Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη, πρ. Αναπλ. Καθηγητή Ποινικού Δικαίου.
Σύμφωνα
με πρόσφατη επαίσχυντη δήλωση του Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών κ.
Πέτσα, ο εμβολιασμός αποτελεί “ο ρ θ ο λ ο γ ι κ ή επιλογή” και «το να
χάσει κανείς το εισόδημά του είναι ένα πολύ ισχυρό κ ί ν η τ ρ ο για να
κάνει το εμβόλιο».
Είναι
προφανές ότι όλο αυτό το διάστημα ο κ. Πέτσας δεν φρόντισε να
ενημερωθεί για τις θεμελιώδεις νομικές αρχές που διέπουν το εγχείρημα
του μαζικού εμβολιασμού. Εκτός κι αν ενημερώθηκε, αλλά σκοπίμως τις
διαστρέβλωσε!
Το
χειρότερο, όμως, δεν είναι η δική του παράλειψη, αλλά το γεγονός ότι το
ναζιστικό επιτελείο της Νέας Δικτατορίας τού επιτρέπει να εμφανίζεται
στα κανάλια και να απευθύνεται στον ελληνικό λαό, διαστρεβλώνοντας με
εμετικό τρόπο την αλήθεια.
Σημειωτέον
ότι χρήση του επίμαχου όρου “κίνητρα” είχε κάνει ο ίδιος και στις
6.6.2021, όταν σε ένα από τα φανατικότερα β ο θ ρ ο κ ά ν α λ α της
υγειονομικής π ρ ο π α γ ά ν δ α ς, δηλ. στον ΣΚΑΪ, είχε δηλώσει τα
ακόλουθα:
«χρειάζονται
προνόμια σε όσους εμβολιάζονται, προκειμένου να είναι ένα σαφές κ ί ν η
τ ρ ο και να καμφθούν οι αντιστάσεις σε όσους έχουν δεύτερες σκέψεις ή
έλκονται από θεωρίες συνωμοσίας [sic]». Διευκρίνισε, μάλιστα, ότι πρέπει
«να δοθούν κ ί ν η τ ρ α στους εμβολιασμένους, όπως μεγαλύτερης
ελευθερίας κίνησης εντός και εκτός επικράτειας» ή «δυνατότητα να
επισκέπτονται χώρους που είναι κλειστοί τώρα και θα ανοίξουν, και
παρόμοιες ελευθερίες».
Ας
αποκαταστήσουμε την α λ ή θ ε ι α, ώστε να γίνει για μία ακόμη φορά
αντιληπτό το εύρος του ε μ π α ι γ μ ο ύ του ελληνικού λαού:
Κατ’
αρχάς, πρέπει να επισημανθεί ότι η προσφορά κινήτρων [offers of
incentives] είναι μία συνήθης τεχνική προώθησης των εμβολίων ως
φαρμακευτικών προϊόντων. Αντίστοιχο κίνητρο προώθησης άλλων
(πρωτοεμφανιζόμενων) προϊόντων, που ο καταναλωτής πρέπει να πεισθεί να
αγοράσει, είναι π.χ. η συμμετοχή σε κλήρωση για την δωρεάν απόκτηση ενός
αυτοκινήτου.
Το
κίνητρο αποτελεί στην ουσία μια π ρ ο σ φ ο ρ ά εκ μέρους εκείνου που
υλοποιεί την προωθητική (διαφημιστική-εμβολιαστική) εκστρατεία.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της προσφοράς είναι ότι σε αυτήν υποκρύπτεται
μια απειλή νόμιμης π α ρ ά λ ε ι ψ η ς προς τους πολίτες: «Αν δεν
επιλέξετε τον εμβολιασμό, δεν θα απολαύσετε την προσφορά». Πρόκειται για
ν ό μ ι μ η παράλειψη, διότι ο προσφέρων δεν υποχρεούται να προσφέρει
αυτό που υπόσχεται.
Συνακολούθως,
η υλοποίηση της προαναγγελθείσας προσφοράς β ε λ τ ι ώ ν ε ι την θέση
του αποδέκτη της προσφοράς, ο οποίος είναι ελεύθερος να σχηματίσει και
να πραγματώσει αυτόνομα την απόφασή του (χωρίς όμως να αποκλείεται, υπό
συγκεκριμένες περιστάσεις, να επιδρά η προσφορά ως δέλεαρ [seduction],
στο οποίο είναι αδύνατον να αντισταθεί ο αποδέκτης της). Ως εκ τούτου, η
προσφορά δεν είναι κατ’ αρχήν ηθικώς επιλήψιμη.
Ενόψει
των ανωτέρω, πρόκειται πράγματι για γνήσιο προωθητικό κίνητρο όταν η
βρετανική κυβέρνηση υπόσχεται κουπόνια για ψώνια αξίας 45 λιρών σε
έφηβες της Βρετανίας, εφόσον δεχθούν να εμβολιασθούν για έναν σεξουαλικά
μεταδιδόμενο ιό που προκαλεί καρκίνο του τραχήλου (επ’ αυτού βλ.
Sandel, Τι δεν μπορεί να αγοράσει το χρήμα. Τα ηθικά όρια των αγορών,
μτφ.: Μ. Μήτσος, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2017, σελ. 78), ή όταν η κυβέρνηση
της Νέας Δικτατορίας τάζει “προπληρωμένη κάρτα ελευθερίας” (sic) σε
νέους ηλικίας 18-25 ετών, εφόσον αυτοί δεχθούν να εμβολιασθούν με τα
πειραματικά εμβόλια κατά του κορωνοϊού.
Αντιθέτως,
δεν πρόκειται για κίνητρο-προσφορά αλλά για απαράδεκτη α π ε ι λ ή,
οσάκις η προωθητική εκστρατεία οδηγεί σε ε π ι δ ε ί ν ω σ η της θέσης
του πολίτη, αν αυτός δεν υποκύψει.
Αντικείμενο
της απειλής μπορεί να είναι μια παράνομη π α ρ ά λ ε ι ψ η: «Αν δεν
εμβολιασθείτε, δεν θα ανακτήσετε την ελευθερία σας στο πλήρες εύρος
της».
Ακόμη
χειρότερα, αντικείμενο της απειλής μπορεί να είναι μια παράνομη ε ν έ ρ
γ ε ι α: «Αν δεν εμβολιαστείτε, θα αναστείλουμε την πληρωμή του μισθού
σας».
Δυστυχώς,
η παρούσα ι α τ ρ ο φ α σ ι σ τ ι κ ή κυβέρνηση επέλεξε να εκβιάσει
χυδαία τους πολίτες, κερνώντας τους ένα κοκτέιλ που περιέχει και τους
δύο τρόπους:
Αφ’
ενός δεν επιτρέπει στους ανεμβολίαστους να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε
κλειστούς χώρους π.χ. εστίασης και διασκέδασης, μεταχειριζόμενη αυτούς
δυσμενώς σε σχέση με τους εμβολιασμένους.
Αφ’
ετέρου, με τον κατάπτυστο και προδήλως α ν τ ι σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ό
Ν. 4820/2021 θέσπισε την αναστολή καθηκόντων/εργασίας των υγειονομικών
και των λοιπών προσώπων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του σε
περίπτωση που παραμείνουν ανεμβολίαστοι (για την διάκριση της
προσφοράς-κινήτρου από την απειλή βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην
πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου
εχθρού, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 147 επ. Επίσης του ιδίου, Απάτη
και Εκβίαση: Ομοιότητες – Διαφορές – Διασταυρώσεις, εκδ. Π. Ν. Σάκκουλα,
Αθήνα 2014, αριθμ. περ. 437· Δημάκη, Η απειλή στο έγκλημα της
εκβιάσεως, σειρά: Ποινικά Χρονικά – Μελέτες 13, εκδ. Π.Ν. Σάκκουλα,
Αθήνα 2014, σελ. 202 επ.)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Συμπέρασμα
1: Ο ανεκδιήγητος κ. Πέτσας ανταποκρίθηκε με συνέπεια στον
δαιμονικό-νεοδικτατορικό σχεδιασμό του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, αφού
προσπάθησε και πάλι να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα, βαφτίζοντας
το κ ρ έ α ς (δηλ. την απειλή στέρησης μιας από τις πιο ευαίσθητες
χορδές του ανθρώπου: του μισθού του) ψ ά ρ ι (δηλ. κίνητρο)!
Συμπέρασμα
2: Η προαναφερθείσα βάφτιση έχει σοβαρότατες π ο ι ν ι κ έ ς
διαστάσεις, αφού μέσω της αντισυνταγματικής απειλής στέρησης των
αποδοχών των εργαζομένων οι τελευταίοι επιχειρείται να εξαναγκασθούν
στην ανοχή μιας πράξης που επιδέχεται διττή π ο ι ν ι κ ή αξιολόγηση.
Ειδικότερα:
α)
Στην ανοχή μιας πράξης την οποία οι εργαζόμενοι δεν έχουν κατά το
Σύνταγμα υποχρέωση να ανεχθούν (βλ. το έγκλημα της παράνομης βίας κατ’
άρ. 330 ΠΚ), αφού ο εμβολιασμός με πειραματικά και επικίνδυνα για την
υγεία και την ζωή του ανθρώπου εμβόλια θίγει βάναυσα την αξία του
ανθρώπου.
β)
Στην περιαγωγή τους σε μια α ν α σ φ α λ ή για την υγεία και την ζωή
τους θέση, η οποία, λόγω των ά δ η λ ω ν και, ως επί το πλείστον, α δ ή λ
ω τ ω ν παρενεργειών του εμβολιασμού, είναι ζήτημα καθαρής τ ύ χ η ς αν
θα οδηγήσει ή όχι στον θάνατό τους (βλ. τα εγκλήματα της έ κ θ ε σ η ς
και της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δ ό λ ο κατ’ άρ. 306 και 299 ΠΚ).
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η εξαναγκασμένη απόφαση των πολιτών να παραδώσουν
το μπράτσο τους θυμίζει συμμετοχή τους σε ρ ώ σ ι κ η ρουλέτα που
διεξάγεται με το ζ ό ρ ι από τα ζόρικα στελέχη της Νέας Δικτατορίας.
Επομένως,
η κατά Πέτσα “ορθολογική” επιλογή του πολίτη να εμβολιασθεί,
ερμηνευόμενη ορθόδοξα και όχι ανάποδα, είναι επιλογή αν-ορθολογική, αφού
κανένας έμφρων πολίτης δεν θα έπρεπε να ρισκάρει παίζοντας “με δεμένα
τα μάτια του” επικίνδυνα παιχνίδια ζωής και θανάτου.
Συμπέρασμα
3: Όσοι βαφτίζουν το κρέας ψάρι, δηλ. κάνουν το μαύρο άσπρο, είναι τ α
χ υ δ α κ τ υ λ ο υ ρ γ ο ί. Οι ταχυδακτυλουργοί, όμως, έχουν θέση σε τ
σ ί ρ κ ο, όχι σε κυβέρνηση. Γι’ αυτό ακριβώς μας κυβερνά τσίρκο, στο
οποίο εμφανίζονται εκ περιτροπής διάφοροι π α λ ι ά τ σ ο ι με χ ι τ λ
ε ρ ι κ ό μουστάκι.
Συμπέρασμα
4: Όσοι ειδικοί της ν ο μ ι κ ή ς επιστήμης παρακολουθούν απαθώς τα
νούμερα του τσίρκου, θα ήταν καλό να προμηθευτούν μεγάλη ποσότητα π α σ α
τ έ μ π ο υ – θα τους χρειαστεί για τα επόμενα α κ ρ ο β α τ ι κ ά που
θα κατακλύσουν τον Ανάποδο Κόσμο μας.
