Ο ΘΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ νεοφανής ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καὶ ὁμολογητής, ἀξιώθηκε νὰ τοῦ δοθεῖ τὸ χάρισμα τῆς πρόβλεψης τοῦ τέλος τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου καὶ κύρια ἡ κατάρρευση τοῦ σαθροῦ καὶ ἀντίχριστου εὐρωπαϊκοῦ οἰκοδομήματος: «Τὸ οἰκοδόμημα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, οἰκοδομηθὲν χωρὶς τὸν Χριστόν, κατ’ ἀνάγκην θὰ καταρρεύση καὶ μάλιστα πολὺ συντόμως, […] Δέκα ὁλοκλήρους αἰῶνας ἀνεγείρετο ὁ εὐρωπαϊκὸς πύργος τῆς Βαβέλ, καὶ ἡμεῖς ἠξιώθημεν τοῦ τραγικοῦ ὁράματος:
Ἰδού, ἀνηγέρθη πελώριον μηδέν! Ἐπῆλθε γενικὴ σύγχυσις. Ἄνθρωπος δὲν ἐννοεῖ ἄνθρωπον, ψυχὴ δὲν ἐννοεῖ ψυχήν, ἔθνος δὲν ἐννοεῖ ἔθνος. Ἠγέρθη ἄνθρωπος ἐναντίον ἀνθρώπου, βασιλεία ἐναντίον βασιλείας, λαὸς ἐναντίον λαοῦ, ἀκόμη καὶ ἤπειρος ἐναντίον ἠπείρου. Ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔφθασεν εἰς τὸν μοιραῖον ἴλιγγον, ὡδήγησε τὸν ὑπεράνθρωπον εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ του, θέλων νὰ ἀποπερατώση μὲ αὐτὸν τὸ οἰκοδόμημά του, ἀλλ’ ὁ ὑπεράνθρωπος ἐτρελλάθη ἀκριβῶς ἐπὶ τῆς κορυφῆς καὶ ἐκρημνίσθη ἐκ τοῦ πύργου. Καὶ πίσω του ὁ ἴδιος ὁ πύργος κρημνίζεται καὶ θρυμματίζεται διὰ τῶν πολέμων καὶ ἐπαναστάσεων. Ὁ homo europaeϊcus ἔπρεπε κατ’ ἀνάγκην νὰ τρελλαθῆ εἰς τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ του. Ὁ Θεοκτόνος ἦτο ἀδύνατον νὰ μὴ γίνη αὐτοκτόνος. Νύκτα, βαρεῖα νύκτα ἔχει καλύψει τὴν Εὐρώπην. Κρημνίζονται τὰ εἴδωλα τῆς Εὐρώπης καὶ δὲν εἶναι πολὺ μακρὰν ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν δὲν θὰ μείνη οὔτε πέτρα ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν ἀπὸ τὴν κουλτούραν καὶ τὸν πολιτισμὸν τῆς Εὐρώπης, διὰ τῶν ὁποίων αὕτη ἀνήγειρε πόλεις καὶ κατέστρεφε ψυχάς, ἐθεοποίει τὰ κτίσματα καὶ ἀπέρριπτε τὸν Κτίστην»! Ὁ ἅγιος ἐπαληθεύεται, ὁ εὐρωπαϊκὸς Πύργος τῆς Βαβὲλ ἤδη καταρρέει μὲ πάταγο!
