Κανένα ἄλλο γεγονός δέν ἀποδίδει τόσο ἐκφραστικά, ζωηρά καί περίλαμπρα τό μεγαλεῖο καί τήν δόξα τοῦ λυτρωμένου ἀνθρώπου, ὅσο
τό γεγονός τῆς ᾿Αναλήψεως τοῦ Κυρίου. ῾Ο ᾿Ιησοῦς Χριστός ἀνέβηκε στόν
οὐρανό ὡς Θεάνθρωπος καί στό πρόσωπό του ἀνέβηκε μαζί του ἡ ἀνθρώπινη
φύση!
᾿Αλλά, γιά νά κατακτήσουμε αὐτήν τήν οὐράνια καί θεϊκή τιμή, ἀπαιτεῖται νά εἴμαστε μέλη τοῦ ἀνειλημμένου σώματος τοῦ Χριστοῦ, χριστιανοί γνήσιοι. Δέν εἶναι ἀλλιῶς εὔκολο νά πιστέψεις στήν ᾿Ανάληψη.
᾿Αλλά, γιά νά κατακτήσουμε αὐτήν τήν οὐράνια καί θεϊκή τιμή, ἀπαιτεῖται νά εἴμαστε μέλη τοῦ ἀνειλημμένου σώματος τοῦ Χριστοῦ, χριστιανοί γνήσιοι. Δέν εἶναι ἀλλιῶς εὔκολο νά πιστέψεις στήν ᾿Ανάληψη.
Χρειάζεται
πρῶτα νά μαθητεύσεις στόν ᾿Ιησοῦ καί στό Εὐαγγέλιό του, νά ξεπεράσεις
τήν ἀντίρρηση καί τήν ἀποδοκιμασία τοῦ κόσμου, νά σταθεῖς στό πραιτώριο,
νά ἀνεβεῖς στόν σταυρό, γιά νά φθάσεις στήν ἀνάσταση κι ἀπό ἐκεῖ νά
πορευθεῖς στήν δόξα τῆς ἀναλήψεως.
Μέ ἄλλα λόγια, γιά νά γίνει ἡ ᾿Ανάληψη τοῦ Χριστοῦ προσωπικά δική μας, πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρῶτα νά ἀναληφθοῦμε ἀπό τά φθαρτά καί γήινα. Νά ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τόν «ὄγκον» (῾Εβ 12,1) τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς αὐταρέσκειας·
νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μας· νά ἀφήσουμε τόν κόσμο
καί τήν νοοτροπία του καί νά στραφοῦμε στόν Σωτήρα Κύριό μας ᾿Ιησοῦ
Χριστό, πού τόν ξεπροβοδίσαμε στούς οὐρανούς, ἀπ’ ὅπου καί τόν
περιμένουμε νά ξανάρθει.
Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἀπορρίπτουμε τήν παροῦσα ζωή· ἀντίθετα, τήν κερδίζουμε γιά τήν αἰωνιότητα, τήν ἀξιοποιοῦμε καί τήν χαιρόμαστε χωρίς τήν πίκρα τῆς ἁμαρτίας, χωρίς τόν φόβο τοῦ θανάτου. Καί πρό πάντων δέν σημαίνει ὅτι πιστεύουμε σέ μία οὐτοπία· οἱ οὐρανοί γιά μᾶς δέν εἶναι χῶρος παραμυθένιος. Εἶναι ἡ διάσταση τοῦ πνεύματος, μέσα στήν ὁποία ζοῦμε ἀπό τώρα, ἀπό τήν στιγμή πού τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ πέφτει πάνω μας καί μᾶς καθαρίζει μυστηριακά μέ τήν μετάνοια καί τήν θεία Κοινωνία. Οἱ οὐρανοί εἶναι ἕνας τρόπος ζωῆς, ἡ ζωή τῶν λυτρωμένων.
Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἀπορρίπτουμε τήν παροῦσα ζωή· ἀντίθετα, τήν κερδίζουμε γιά τήν αἰωνιότητα, τήν ἀξιοποιοῦμε καί τήν χαιρόμαστε χωρίς τήν πίκρα τῆς ἁμαρτίας, χωρίς τόν φόβο τοῦ θανάτου. Καί πρό πάντων δέν σημαίνει ὅτι πιστεύουμε σέ μία οὐτοπία· οἱ οὐρανοί γιά μᾶς δέν εἶναι χῶρος παραμυθένιος. Εἶναι ἡ διάσταση τοῦ πνεύματος, μέσα στήν ὁποία ζοῦμε ἀπό τώρα, ἀπό τήν στιγμή πού τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ πέφτει πάνω μας καί μᾶς καθαρίζει μυστηριακά μέ τήν μετάνοια καί τήν θεία Κοινωνία. Οἱ οὐρανοί εἶναι ἕνας τρόπος ζωῆς, ἡ ζωή τῶν λυτρωμένων.
Στέργιος Ν. Σάκκος
