(Ωδή στον Τριημερίτη* παπά)
Σ’ αυτόν τον απλό και ταπεινό παπά
που έπραξε αφόβως κατά τα Γραφάς,
στιγμή δεν ελογάριασε το «κατ΄οικονομία» του Αγά,
που τον ξεπερνά.
Σ΄ αυτόν τον απλό και ταπεινό παπά
που δεν τσάκισε την μέση του σταλιά
στις ορέξεις των κρατούντων,
που υπάλληλο τον θέλουν στην νέα τους γενιά.
Σ΄ αυτόν τον απλό και ταπεινό παπά
που στέκεται με σεβασμό στην Άγια Τράπεζα μπροστά
δίχως φίμωτρα και άλλα «ναι μεν …αλλά»,
που τον κάνουν φουκαρά, ο κόσμος να γελά.
Σ’ αυτόν τον απλό και ταπεινό παπά,
που με Χάρη λειτουργά και τα του Θεού κοιτά,
δίχως να φοβάται να μιλά.
«Τοῦ Κυρίου ἐσμέν» παιδιά.
Σ’ αυτόν τον απλό και ταπεινό παπά
που δεν δέχεται σε καμπάνια καμιά
μαριονέτα να σταθεί, να λέει «μπλα, μπλα, μπλα…»
μήτε και του πρέπει φόβο να πουλά.
Χριστός Ανέστη, παιδιά!!!
Σ΄ αυτόν τον απλό και ταπεινό παπά,
που όταν περάσει η συμφορά
το μέτωπο του θα λαμποκοπά,
γιατί δεν ξεπουλήθηκε,
αυτόκλητος σωτήρας δεν συστήθηκε,
Τιμή σε αυτόν τον παπά
που διώκεται με αργία, εξορία και με χίλια δυό δεινά
από τον «πιο… πιο… πιο…» αξεπέραστο Μεγαλοπαπά.
Παράσημα είναι όλα αυτά που λαμποκοπάν
στο τριμμένο μαύρο ράσο, που φοράει και τιμά.
Μη σκιάζεσαι πατέρα,
ο άρχοντας του κόσμου τούτου κυβερνά δω πέρα.
Μα όταν ξημερώσει θα φανεί πιο καθαρά
ποιος χάιδευε αυτιά, ποιος την κυρά-Δέσποινα** προσκυνά.
και ποιός τελικά, λαλούσε … κατά τας γραφάς.
παπα-Παύλος Καλλίκας
(Αφιερωμένο στους Πατέρες που διώχθηκαν και διώκονται για την Αγία Ανυπακοή τους, από τους προϊσταμένους τους.)
*Ο παππάς που δεν δέχτηκε την Μεγαλοσαββατιάτικη παρωδία των 9.00 μ.μ.
**Δέσποινα= η κοιλία, η πολυφαγία και η πολυποσία, και όλα τα πάθη που την συνοδεύουν.
