Οἱ γονεῖς μας ζοῦν μέσα μας. Κουβαλᾶμε τίς ἁμαρτίες τους ἀλλά καί τίς ἀρετές τους. Γι' αὐτό κάθε πράξη πού κάνεις σάν γονιός ἐντυπώνεται στό παιδί σου. Μπορεῖς νά τό εὐεργετήσεις, ἀλλά καί νά τό βλάψεις. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἕνα πρόσφορο καί καθένας μας εἶναι ἕνα ψιχουλάκι.
Ἡ μετάνοια καί τά δάκρυα τῆς συγνώμης σου ὠφελοῦν ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Οἱ πτώσεις σου, ἀπό τήν ἄλλη μεριά, προξενοῦν κακό σέ ὅλους. Γι' αὐτό ἡ διαρκής μετάνοια εἶναι ἡ φυσική κατάσταση τῆς ψυχῆς. Ἡ ἀναμαρτησία εἶναι μόνο σχετικῶς ἐπιτεύξιμη. Ἡ διαρκής μετάνοια ὅμως ὀφείλει νά εἶναι ὁ κοινός τόπος τῶν ψυχῶν μας.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντος Δωροθέου
“Γράμματα στους Αδελφούς” – Πατήρ Δωρόθεος Τζεβελέκας
Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Καλαμπάκα Ὀκτώβριος 2018
