Μου στέλνει τώρα μήνυμα ένας φίλος ότι οι παλαιοδιαθηκικές τιμωρίες είναι αλληγορικές. Δεν είναι αλληγορικές, αλλα κυριολεκτικές. Η ενέργεια του Θεού και η δικαιοσύνη του δεν είναι σαν των ανθρώπων. Όταν ο Θεός στέλνει τον κατακλυσμό ή βρέχει πυρ στα Σόδομα λχ δεν ανταποδίδει με Κακό στο Κακό, γιατί δεν είναι δημιουργός ούτε πηγή του κακού. Ο Θεός δεν ανταποδίδει καν, δεν εκδικείται καν,δεν τιμωρεί καν. Αυτό που λέγεται τιμωρία, εκδίκηση, ανταπόδοση στην Αγία Γραφή είναι α ν θ ρ ω π ο μ ο ρ φ ι κ ο ί όροι. Ο τρόπος δηλαδή του Θεού δεν ορίζεται από τους ανθρώπους γι αυτό και περιγράφεται με όσο πιο κοντινές λέξεις και έννοιες μπορούμε να κατανοήσουμε. Ο Θεός αποκαθιστά την φύση των πραγμάτων, επαναφέρει στο φυσιολογικό με την παρέμβαση Του και ανακόπτει την πρόοδο προς την αμαρτία, η οποία ερμηνεύεται ως μεγαλύτερη κολαση και διαστροφή του θείου θελήματος.
Αυτή είναι ενέργεια δικαιοσύνης και αγάπης.
Ο Θεός αποκαθιστά την φύση των πραγμάτων δεν αντιστέκεται στον Πονηρό με διαστροφικά όπλα.
Ακόμα και η Κόλαση, η οποία δεν είναι δημιούργημα του Θεού, είναι έκφραση αγάπης Του. Ο Θεός παραχωρεί την Κόλαση όχι ως τιμωρία, αλλά ως ελεύθερο τρόπο βίωσης της αγάπης Του η οποία από την διεστραμμένη ανθρώπινη φύση εκλαμβάνεται ως τιμωρία. Η Κόλαση είναι η απόλυτη έκφραση της Αγάπης του Θεού. Ο τρισάθλιος κολασμένος, ο μη έχων γνώση και κατανόηση του Θεού, με πρώτο τον διάβολο, είναι το πιο ελεεινό και αξιοθρήνητο πλάσμα. Μέσα στην απόλυτη απελπισία του καταδεικνύεται άθλιο πλάσμα και αξιο ευσπλαχνίας. Με αυτό τον τρόπο όμως πολλαπλασιάζεται το έλεος του Θεού και η μέριμνα Του γι αυτόν και αυτό διαστρέφεται και βιώνεται ως μεγαλύτερη κόλαση.
