τόπο πού ὀνομαζόταν Κρίση. Μετά δέ ἀπό αὐτήν τους τήν πράξη ἐλευθερώθηκαν ὅλοι ἀπό τά δαιμόνια.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.)
Ἀσκητικῶς προγυμνασθεῖς ἐν τῷ ὄρει, τᾶς νοητᾶς τῶν δυσμενῶν παρατάξεις, τὴ πανοπλία ὤλεσας παμμάκαρ τοῦ Σταυροῦ, αὔθις δὲ πρὸς ἄθλησιν, ἀνδρικῶς ἀπεδύσω, κτείνας τὸν Κοπρώνυμον, τῷ τῆς πίστεως ξίφει, καὶ δι’ ἀμφοὶν ἐστέφθης ἐκ Θεοῦ, Ὁσιομάρτυς, Ἀνδρέα ἀοίδιμε.
Μεγαλυνάριον
Ἔμψυχος ἀνδρείας ὠφθείς εἰκών, τῶν Εἰκονομάχων κατεπτόησας τήν ἰσχύν, καί τῷ αἵματί σου, Ἀνδρέα ὑπογράφεις, τήν τῶν σεπτῶν Εἰκόνων τιμήν ἐν Πνεύματι.
