Ὁ Θεολόγος καὶ Νομικὸς Ἀθανάσιος Σακαρέλλος γεννήθηκε στὸ Θέρμο Ναυπακτίας τὸ 1939. Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία γαλουχήθηκε στὰ νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Ἡ ἐπίγεια βιοτή του ἦταν μία ἀληθινὴ πορεία γιὰ τὴν Οὐράνιο Βασιλεία. Ἀγαποῦσε τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔγραφε ἀγωνιστικὰ ἄρθρα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν.
Στὸν «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ» ἔχουν φιλοξενηθῆ πολλὰ ἄρθρα του ἐπώνυμα καὶ μὲ ψευδώνυμο, ὅπως Ἰ. Ἀθωνίτης, Κ. Ἀθανασίου, Δ. Λατρηνός.
Ἐκοιμήθη τὴν Πέμπτη 25-2-2021 στὴν Ἀθήνα καὶ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἔγινε στὸν Ἱ. Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου στὸ Θέρμο, προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου. Ἡ ταφὴ ἔγινε στὸν οἰκογενειακὸ τάφο στὸ κοιμητήριο τοῦ Θέρμου.
Τὸ Τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του ἐτελέσθη στὸ Θέρμο καὶ στὴν Ἀθήνα στὸ μετόχι τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Αἰκατερίνης Σινᾶ.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ σεβαστοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ μας Ἀθανασίου.
Κατωτέρω δημοσιεύομεν ἕνα ἀγωνιστικὸν ἄρθρον του ἐνδεικτικόν τῆς γραφῆς του (Ο.Τ. ἀρ. φ. 514, 25.6.1982).
ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ἦταν κάποτε τὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ Πατριάρχες του κι’ οἱ ἐπίσκοποί του ἀγωνίζονταν νὰ διατηρήσουν ἀκέραιη τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι. Τὴν ἀφοσίωσί τους αὐτή, τὴν πλήρωναν συχνὰ καὶ μ’ αὐτὴ τὴ ζωή τους. Γι’ αὐτό, τὸ Φανάρι ἦταν ὁ Φάρος τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ φώτιζε μὲ τὶς ἀχτῖνες του τοὺς Χριστιανούς.
ΣΗΜΕΡΑ, δυστυχῶς, τὰ πράγματα ἄλλαξαν. Ἀπὸ τὴν ἐποχή, ποὺ στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Βασιλεύουσας ἀνέβηκε ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, ἕνας ἑσμὸς προδοτῶν, μὲ ἐξαίρεσι τὸν Πατριάρχη Μάξιμο τὸν Ε΄, λυμαίνεται τὸ Πατριαρχεῖο. Ὁ Ἀθηναγόρας ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἔβλαψε περισσότερο ἀπὸ ὅλους τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ Φανάρι. Καὶ μετὰ τὸ θάνατό του, κανένας δὲν βρέθηκε νὰ σταματήση τὸ δύσμοιρο Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὸ κατρακύλισμά του. Ἔτσι, σήμερα, τὸ Πατριαρχεῖο, περιστοιχίζεται ἀπὸ ἄτομα, ποὺ εἶναι ἐντελῶς ἄγευστα ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἀμφίβολο ἂν πιστεύουν καὶ σ’ αὐτὸ τὸ Θεὸ ἀκόμα, ποὺ δὲν παύουν ὅμως νὰ τὸν ἐμπορεύωνται καὶ ἐμπαίζουν σαρκαστικά. Γιατί, ἂν πίστευαν, κανένας τους δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ παριστάνη τὸν κληρικὸ ἀπὸ αὐτούς. Τὸ μόνο ποὺ διαθέτουν εἶναι ἡ πληθωρικὴ ἀφέλεια κι’ ἡ παχυλὴ θεολογικὴ ἀμάθεια.
* * *
ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ, τὴν ἐποχὴ τῆς τουρκοκρατίας, εἶχε ἀποχτήσει τὴ φήμη γιὰ μία ἔξοχη διπλωματία, ποὺ κατόρθωνε κάτω ἀπ’ τὴ μύτη τοῦ σουλτάνου νὰ προασπίζη τὰ συμφέροντα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους. Τὸ κακὸ εἶναι πὼς οἱ σημερινοὶ Φαναριῶτες, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα, τίποτε ἄλλο, δὲν φαίνεται, νὰ κληρονόμησαν ἀπ’ τοὺς παληοὺς ἐκείνους Φαναριῶτες. Οὔτε τὴ στοιχειώδη ἐξυπνάδα, οὔτε τὴ φιλοπατρία, οὔτε τὴν ἀφοσίωσι στὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ γι’ αὐτό, μὲ προεξάρχοντα τὸν πάντοτε ἀκκιζόμενο Μητροπολίτη Μελίτωνα, ξεπουλοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, σὲ τιμὴ εὐκαιρίας!
* * *
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ φαναριώτικη πολιτικὴ ἕνα σκοπὸ ἔχει. Νὰ συμπαρασύρη στὴν προδοσία ὁλόκληρη τὴν Ὀρθοδοξία. Αὐτό, ἄλλωστε, ἐπιδιώκουν τ’ἀφεντικά τους. Ἔτσι, οἱ ἴδιοι οἱ Φαναριῶτες ἀνέλαβαν τὴν διάβρωσι τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Οἱ Φαναριῶτες, σήμερα, τὸ μόνο λόγο ὑπάρξεως ποὺ ἔχουν εἶναι τὸ πῶς θὰ ἐπιτύχουν στὸ σκοπὸ τους αὐτό. Γι’ αὐτὸ κάνουν «δύο βήματα ἐμπρὸς κι’ ἕνα πίσω». Δύο βήματα πρὸς τὸν πάπα κι’ ἕνα πίσω, στὴν Ὀρθοδοξία, γιὰ νὰ ἐξουδετερώνουν τὶς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Τὰ τελευταῖα βήματά τους εἶναι ὁ «οὐνιτικὸς Διάλογος» στὸ Μόναχο μὲ τοὺς Φράγκους κι ἡ προδοτικὴ Προσυνοδικὴ Διάσκεψι στὴ Γενεύη τὸ Σεπτέμβριο, γιὰ τὴν κατάργησι τῆς νηστείας καὶ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου!
Αὐτοὶ εἶναι οἱ Φαναριῶτες, σήμερα! Χωρὶς φραγμούς!
Ι. ΑΘΩΝΙΤΗΣ
