Του Κωνσταντίνου Φαρσαλινού, Δρ Ιατρικής
H καθολική ευθύνη του επιστήμονα είναι να παραμείνει βυθισμένος στην άγνοια, την αμφιβολία και την αβεβαιότητα.
Η κεντρική αβεβαιότητα στην επιστήμη είναι ασυμβίβαστη με την άνευ όρων πίστη που απαιτεί η θρησκεία
Η αβεβαιότητα κατέχει κεντρικό ρόλο στην ηθική
Όταν
διεκδικούν το “αδιαμφισβήτητο” άνθρωποι που έχουν υποστηρίξει ότι οι
μάσκες είναι ασφαλείς επειδή τα μόρια οξυγόνου είναι μικρότερα από τους
πόρους της μάσκας, ότι το 1/3ο των παιδιών με νόσηση από τη μετάλλαξη Δ
θα μπει σε ΜΕΘ, ότι το εμβoλιo προστατεύει και από τις θρομβώσεις, ότι
οι επόμενες 2 εβδομάδες είναι κρίσιμες (μετά από 18 μήνες κρισιμότητας),
ότι με 25 μαθητές ανά τάξη είναι μικρότερη η διασπορά σε σχέση με 15,
ότι το τείχος ανοσίας έρχεται, και ότι οι Σουηδοί είναι δολοφόνοι ενώ
εμείς επιτυχημένοι με τους ίδιους θανάτους αλλά με πολλαπλάσιες
κοινωνικές καταστροφές, τότε θα μπορούσαμε (με τεράστια επιείκεια) να
μιλήσουμε για μια άνευ σημασίας κωμωδία.
Όταν
όμως θεσμοί υπερασπίζονται και προάγουν δια των εκβιασμών τέτοιες
“αδιαμφισβητότητες”, και ταυτόχρονα επιβάλλουν με δημόσιες ανακοινώσεις
τη λογοκρισία , όταν ιατρικοί σύλλογοι απαιτούν να προχωρήσουν οι
υγειονομικοί σε 3η δόση χωρίς να έχει δοθεί ακόμη άδεια από κανέναν
(δηλαδή αυτή τη στιγμή ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝ, άσχετα αν αργότερα θα την πάρουν,
όπως γνωρίζουν ακόμη και οι πέτρες), τότε μιλάμε για:
1.
Διασυρμό των ιατρών από τους υποτιθέμενους εκπροσώπους τους, τους ηθικά
“τελειωμένους” (στη συνείδηση όλων μας) ιατρικούς συλλόγους.
2. Κατάργηση του κώδικα ιατρικής δεοντολογίας.
3.
Πόλεμο και ευθεία απειλή της ζωής και της σωματικής, ψυχικής κοινωνικής
και επαγγελματικής μας ακεραιότητας (όλων μας) από το σύστημα.
Ένα σύστημα που διαλύει στο σύστημα υγείας συνειδητά (δια των αναστολών εργασίας και της απαγόρευσης συνταγογράφησης).
Ένα σύστημα που δεν το ενδιαφέρει η υγεία κανενός, ούτε του εμβολιασμένου ούτε του μη-εμβολιασμένου.
Ένα σύστημα που βασίζεται σε εκβιασμούς, λογοκρισία και απειλές.
Ένα σύστημα που στηρίζεται στην αντικειμενική μονοφωνία της “ενημέρωσης” από την “πλειοψηφία” των προθύμων.
Ένα σύστημα που δεν διστάζει να τρομοκρατήσει και να εργαλειοποιήσει ακόμη και τα παιδιά.
Ένα σύστημα που συμπεριφέρεται με διατάγματα για την προστασία του λαού και του κράτους.
Ένα σύστημα που βγάζει σε δημοπρασία συνειδήσεις και φροντίζει να τις αιχμαλωτίσει.
Ένα
σύστημα αδίστακτο, που είναι υπεύθυνο για κάθε θάνατο και καταστροφή
που προκάλεσε και θα προκαλέσει με την υποτιθέμενη διαχείριση.
Ένα σύστημα που είναι η αιτία για την οικονομική κοινωνική και ηθική φτωχοποίηση που ξεκίνησε και κλιμακώνεται.
Ένα σύστημα που εισάγει βίαια και με εμφανή κοινωνιοπάθεια την ισοπέδωση του liberalism ολοκληρωτισμού.
Ένα σύστημα που παραπέμπει σε απόβλητα του παρελθόντος, με τα οποία ανταγωνίζεται επάξια (ίσως και να τα ξεπεράσει σύντομα).
Ένα σύστημα βιαστής της καθημερινότητάς μας, του τρόπου ζωής μας και του πολιτισμού μας.
Ο χειμώνας προβλέπεται βαρύς και οι απειλές κλιμακώνονται.
Τα
φαινόμενα παραπέμπουν σε εποχές σκοταδισμού, σε εποχές-ντροπή για την
ανθρωπότητα. Εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε τα λόγια του Φάινμαν, χωρίς να
τον μπερδεύουμε με άλλες παρ’ ολίγον συνωνυμίες. Όποιος νομίζει ότι
αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που του (και μας) αξίζει, ας συνεχίσει να
παριστάνει τον αδιάφορο κομπάρσο περιμένοντας τη σειρά του να υποστεί τα
επώδυνα πλήγματα της ομηρίας και της ισοπέδωσης.
Εμείς θα μείνουμε εδώ, και θα αντιμετωπίσουμε τη βία.
