“Unsere Welt wird noch so fein werden, daß es so lächerlich sein wird einen Gott zu glauben als heutzutage Gespenster”
(Georg-Christoph Lichtenberg, Sudelbücher, D 329).
Ως γνωστόν, πολλοί συστημικοί σφουγγοκωλάριοι έχουν
επανειλημμένως επιχειρήσει να απαξιώσουν τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio
Agamben (Τζόρτζιο Αγκάμπεν), ο οποίος από την αρχή της πανδημίας
κατακεραυνώνει την παγκόσμια ελίτ για το νέο υβριδικό είδος
διακυβέρνησης του πλανήτη, που δεν είναι άλλο από τον “κομμουνιστικό
καπιταλισμό” – σε παράλληλη ορολογία: υγειονομική δικτατορία (βλ. π.χ.
το άρθρο του Νικολάου Αλιβιζάτου στην αρχισυστημική εφημερίδα
«Καθημερινή», φ. της 25.3.2020, ο οποίος έχει μιλήσει για «παλαβές
απόψεις του εξ επαγγέλματος προκλητικού αυτού στοχαστή»).
Οι σκωληκόβρωτοι επικριτές του Αγκάμπεν εφαρμόζουν μία
από τις κλασικές αρχές της προπαγάνδας, ήτοι την “αρχή της εξουθενώσεως”
του αντιπάλου με εξύβριση ή/και γελοιοποίηση (επ’ αυτού βλ.
Καλογερόπουλο-Kaloy, Η προπαγάνδα μέσον βιασμού των λαών. Η Φιλοσοφία
της Προπαγάνδας, εκδ. Δρόμων, Αθήνα 2012, σελ. 86). Πρόκειται για
σταθερή πολιτική που εφήρμοζαν τα φασιστικά και μαρξιστικά κόμματα. Την
ίδια μέθοδο ακολουθούν και σήμερα τα σύγχρονα ιατροφασιστοειδή, τα οποία
επιδίδονται εξακολουθητικώς σε ένα εμετικό ετικετάρισμα όσων τολμούν να
πλέουν ενάντια στο ρεύμα και να απολαμβάνουν την επαλήθευση της
ιψενικής γνώσης: «η μεν συμπαγής πλειοψηφία έχει την ισχύ, η δε
μειοψηφία το δίκιο».
Ψεκασμένοι, αμόρφωτοι, ημιμαθείς, συνωμοσιολόγοι,
παλαβοί –και πάει λέγοντας– είναι μερικές μόνο από τις λεκτικές
ρετσινιές που κολλούν οι βρομεροί βραχίονες της υγειονομικής τυραννίας
σε οποιονδήποτε διανοείται να αμφισβητήσει, πόσω μάλλον να κοντράρει στα
ίσα και τεκμηριωμένα τα προπαγανδιστικά προϊόντα του ψεύδους ή της
μισοαλήθειας που αναμασά δίκην μπαγιάτικης καραμέλας το αργυρώνητο
δίκτυο των ΜΜΕ, το οποίο ο Αδόλφος Εφιαλτάκης, όπως και οι λοιπές
μαριονέτες της Ευρώπης, φρόντισαν να ελέγχουν σχεδόν απόλυτα,
ομολογώντας υπορρήτως ότι στην σάπια Δανιμαρκία έχει εδραιωθεί ένα
μασκοφορεμένο σύστημα ολοκληρωτικής διακυβέρνησης.
Στο τελευταίο βιβλίο του που κυκλοφόρησε προσφάτως στα
ελληνικά με τίτλο “Η γυμνή ζωή και το €μβόλιο” (εκδ. παρέγκλισις, 2021),
ο στοχοποιημένος, από τις εωσφορικές αράχνες του μεταλλαγμένου
ναζισμού, Ιταλός φιλόσοφος αναδεικνύει μια ξακουστή προφητεία του
Γερμανού Φυσικού και μαέστρου των αφορισμών Georg-Christoph Lichtenberg
(Γκέοργκ-Κρίστοφ Λίχτενμπεργκ), η οποία μας οδηγεί στην ρίζα του
σημερινού κακού και ταυτοχρόνως εκπέμπει σήμα κινδύνου για το ζοφερό
μέλλον της απολίτιστης ανθρωπότητας, εφόσον βεβαίως αυτή θα
εξακολουθήσει να αποτελείται από ανθρώπους και όχι από μετανθρώπους ή
από ανθρωποειδή:
«Ο κόσμος μας θα γίνει σε τέτοιο βαθμό πολιτισμένος,
ώστε θα είναι γελοίο να πιστεύεις στον Θεό, όπως σήμερα είναι γελοίο να
πιστεύεις στα φαντάσματα. Έπειτα, μετά από κάμποσο καιρό, ο κόσμος θα
γίνει ακόμη πιο πολιτισμένος. Και θα συνεχίσει να κινείται ολοένα και
πιο βιαστικά σε μια διαδικασία που θα τον φέρει στην ύψιστη κορυφή του
πολιτισμού. Αγγίζοντας το απόγειο, για μια ακόμη φορά η κρίση των
ειδικών θα αντιστραφεί και η γνώση θα φτάσει στην ακραία μεταμόρφωσή
της. Τότε –και αυτό θα είναι πραγματικά το τέλος– θα πιστεύουμε μονάχα
στα φαντάσματα» (Σε αυτήν την εκπληκτική προφητεία αναφέρεται και ο
Klaus Hammacher, Jakobis Schrift von den göttlichen Dingen, εις: Jäschke
[επιμ. έκδ.], Religionsphilosophie und spekulative Philosophie. Der
Streit um die göttlichen Dinge [1799-1812], Felix Meiner Verlag,
Hamburg, 1994, σελ. 129 επ.).
ΥΓ: Για όποιον απορεί τι σημαίνει “κομμουνιστικός
καπιταλισμός”, ο Αγκάμπεν εξηγεί (ό.π., σελ. 5): «O καπιταλισμός που
τείνει να παγιωθεί σε πλανητική κλίμακα, δεν είναι ο καπιταλισμός με τη
μορφή που είχε προσλάβει στη Δύση. Είναι, μάλλον, ο καπιταλισμός στην
κομμουνιστική εκδοχή του, που ενώνει μια ταχύτατη ανάπτυξη της παραγωγής
με ένα ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς».
Nota bene: Έκφανση του
“κομμουνιστικού καπιταλισμού” είναι η πίεση που ασκείται από το
κράτος-πατερούλη στους πολίτες να δείχνουν κοινωνική αλληλεγγύη
παίζοντας στα ζάρια την ίδια τους την ζωή! Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια:
οι επιτήδιοι πωλητές-αλήτες ξεπουλάνε την φαρμακευτική πραμάτεια τους,
μετατρέποντας τους πολίτες σε οπλίτες.
