Για τον Παύλο, που ‘χε το κεφάλι του γεμάτο σκουλήκια
Θα διηγηθούμε για τον Παύλο, τον άχρυσο και πάμφτωχο. Είχε κεφαλαλγία, πονούσε στο κεφάλι του, όπως δεν μπορεί να ειπωθεί, ο πόνος του κεφαλιού του, οι κραυγές, οι αϋπνίες και το πρήξιμο το φανέρωναν.
Κι επειδή η αιτία του όγκου δεν βρίσκονταν, άλλοι από τους γιατρούς έλεγαν ότι το αίμα έφταιγε, άλλοι ότι είναι συγκέντρωση υπέρογκου πύου ή και κάποιου άλλου υγρού, αλλά τίποτε απ’ αυτά δεν ήταν αλήθεια, γιατί δεν γνώριζαν την αιτία και προσπαθούσαν να την μαντεύσουν.
Όμως οι άγιοι, που γνώριζαν επακριβώς τι είχε, τον θεράπευσαν μ’ ένα χαριτωμένο τρόπο, γιατί γι’ αυτούς ήταν σαν παιγνίδι η ίαση, κι εμείς θα πούμε τον τρόπο αυτόν, που χαρίζει στους αναγνώστες πνευματική τέρψη, αναμεμειγμένη με ψυχική ευχαρίστηση.
Αφού τον έκαναν να κοιμηθεί, γιατί από τους πόνους του ήταν αδύνατο να τον πάρει ο ύπνος, του εμφανίζονται κατά την νύκτα και του αποκαλύπτουν το τρόπο, με τον οποίο θα θεραπευθεί. «Σήκω», του είπανε, «από το στρώμα σου και βγες έξω από την πύλη του ναού, που βλέπει κατά το μέρος της θάλασσας, και όποιον συναντήσεις εκεί, χτύπα τον με όση δύναμη διαθέτεις στο σαγόνι, και τούτο κάνοντας, αμέσως θα βρεις τη γιατρειά σου!»
Αυτός, όμως, θεώρησε ότι ήταν κάτι από τη φαντασία του και δεν έκανε ό,τι του είπαν, ούτε και τη δεύτερη φορά που του εμφανίστηκαν. Τη τρίτη, όμως, φορά, που του είπαν ότι, αν δεν το κάνει, ποτέ δε θα βρει τη γιατρειά του, σηκώθηκε πρωί-πρωί από το στρώμα του και πήγε στην πύλη, όπου, συναντώντας ένα στρατιώτη να βαστάει ραβδί στο χέρι και θυμό στην καρδιά του, πάραυτα του δίνει ένα πολύ δυνατό σκαμπίλι, προκαλώντας του πληγή στο σαγόνι.
Ο στρατιώτης, χωρίς καθυστέρηση και κοιτάζοντας να αμυνθεί, αντεπιτίθεται και με το ραβδί, που κρατούσε, τον κτύπησε στο κεφάλι, σκοπεύοντας να του προξενήσει μεγαλύτερο τραύμα, απ’ ό,τι ο ίδιος έλαβε.
Κι ο Παύλος, που δέχτηκε το κτύπημα, πέφτει καταγής και διασκορπίζονται γύρω από το κεφάλι του τα αίματα και τα σκουλήκια, που τον κατάτρωγαν. Και βγάζοντας από πάνω του όλους αυτούς τους σκώληκες, που ήταν μέσα του και που αχόρταγα τον κατάτρωγαν, απαλλάχθηκε από την ασθένεια με μια δυνατή πληγή και από ένα βαρύ τραύμα, που θεραπεύθηκε γρήγορα· γιατί δεν ήταν στην πραγματικότητα τραύμα τόσο, όσο φάρμακο και βοήθεια στο νόσημα, που είχε, και έμπλαστρο σωτήριο, γιατί έγινε αφορμή να θεραπευθεί πλήρως και κατ’ αυτόν τον τρόπο, ευχαριστώντας τους αγίους και τον Θεό, επέστρεψε υγιής στην πόλη του.
Από το βιβλίο: Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων, Αββάκυρος. Ο ισάγγελος βίος και τα παράδοξα θαύματα των Αγίων Αμπακίρ (Κύρου) και Αμπαγιοχάνα (Ιωάννου). Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια από τον Γιάννη Φουρτούνα, Θεολόγο. Εκδόσεις ΚΕ.Π.Ε., Αθήνα, σελ. 127.
