«Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν
ἡμῶν τήν πόλιν Ἰουδαῖοι
ὑπάρχοντες» (Πραξ.16,20).
Κουρασμένοι στρατοκόποι μιας απόλυτα υλόφρονος κοινωνίας και χορτασμένοι από την σκόνη και τις αναθυμιάσεις των μηχανών –του μόνου «επιτεύγματος» των καιρών μας– αλλά πολύ περισσότερο από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της ύλης, διψάμε για αγνότητα, αγάπη, ηρωισμό, αυτοθυσία.
Πολυβασανισμένοι οδοιπόροι μέσα σε μία άγονη κοινωνία, μέσα σε μία αχανή έρημο με παντελή απουσία πνευματικών οάσεων, κατακλυζόμαστε από το αίσθημα της δίψας. Της δίψας ιδανικών. Όχι σαν αφηρημένη έννοια, αλλά ζωντανά στην πράξη.
Ειδικά η αναπάντεχη και καθ’ όλα βάρβαρη και ανέντιμη εισβολή στις μέρες μας, κάποιων «στοιχείων» που αναταράσσουν και ανατρέπουν, απορυθμίζοντάς την, την ζωή ημών των τελευταίων Χριστιανών, μας επιτάσσουν καθοριστικά πλέον να ανατρέξουμε στις πηγές των κρυστάλλινων υδάτων, που διαφυλάσσονται καθάριες μέσα στις μνήμες των πρώτων μαρτύρων.
Αναζητώντας λοιπόν τις ρίζες του γενεαλογικού μας δένδρου οδηγούμαστε στα χρόνια των πρώτων Χριστιανών· των Χριστιανών που την νύχτα προσεύχονταν στις κατακόμβες και την ημέρα θηριομαχούσαν στο Κολοσσαίο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το οδοιπορικό μας ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο της αρχαίας Εκκλησίας. Τότε που η Εκκλησία βρισκόταν στην άνοιξη της ζωής της και κάθε σελίδα ήταν στολισμένη με την παρθενική νεότητα. Αν καλοσκεφθούμε, δεν είναι και πολύ μακριά χρονικά, αλλά και συναισθηματικά η εν λόγω Εκκλησία, οπότε μας βοηθάει απόλυτα εμάς τους σημερινούς χριστιανούς να ερμηνεύσουμε την ύπουλη επίθεση που εξαπολύθηκε στις μέρες μας ενάντια στην πίστη μας την ορθόδοξη και την λατρευτική μας ζωή και να κανονίσουμε ως εκ τούτου την ιδεολογική μας πλοήγηση και μελλοντική μας πορεία, χρησιμοποιώντας ως ασφαλή πυξίδα τους ευγενείς προπάτορές μας, που θα μας υποδείξουν τον σωστό δρόμο μέσα στην σημερινή παραπαίουσα κοινωνία. Γιατί οι μάρτυρες στο Κολοσσαίο, οι απολογητές στην σύγκλητο και η «κάθοδός» μας στις κατακόμβες, μας επιτρέπουν, ψηλαφίζοντας έναν κόσμο μεγαλείου, δυνάμεως και αρετής, να χαράξουμε την δική μας αποφασιστική πορεία.
Γιατί, πριν 2.000 χρόνια, χύθηκε «το ύδωρ της ζωής» πάνω στη γη μας και πότισε τα χερσωμένα εδάφη της ειδωλολατρίας, κάνοντας την έρημο «ν' ανθήσει και να υλοχαρήσει», όπως λέγει ο Ησαϊας (35,2), γεμίζοντας την οάσεις πνευματικές. Αυτή την εύφορη όμως γη την ξαναφήσαμε οι μεταγενέστεροι να γίνει χέρσα. Τότε πρωτοεμφανίστηκε μία άγνωστη έννοια και μορφή της αγιοσύνης. Τότε ξεκίνησε η ζωή του μαρτυρίου. Τρεις αιώνες ο Χριστιανισμός παραμένει ματωμένος, υπό διωγμό, εκτός νόμου, καταδιωκόμενος με τρόπους σατανικούς και πρωτοφανείς, και όμως μεγαλουργεί. Το αίμα ρέει ποταμηδόν, οικογένειες ξεκληρίζονται, πόλεις ολόκληρες χριστιανικές κατακαίονται, κι όμως η θρησκεία αυτή κατακτά τον κόσμο. Κάτω από άθεο καθεστώς, εχθρικό και πανίσχυρο, απόλυτα σατανικό, δημιουργείται ο μεγαλύτερος πολιτισμός των αιώνων. Πολιτισμός αγάπης, αγνότητος, ηρωισμού, ΘΥΣΙΑΣ!
Δυστυχώς όμως στην χώρα μας χρόνια ολόκληρα, πιο έντονα σήμερα, μας σερβίρουν ό,τι δυσώδες και σάπιο υπάρχει, ό,τι ανώμαλο και αφύσικο, αποκρύπτοντας επιμελώς το εκλεκτό, το θαυμαστό, το αθάνατο, δηλώνοντας όμως με θρασύτητα οι σερβίροντες την ιταμή ταυτότητά τους. Μας σερβίρουν προπάντων την άρνηση. Αυτή η άρνηση όμως δεν γνωρίζουν ότι θα στραφεί κατέναντι τους κάποια στιγμή; Δεν γνωρίζουν ότι η αποδοκιμασμένη από τους οικοδόμους πέτρα γίνεται ακρογωνιαίος λίθος; (Λουκ. 20,17). Ποθούν οι σύγχρονοι άρχοντες με τον συνακόλουθο όχλο να αναβιώσουν το αίσχος της τότε Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και φυσικά το πέτυχαν. Στις μέρες μας πλέον αναβιώνει στο υλιστικό στερέωμα μία παγκόσμια κραιπαλώσα και οργιάζουσα Ρώμη, με τις παντοειδείς αγέλες των ψευδοθέων της, τους αποθεούμενους τωρινούς καίσαρές της και την ηθική της σήψη την πανταχόθεν αφόρητα αναδιδόμενη. Στο περιθώριο, στην αφάνεια, στην εξορία, στις σύγχρονες κατακόμβες, οι νέοι κρυπτοχριστιανοί προσεύχονται, όπως και τότε. Ο κρυπτοχριστιανισμός τελικά αποτελεί και στις μέρες μας μία πνευματική ευκαιρία για μία αναγεννημένη Ορθοδοξία.
Έτσι από την μία μεριά έκδηλα υπάρχει, όπως αναφέρει η Αποκάλυψη, η «Βαβυλών ἡ μεγάλη, ἡ μεθυσμένη ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καί τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς» (17,5-6) και από την άλλη μεριά «ἐν τοῖς ζοφεροῖς καταχθονίοις ὁ σπόρος τοῦ εὐλογημένου σίτου ἐγκυμονούμενος, μέχρις οὗ ὑπέρ τήν γῆν ἐξανατείλῃ καί συμπνίξῃ τάς ἀκάνθας». Ειδικά η Κυριακή τότε αποτελούσε μέρα υψίστης λατρείας του Κυρίου, ενώ σήμερα είναι πλέον ημέρα κοινή, εργασίας (το έκαναν και αυτό) και περαιτέρω κραιπάλης. Πάντοτε τα 30 αργύρια στο προσκήνιο. Μη ξεχνιόμαστε. Μας συνδέει κάτι με τον εταίρο. Η αγχόνη που μας περιμένει...
Ας αντικρύσουμε λοιπόν την μεγάλη αντίθεση Χριστού και Σατανά, Ευαγγελίου και κόσμου.
Η Θεία κοινωνία αποτελούσε τότε την ζωή και την ακαταγώνιστη δύναμη των μαρτύρων, το καθημερινό Πάσχα της μυστικής ευφροσύνης. Το κέντρο και το θεμέλιο της χριστιανικής ζωής. «Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να τελούμε το θείο δείπνο! Δεν μπορεί να υπάρξει Χριστιανός, χωρίς την θεία ευχαριστία!» Αυτή είναι η μεγαλειώδης διακήρυξη των μαρτύρων της Καρχηδόνος ενώπιον του ανθυπάτου Αντωνίνου (11/2/304). Γι’ αυτό λοιπόν το θέμα «κορωνοϊός», επίσημα πλέον υποστηρίζεται σαν ένα σχέδιο κατάργησης της νόμιμης επικρατούσας κατάστασης της εκκλησιαστικής πραγματικότητος και χτύπησε την καρδιά της, την θεία κοινωνία. Ο εν λόγω ιός, μία ανθρώπινη τεχνητή κατασκευή σύμφωνα με κάποιους, αποβλέπει σε πολλά, αλλά κάποιοι τον εκμεταλλεύονται και για καταστροφή του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας. Γι’ αυτό, κλείσιμο οι εκκλησιές, κατάργηση εορτών και ιερών πανηγύρεων, απαγόρευση αυστηρή λιτανειών. (Κινδυνεύει ο εχθρός μέσω αυτών). Ο χώρος λατρείας επισημαίνεται, ως ο πιο επικίνδυνος τόπος μετάδοσης του ιού. Ό,τι δεν κατάφεραν οι άθεοι και χριστιανομάχοι διαφωτιστές των δύο τελευταίων αιώνων, τα κατάφεραν οι έγκλειστοι στον δούρειο ίππο του ιού.
Γράφει ο καθηγητής επιδημιολογίας Δρ Νικόλας Χριστάκης «Η κοινωνία που θα ανατείλει την επαύριον της πανδημίας θα χαρακτηρίζεται από τα εξής τρία βασικά χαρακτηριστικά· έκρηξη καταναλωτισμού, σεξουαλική απελευθέρωση και απομάκρυνση από την θρησκεία».
Ο Γάλλος καθηγητής Ζαν Μπερνάρντ Φουρτιγιάν μας πληροφορεί ότι ο ιός SARS-COV-2 κατασκευάστηκε στο Ινστιτούτο Παστέρ Γαλλίας τουτέστιν δεν είναι φυσιολογικός, αλλά τεχνητός (12-4-2021). Άλλοι λένε ότι κατασκευάστηκε στη Γιουχάν της Κίνας.
Αυτόν τον κόσμο που με τόση θυσία και γνώση κατασκεύασε ο Θεός, ήλθαν διεστραμμένα μυαλά μέσω κορωνοϊού (έντεχνης απάτης) να καταστρέψουν. Ψάχνανε όλοι οι βουλευτές, περιφερειάρχες και δήμαρχοι πρόσχημα να αποκοπούν από την Εκκλησία και το έλαβαν νομίμως με υπογραφή κορωνοϊού. Να μας λείπει κύριοι ο εθιμοτυπικός και άκρα ψηφοθηρικός εκκλησιασμός σας.
Εσπέρας Μ. Πέμπτης βουλευτής κάποιας περιφερείας στο παρελθόν ήλθε στην εκκλησία να… προσευχηθεί [;]. Κάθισε πρώτη θέση και συνεχώς γύριζε το κεφάλι πίσω χασκογελώντας και χαιρετώντας (γλύφοντας) τους προσκυνητές. Ο ίδιος είχε υποστηρίξει πέρυσι, ότι Μ. Πέμπτη πρωί ό,τι και αν γίνει θα πάει να κοινωνήσει. Είναι έθιμο! Δεν είναι η εκκλησία κύριοι άρχοντες, τόπος επιδείξεως και πανηγυριού. Εσείς είστε για τα πανηγύρια, όπως λέγει ο λαός. Μόνο γι’ αυτά κάνετε.
Έτσι κρίθηκε και ο εκκλησιασμός στις μέρες μας παράνομη πράξη, ο δε αγιασμός των υδάτων την ημέρα Θεοφανείων του 2021 απαγορεύτηκε. Κι όμως το τουρκικό κράτος έρχεται να παραδώσει μαθήματα δημοκρατίας στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά και όλη την Ευρώπη επιτρέποντας και διασφαλίζοντας ανάλογα την εκκλησιαστική πομπή του αγιασμού των υδάτων στον Κεράτιο κόλπο.
Αλλά στην πατρίδα μας, χώρα του «δημοκρατικού» παραλόγου, συμβαίνουν αλλοπρόσαλλα πράγματα. Μέχρι τις 21:00 κυκλοφορείς με άδεια φυσικά και μετά μπαίνεις μέσα, γιατί έχει έξοδο ο κορωνοϊός, βγαίνει για επίθεση, ενώ το πρωί επειδή είναι κουρασμένος από το ξενύχτι, πάει για ύπνο. Έτσι λοιπόν, σταδιακά αλλά και απότομα, καταργήθηκαν όλες οι αρχές νομιμότητος, καταργήθηκαν οι θεσμοί, καταργήθηκαν οι νόμοι (αλήθεια προς τι οι δικαστές) και όλα εξαρτώνται από την πολιτική απόφαση την κατευθυνόμενη. Ζήτω οι εντολοδόχοι· θα μιλήσουμε γι’ αυτούς παρακάτω. Η επίσημη Εκκλησία τι κάνει; Παραμένει Εκκλησία της σιωπής, με όλες τις λατρευτικές ιδιότητες μειωμένες και απαγορευμένες. Η δε κοινωνία έχει στραμμένη την προσοχή και το βλέμμα προς τους αποστάτες, τους εκκλησιαζόμενους και προπάντων κοινωνούντας, ενόχους Χριστιανούς. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για όλα. Τότε έκαψαν την Ρώμη κατά την άποψη των ειδωλολατρών, τώρα μεταδίδουν ιούς. Ο Χριστιανός πλέον αντιμετωπίζεται, όπως ο λεπρός παλιά. Συναντάται, ακούγεται Χριστιανός και ακολουθεί η επισήμανση. ΠΡΟΣΟΧΗ! Είναι Χριστιανός. Ο διχασμός είναι το ακατανίκητο όπλο των εχθρών της Ελλάδος, για να την κουμαντάρουν ανώδυνα και αιώνια. Το δόγμα της Αγγλίας «διαίρει και βασίλευε» υιοθετούμενο απ’ όλους τους ανόμους ισχυρούς, εφαρμόζεται επιτυχώς, ρίχνοντας τα ανθρώπινα πρόβατα στην αγκαλιά του λύκου.
Πότε εμφύλιος, πότε αριστεροί και δεξιοί, πότε βασιλικοί και αντιβασιλικοί, πότε Ρωσόφιλοι, πότε Γαλλόφιλοι, πότε Αγγλόφιλοι. Ποτέ όμως ΘΕΟΦΙΛΟΙ! Έτσι συνεχίζει ο τροχός της Ελλάδος να κυλάει φέρνοντας τα πάνω κάτω συνεχώς. Φέρνοντας τον κίνδυνο στο προσκήνιο. Πότε μεγάλο, πότε μικρό. Όμως μέσα απ’ αυτόν τον κίνδυνο ξεκινάει ο μεγάλος δρόμος προς τον Θεό. Μέσα από την περιφρόνηση και το παραπέταμα από την ιστορία, η θρησκεία του Ναζωραίου γίνεται ξαφνικά το επίκεντρο. Γιατί η κινητήρια δύναμη της ιστορίας δεν είναι ούτε η πάλη των τάξεων, ούτε τα οικονομικά συμφέροντα· είναι η προσευχή που κατευθύνει την ιστορία, υποστηρίζει η Τατιάνα Γκορίτσεβα.
Η προσευχή όμως είναι ιερό έργο και υποχρέωση των Χριστιανών. Αλλά για να είσαι Χριστιανός, απαιτεί τρέλλα. Απαιτεί θυσία, χλευασμό, ειρωνεία, διωγμό, φυλάκιση. Απ’ αυτήν την τρέλα «κινδυνεύει» η ευυπόληπτος και καθ’ όλα σώφρων κοινωνία, γι’ αυτό, όταν οι απόστολοι Παύλος και Σίλας βρέθηκαν στους Φιλίππους, τους δαχτυλόδειξαν οι κάτοικοι λέγοντες· «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ταράζουν την πόλη μας» (Πραξ. 16,20). Η παρουσία των αποστόλων έθιξε τα άνομα συμφέροντά τους, απεκάλυψε την αλήθεια και αυτό προκάλεσε ταραχή στις συνειδήσεις, στην ζωή τους, στον τρόπο που είχαν μάθει να πιστεύουν (;). Τους τάραξαν οι απόστολοι, γιατί ήταν ανυπότακτοι, στα ανθρώπινα συμφέροντα, αφιλοχρήματοι, ακέραιοι. Αυτό όμως ενοχλεί τους απατεώνες και τους εκμεταλλευτές. Ενώ λοιπόν φυλακίστηκαν, ο Θεός τους έβγαλε από τον τάφο της κοινωνικής απόρριψης, διότι δεν λησμονεί όποιους παλεύουν για εκείνον.
Γι’ αυτό στις μέρες μας οι κλέφτες, οι φονιάδες, οι παντοειδείς λωποδύτες και απατεώνες, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον λαό από την ουσία, από τους υποφαινόμενους και υποκρυπτόμενους λεκέδες, φωνάζουν τραβώντας την ρηχή παρατήρηση και ακρόαση.
«Προσοχή! Κίνδυνος! Είναι Χριστιανός».
Αυτό που προσπαθούν να κάνουν στην πίστη μας, στην μάνα μας την ορθοδοξία, σε εμάς τους Χριστιανούς οι αχρίστιανοι και οι άχρηστοι, ήδη το έχουν κάνει εδώ και καιρό στην πατρίδα μας.
Ας αφήσουμε όμως την ανάλυση του εν λόγω θέματος στον τραγουδιστή Νότη Σφακιανάκη. Όποιος επιθυμεί μουσική υπόκρουση με ανάλογη αισθητική και αισθηματική υποστήριξη, ας το πραγματοποιήσει. Τον λόγο έχει ο Νότης Σφακιανάκης.
Προξενιό
Συμπεθέροι και κουμπάροι έστησαν χορό
πάνω στης πατρίδος μου το χώμα το ιερό.
Έτρωγαν και έπιναν για ένα προξενιό
να παντρέψουν την Ευρώπη με του Έλληνα τον γιο.
Είχε προίκα ο Έλληνας που ζήλευε η Ευρώπη
ήλιο, θάλασσα, βουνά που δεν είχαν άλλοι τόποι.
Μα ήτανε λογοδοσμένος μες την ιστορία
με μια όμορφη κυρά την Ελευθερία.
Βρε κουμπάροι λωποδύτες παραγιοί και παρανύμφες
άιντε σχόλασε ο γάμος άιντε κλαίνε τώρα οι νύμφες
Συμπεθέροι απατεώνες φαρισαίοι και τελώνες
η Πατρίδα δεν πωλείται στον αιώνα στους αιώνες.
Συνοικέσια έκαναν κάτω απ’ το τραπέζι
και τους δούλους κέρναγαν μια στάλα πετιμέζι.
Κι οι προδότες οι κουμπάροι έδιναν τα χέρια
κι ανταλλάσαν τους χειμώνες με τα καλοκαίρια.
Έπαιζαν τα όργανα κι έστηναν το γλέντι
αφέντες για να γίνουνε στην θέση του αφέντη.
Παραμύθια πούλαγαν κι έταζαν δαχτυλίδια
και τη νύφη έλουζαν μ’ αρώματα στολίδια.
Βρε κουμπάροι λωποδύτες παραγιοί και παρανύμφες
άιντε σχόλασε ο γάμος άιντε κλαίνε τώρα οι νύφες
Συμπεθέροι απατεώνες φαρισαίοι και τελώνες
η Πατρίδα δεν πωλείται στον αιώνα στους αιώνες.
Βρε κουμπάροι λωποδύτες παραγιοί και παρανύμφες
άιντε σχόλασε ο γάμος άιντε κλαίνε τώρα οι νύφες
Βρε κουμπάροι λωποδύτες δανειστές και τραπεζίτες
η Πατρίδα δε πωλείται σε κανέναν δεν πωλείται.
Βρε κουμπάροι εντολοδόχοι το’ χει η ψυχή μας το’ χει
την Πατρίδα όταν ζητάνε η απάντηση είναι όχι
Ο Έλληνας ρε τοκογλύφοι εκεί που έφτυσε δε γλύφει
κι άμα σκάσει η φοβέρα θα φωνάζουνε αέρα.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Είναι οι υπονομευτές του Έθνους μας και οι αποχρωματίζοντες αυτό, από το χαρακτηριστικό χρώμα της Ορθοδοξίας. ΠΡΟΣΟΧΗ! Είναι ψυχικά λεπροί… φυλαχτείτε!
Κάποιες φορές πρέπει να πολεμάμε τον εχθρό μας με τα ίδια όπλα που μας πολεμά και αυτός.
«Par pari refertur» Δηλαδή ας ανταποδίδονται τα ίσα.
Προσοχή λοιπόν…
