Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη,
Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου
Ἀνεπιθύμητος ὁ Πάπας
Ἡ πρώτη ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τὴν Ἑλλάδα (4-5-2001) ἦτο ἐπίσημος, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ τότε Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀειμνήστου Κωνσταντίνου Στεφανοπούλου. Ἡ ἐπίσκεψις αὐτὴ τοῦ Πάπα ἐπέφερε μέγαν σκανδαλισμὸν καὶ ἀναταραχήν. Περίπου 170 Ἡγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν εἶχον γράψει πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ἀνεπιθύμητος εἰς τὴν Ἑλλάδα. Τότε εἰς ἀντιδραστικὸν ἄρθρον μου εἶχον γράψει νὰ μὴ ἔχη συμμετοχὴν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Χριστόδουλος εἰς ἐπισήμους τιμητικὰς ἐκδηλώσεις ὑπὲρ τοῦ Πάπα. Μόνον ἐὰν ὁ Πάπας ἐπισκεφθῆ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, τότε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ ἀνταποδώση τὴν ἐπίσκεψιν εἰς ξενοδοχεῖον καὶ νὰ ἐλέγξη τὸν Πάπαν διὰ τὰς πολλὰς αἱρέσεις του καὶ διὰ τὰς ἀνθελληνικὰς ἐνεργείας τοῦ Βατικανοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Δυστυχῶς, ὁ μακαριστὸς Χριστόδουλος ὑπέκυψεν εἰς πολιτικὰς πιέσεις, ὡς δύναμαι νὰ ἐκτιμήσω, καὶ ὑπέγραψε μὲ τὸν Πάπαν κοινὸν ἀνακοινωθέν, ἐὰν καλῶς ἐνθυμοῦμαι.
Κομπάρσοι τοῦ Πάπα
Ἡ δευτέρα ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τὴν Ἑλλάδα εἶχεν ἰδιωτικὸν χαρακτῆρα. Ὁ Πάπας, διὰ νὰ προβληθῆ ὡς παγκόσμιος φιλάνθρωπος, ἐπεσκέφθη τοὺς πρόσφυγας καὶ τοὺς μετανάστας εἰς τὴν Μυτιλήνην. Ὡς ἔγραψα καὶ τότε, ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος π. Ἱερώνυμος εἶχον συνοδεύσει τὸν Πάπαν ὡς τιμητικοὶ κομπάρσοι του. Ὁ ἀρχιαιρεσιάρχης Πάπας προεβλήθη εἰς τὰ διεθνῆ μέσα ἐνημερώσεως ὡς ἀνώτερος κατὰ πολύ τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Συνεπῶς, παρουσιάσθη καὶ ὡς ἀρχηγὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ἀντιχρίστου Παπισμοῦ. Ὁ Πατριάρχης καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν εἶχον οὐδεμίαν ὑποχρέωσιν νὰ συνοδεύσουν τιμητικῶς τὸν μεγαλύτερον σήμερον αἱρετικὸν καὶ ἐχθρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄρα καὶ ἀνθέλληνα. Οἱ δύο αὐτοὶ κορυφαῖοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέται ὑποχρέωσιν εἶχον νὰ δηλώσουν εἰς τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅτι ἀντιτίθενται εἰς τὴν προπαγανδιστικὴν αὐτὴν καὶ προκλητικὴν παπικὴν ἐπίσκεψιν.
Ἑλληνομπαίκτης ὁ Πάπας
Ἡ κατόπιν ἐπισήμου προσκλήσεως ἀναμενομένη τρίτη ἔλευσις τοῦ Πάπα εἰς τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ παραστῆ εἰς ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως εἶναι ἄκρως προκλητικὴ καὶ ἐξοργιστικὴ διὰ τοὺς ἀκολούθους λόγους:
1) Ἡ ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τῶν Τούρκων ὀφείλεται κυρίως εἰς τὴν ἐξασθένησιν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, τὴν ὁποίαν ἐπέτυχεν ὁ Παπισμὸς μὲ τὰς ὑποκινουμένας ὑπ’ αὐτοῦ ἐχθρικὰς Σταυροφορίας καὶ ἄλλας ἀνθελληνικὰς ἐνεργείας. Ἡ βιαία κατάληψις τῆς Πόλεως ὑπὸ τῆς Δ΄ Σταυροφορίας τοῦ ἔτους 1204 ἐκράτησεν ἑξήκοντα (60) ἔτη περίπου μὲ χειροτέρας καταστροφὰς ἀπὸ ὅσας ὑπέστη ἡ Πόλις κατὰ τὴν ἅλωσιν ὑπὸ τῶν Τούρκων, ὅπως ἀποκαλύπτουν τὰ σχετικὰ χρονογραφικὰ κείμενα. Ἔκτοτε δὲν ἰσχυροποιήθη πάλιν ἡ Αὐτοκρατορία.
2) Ὁ Παπισμὸς συνέχισε νὰ ἐπιφέρη ὀδυνηρὰ πλήγματα κατὰ τῆς Ἀνατολῆς ἐν τῇ προσπαθείᾳ του νὰ ὑποτάξη τὴν Ὀρθοδοξίαν.
3) Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Τουρκοκρατίας τῶν 400 ἐτῶν οὐδὲν ἔπραξε διὰ τὴν ἀνακούφισιν τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων.
4) Ὁ Παπισμὸς ἀπέφυγεν ἐντελῶς νὰ ἐνισχύση τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν, ὅπως ἔπραξαν πολλοὶ φιλέλληνες.
5) Μάλιστα δὲ προσεπάθησε νὰ ἐκμεταλλευθῆ τὰς ἀνάγκας τῆς Ἐπαναστάσεως, διὰ νὰ ὑποδουλώση τὴν Ὀρθοδοξίαν.
6) Οἱ ὁπλαρχηγοὶ τῆς Ἐπαναστάσεως ἐζήτησαν ἀπὸ τοὺς Λατίνους βοήθειαν εἰς τὸν ἀπελευθερωτικὸν ἀγῶνα των. Αὐτοὶ ἔδειξαν ὅτι εἶναι περισσότερον φιλότουρκοι παρὰ φιλέλληνες. Δὲν ὑπῆρξεν ἴχνος συμπαραστάσεως τῶν παπικῶν εἰς τοὺς ἀγῶνας ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑλλάδος.
7) Εἰς σύσκεψιν Ἑλλήνων Παπικῶν «ἀπεφασίσθη ἡ μὴ συμμετοχὴ των εἰς τὴν Ἐπανάστασιν».
8) Κατὰ τὸ ἔτος 1463 ὁ τότε Πάπας ἀπέστειλεν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Σουλτᾶνον, ἀναγνωρίζων αὐτὸν ὡς διάδοχον τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων. Ὁ Παπισμὸς ἐπανηγύρισε τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Μὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα καὶ μὲ πολλὰ ἄλλα ἀνθελληνικά τοῦ Παπισμοῦ, ἡ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα εἰς τοὺς ἑορτασμοὺς τῆς ἀπελευθερώσεώς μας ἀπὸ τοὺς Τούρκους θὰ εἶναι βάναυσος ἐμπαιγμὸς ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Προκλητικὸς ἑλληνομπαίκτης πλέον θὰ εἶναι ὁ Πάπας.
Προσφάτως, ὁ ἀγωνιστὴς Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς π. Σεραφεὶμ ἔγραψεν ὅτι: «Ὁ Παπισμὸς εἶναι ἀποδεδειγμένως ὁ πλέον ὁρκισμένος ἐχθρός τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνισμοῦ».
Καὶ ὁ Πατριάρχης
ἑλληνομπαίκτης
Ὡς γνωρίζω, καὶ ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἐκλήθη νὰ συμμετάσχη εἰς τοὺς ἐν λόγῳ ἑορτασμούς. Προβλέπεται ὅτι αὐτὸς θὰ εἶναι καὶ ὁ ἐπίσημος συνοδὸς τοῦ Πάπα. Ὅμως, καὶ τοῦ Πατριάρχου ἡ τοιαύτη συμμετοχὴ θὰ εἶναι προκλητικὸς ἐμπαιγμὸς τῶν ἡρῴων τῆς ἐπαναστάσεως, ὡς καὶ ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Ἑλληνομπαίκτης λοιπὸν καὶ ὁ Πατριάρχης. Ἰδοὺ πῶς ἐξύβρισεν ὁ Πατριάρχης μὲ ἀπερίγραπτον χυδαιότητα τοὺς ἥρωας ἐλευθερωτάς μας:
«Δυστυχῶς, οἱ δύο λαοὶ διέκοψαν τὴν ὑπέροχη συμβίωσι τῶν 400 χρόνων, ὅταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι τὸ 1821 καὶ ἐδημιούργησαν τὶς γνωστὲς προστριβές».
Αὐτὰ ἔχουν δημοσιευθῆ καὶ δὲν διεψεύσθησαν. Ἔπαυσε λοιπὸν ὁ π. Βαρθολομαῖος νὰ εἶναι Πατριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων.
Διὰ τὴν δῆθεν «ὑπέροχον συμβίωσιν» τῶν δύο λαῶν Ἑλλάδος καὶ βαρβάρου Τουρκίας καθ’ ὅλην τὴν Τουρκοκρατίαν τί νὰ εἴπωμεν; Πατριαρχικὸς ἐξωφρενισμός!
Καίτοι ἔχουν προσκληθῆ οἱ ὡς ἄνω δύο θρησκευτικοὶ ἡγέται, ὡς ἐκτιμῶ, δὲν θὰ ἔχουν τελικῶς τὸ θράσος νὰ ἀποτολμήσουν τὴν συμμετοχήν των εἰς τοὺς τοιούτους ἐθνικοὺς ἑορτασμοὺς τῆς Ἑλλάδος. Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι θὰ αὐτογελοιοποιηθοῦν, καὶ θὰ αὐτοεξευτελισθοῦν;
Τέλος, τί συμβαίνει μὲ τὴν ἐν Ἑλλάδι Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν; Ὁ ἀρχιαιρεσιάρχης Πάπας θὰ ἀφιχθῆ, πρωτίστως, ὡς θρησκευτικὸς ἡγέτης. Διατὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος δὲν ἀνεκοίνωσεν ἀκόμη ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ἀνεπιθύμητος εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα; Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι, μακριὰ ἀπὸ τὸν ἀντίχριστον Πάπαν. Προσεύχομαι νὰ ἔλθη εἰς μετάνοιαν, διὰ νὰ μὴ χαθῆ ἡ ψυχή του.
