Σύμφωνα
μὲ τοὺς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων, καὶ στὴν τωρινὴ πρωτόγνωρη γιὰ μᾶς
κατάσταση, ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε καὶ νὰ ἀπελπιζώμαστε, ἀλλὰ
μὲ περισσότερη πίστη νὰ καταφεύγουμε στὴν φιλάνθρωπη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ
νὰ ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι καὶ ἡ δοκιμασία αὐτὴ θὰ εἶναι γιὰ τὴν
πνευματική μας ὠφέλεια, ἂν τὴν δεχθοῦμε ἀγόγγυστα καὶ δοξολογώντας τὸν Κύριο.
Ἡ
δοκιμασία τὴν πανδημίας, ποὺ ἀναστάτωσε τὸν κόσμο ὁλόκληρο, βρῆκε καὶ
ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς ἀνέτοιμους πνευματικὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε.
Παρασυρθήκαμε ἀπὸ ἐξωχριστιανικὰ κέντρα, καὶ κυριευθήκαμε ὅπως οἱ
περισσότεροι ἄνθρωποι ἀπὸ φόβο καὶ ἀγωνία γιὰ τὸ αὔριο. Ἔπρεπε ὅμως,
γνωρίζοντας τὴν πνευματικὴ ὠφέλεια τῶν θλίψεων, νὰ μὴν φοβηθοῦμε ἀλλὰ νὰ
καταφύγουμε στὸν Κύριο μὲ πίστη θερμή, μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ μᾶς
σκεπάση ἡ ἀγάπη Του.
