Ο μέγας των Εθνών Απόστολος, ο απόστολος Παύλος, όταν ήλθε εδώ στην ευλογημένη πατρίδα μας – τρεις φορές που πέρασε από εδώ, και εδώ στη Μακεδονία, την περπάτησε και την αγίασε – τι κήρυξε; Τον Χριστό κήρυξε. Τι κήρυξε στους Θεσσαλονικείς; Τον Χριστό. Τι κήρυξε στη Βέροια; Τον Θεάνθρωπο Χριστό. Τι κήρυξε στους Κορινθίους; Τον Χριστό. Τι κήρυξε σπιθαμή προς σπιθαμή στον τόπο μας; Τον Χριστό, τον Θεάνθρωπο.
Και από τον απόστολο Παύλο και από τον απόστολο Πέτρο παραλάβαμε και εμείς την πίστη του Θεανθρώπου Χριστού. Και αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας, αυτή είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας, αυτή είναι η παράδοση της Εκκλησίας, την οποία παρέλαβε, ζει και παραδίδει η Εκκλησία· ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Αυτή την παράδοση παραλάβαμε και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος. Διότι εάν κρίνουμε το πνεύμα του Αγίου Όρους, τη ζωή του Αγίου Όρους, τη λατρεία του Αγίου Όρους, την προσευχή του Αγίου Όρους, τη λειτουργία του Αγίου Όρους, τα πάντα του Αγίου Όρους, αυτά είναι: Ο Ιησούς Χριστός κέντρο της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός ρυθμιστής της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός σκοπός της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός αρχή της ζωής μας. Ο Ιησούς Χριστός «τα πάντα εν πάσι» (Εφ. 1:23).
Και αυτό φανερώνει κυρίως η νοερά και αδιάλειπτος προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Αν βάλουμε από τη μια μεριά τις επιστολές του αποστόλου Παύλου και του αποστόλου Πέτρου και το κήρυγμά τους και από την άλλη βάλουμε το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν» και όλη τη Χριστοκεντρική ζωή της Ορθοδοξίας και του Αγίου Όρους, θα δούμε, ότι το ίδιο Ευαγγέλιο είναι, το ίδιο κήρυγμα είναι, η ίδια παράδοση είναι, το ίδιο πνεύμα είναι.
Και γι’ αυτό, επειδή έχουμε την ευλογία τη μεγάλη, όχι απλώς να είμαστε μαθητές των αγίων Αποστόλων, αλλά να ζούμε το ίδιο το πνεύμα των αγίων Αποστόλων, το ίδιο το κήρυγμα των αγίων Αποστόλων, την ίδια εμπειρία των αγίων Αποστόλων, την ίδια χάρη των αγίων Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου και των Δώδεκα, γι’ αυτό σήμερα έχουμε μία κοινωνία μαζί τους μυστική και εσωτερική, και αυτή η κοινωνία είναι που μας γεμίζει με μία άρρητη χαρά και πνευματική αγαλλίαση. Χαρά περί της οποίας ο Κύριος είπε: «την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιω. 16:22).
Δοξασμένο λοιπόν, πατέρες μου και αδελφοί μου, το όνομα του εν Τριάδι Αγίου, Προσκυνητού και Ευλογημένου Θεού μας, διότι παραλάβαμε από τους αγίους αυτούς και πύρινους Αποστόλους του Χριστού αυτή την πίστη και αυτή τη ζωή, τον Θεάνθρωπο Χριστό.
Ας μείνουμε σ’ αυτήν μέχρι τέλους, εδραίοι και αμετακίνητοι, φυλάσσοντας την παρακαταθήκη, τον θησαυρό τούτο «εν οστρακίνοις σκεύεσιν» (Β’ Κορ. 4:7). Και ας παρακαλούμε τους Αγίους και ας τους ικετεύουμε σήμερα εκτενώς με πόνο ψυχής και ικεσία θερμή, να ευλογήσουν και το Αγιώνυμο τούτο Όρος, και κάθε έναν από εμάς, ώστε να ζούμε όντως τον Χριστό, όπως εκείνοι τον έζησαν.
Αλλά να επιβλέψουν ιλέω όμματι και προς τον λαό μας, ο οποίος κρίμασι οις οίδε Κύριος, λόγω και των ξένων ρευμάτων της αθεΐας και του υλισμού, τείνει να λησμονήσει το κήρυγμα των Αποστόλων, τον Θεάνθρωπο Χριστό, και να προσκυνήσει θεούς αλλοτρίους και όχι τον Θεό των Πατέρων μας, τον Θεάνθρωπο Χριστό.
Ο Θεός να δώσει και στον λαό μας και σ’ εμάς να μείνουμε πιστοί εις τον Θεάνθρωπο Χριστό, για να έχουμε και την ευλογία των αγίων αυτών μεγάλων Αποστόλων του Χριστού μας.
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 214.
