Μια φορά το 1988 – διηγείται ο π. Παύλος Τσουκνίδας – όταν ακόμη ήμουν λαϊκός, πήγα στον γέροντα Πορφύριο μαζί με έναν Ιερομόναχο. Αφού φθάσαμε, περιμέναμε υπομονετικά στην σειρά μας για να δούμε τον Γέροντα, επειδή είχε πολύ κόσμο.
Ο ιερομόναχος ήθελε να του μιλήση για ένα σημαντικό θέμα που τον απασχολούσε. Συγκεκριμένα είχε έρθει σε προστριβές με τον Επίσκοπό του στο Μοναστήρι που διακονούσε ως Ηγούμενος και εκείνος, όπως έλεγε, τον απομάκρυνε απ’ αυτό χωρίς σοβαρό λόγο, τον έστειλε δε σε μία ενορία μικρή κοντά στην Ιερά Μονή της μετανοίας του για να ιερουργή εκεί. Εκείνος πίστευε ότι θα ήταν θέμα χρόνου να τον επαναφέρη ξανά στην Ιερά Μονή, παρ’ όλο που είχε εγκαταστήσει εκεί άλλη αδελφότητα.
Αφού ήρθε η σειρά μας, ο ιερομόναχος μίλησε κατ’ ιδίαν με τον γέροντα Πορφύριο και βγήκε στενοχωρημένος απ’ το κελλί του. Είδα και εγώ τον Γέροντα και πήρα την ευχή του. Στον δρόμο που γυρίζαμε ρώτησα τον πάτερ «τι σας είπε ο Γέροντας, θα σας αποκαταστήση ο Μητροπολίτης στο Μοναστήρι;». Εκείνος, μου λέει: «Μου απάντησε αρνητικά και μου είπε να πάω στο Άγιον Όρος για να γλυτώσω απ’ αυτόν, γιατί δεν θα με αποκαταστήση ποτέ».
Όμως ο ιερομόναχος καθ’ οδόν δυσανασχετούσε με την σαφή απάντηση του γέροντος Πορφυρίου και μου έλεγε: «Σήμερα στο θέμα το δικό μου ο γέροντας Πορφύριος, παιδί μου, έπεσε έξω· κάνει μεγάλο λάθος· θα δης ότι θα αποκατασταθώ το συντομώτερο».
Έβαλε λυτούς και δεμένους να τον επαναφέρη ο Επίσκοπος. Όμως για την ανυπακοή του να μην πάη στο Άγιον Όρος που τον συμβούλεψε ο γέροντας Πορφύριος, από τότε περιμένοντας το ποθούμενο πέρασαν 26 χρόνια, άλλαξαν τρεις Ηγούμενοι στην συγκεκριμένη Ι. Μονή και μέχρι σήμερα, που είναι για να πάρη σύνταξη, δεν τον αποκατέστησε και παρέμεινε στην μικρή αυτή ενορία. Ο λόγος του Γέροντος επαληθεύτηκε.
Είμαι ιερέας και τώρα διακονώ την ενορία του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Ομορφοχωρίου Λαρίσης. Το 1993 γνώρισα μία κυρία με το όνομα Μαρία· ήρθε μαζί με μία μοναχή από την Κόρινθο στο παρεκκλήσιο της ενορίας μου, που τιμάται εις μνήμην των αγίων ενδόξων νεοφανών Οσιομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης της Παρθενομάρτυρος, να προσκυνήσουν.
Αφού προσκύνησαν ανοίξαμε πνευματική συζήτηση· δεν χρειάστηκε πολύ να καταλάβω ότι η κυρία Μαρία είχε πολύ καλή πνευματική κατάσταση, είχε ευσέβεια, αγάπη, ελεημοσύνη και πολλή ταπείνωση.
Για μια στιγμή με ρωτάει η κυρία Μαρία και μου λέει «πάτερ Παύλε, γνώρισες τον μακαριστό γέροντα Πορφύριο;». «Ναι, κυρία Μαρία», της απαντώ.
«Εμένα, μου λέει, με θεράπευσε εδώ και πέντε περίπου χρόνια ο γέροντας Πορφύριος από καρκίνο· είχε κάνει πολλές μεταστάσεις και ήμουν στο τελικό στάδιο για να πεθάνω. Όταν τον επισκέφτηκα με τον σύζυγό μου στον Ωρωπό, με διάβασε, προσευχήθηκε και έγινα καλά».
Η κυρία Μαρία ζει στην Λάρισα με τον σύζυγό της. Τώρα είναι σε μεγάλη ηλικία. Δόξα τω Θεώ, να έχουμε την ευχή του οσίου πατρός Πορφυρίου!
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 54.
