Ομιλούσα
κάποτε στον Άγιο Ανδρέα των Κάτω Πατησίων. Και μια μάνα είχε ένα μωρό
που έκλαιγε και την έδιωξαν οι άλλοι, έξω από την Εκκλησία. Αυτή βγήκε
και πήγε με το μωρό στην αγκαλιά κάτω στην πόρτα και κρατούσε το παιδί
έξω και είχε κρεμάσει το κεφάλι της από μέσα την πόρτα, να συνεχίσει να
ακούει. Συγκινητικό πράγμα να το βλέπεις αυτό.
– Αφήστε την κοπέλα να μείνει με το παιδί εδώ, διαφορετικά θα φύγω.
Και το παιδί σταμάτησε να κλαίει! Και τους ανέπτυξα όλο αυτό που πρέπει να γίνεται στην προκειμένη περίπτωση.
Αυτό τούτο μου συνέβη μια άλλη φορά που ομιλούσα στην Αγία Φιλοθέη.
Όταν
βγήκα και ομιλούσα από του άμβωνος, μπροστά στο Ιερό ήταν μία μητέρα, η
οποία έκλαιγε το παιδάκι της στην αγκαλιά και να δημιουργεί μία
κατάσταση.
Εγώ
κατάλαβα ότι ο Διάβολος μπήκε, γιατί δεν έκλαιγε στην όλη ακολουθία.
Άρχισε να κλαίει από τη στιγμή που βγήκα να ομιλήσω. Άρα είναι του
μάστορα δουλειά. Είναι του αλλουνού δουλειά.
Άρχισαν οι γύρω Χριστιανές να την διώξουν:
– Έξω, έξω!
–
Δεν θα φύγει το παιδί, τους είπα, ούτε η μητέρα. Εάν φύγει το παιδί με
την μητέρα έξω, εγώ θα κατέβω από τον άμβωνα και θα είναι στο λαιμό σας
το κρίμα (η αμαρτία). Ξέρετε, ότι ο Σατανάς τσιμπάει το παιδί για να
κλάψει και να βγάλει η μάνα έξω το μωρό της; Το ξέρετε ή δεν το ξέρετε;
Και απευθυνόμενος στο παιδί, λέω:
– Εν ονόματι Ιησού Χριστού, ο Σατανάς να αφήσει το παιδί.
Το παιδί τότε σταμάτησε αμέσως να κλαίει, ησύχασε και ηρέμησε! Δεν είχα άλλο κήρυγμα να κάνω, καλύτερο από αυτό…
Πολλά
πράγματα πρέπει να έχει υπόψιν του ο άνθρωπος όταν Εκκλησιάζεται. Δεν
είναι αρκετό να πάει στην Εκκλησία. Θα τον ξεσηκώσει ο Διάβολος από εκεί
να τον διώξει ή να πει: «ανάθεμα την ώρα που ήρθα εδώ» ή θα αμαρτήσει,
θξα κολαστεί όπως λέμε, εξαιτίας δήθεν κάποιου άλλου.
Πρέπει
να είναι πολύ γερός ο άνθρωπος που θα πάει στην Εκκλησία. Διότι μέσα
στην Εκκλησία δεν υπάρχουνε Χριστιανοί. Όπως σε ένα νοσοκομείο δεν
υπάρχουν υγιείς. Άρρωστοι υπάρχουνε. Άλλοι βαριά και άλλοι ελαφρότερα.
Έτσι
θα σκεφτείς… Θα ακούσεις λοιπόν το ροχαλητό του, θα ακούσεις το «ωχ»
του, θα ακούσεις χίλια δύο πράγματα και είσαι υποχρεωμένος να τα
ανεχτείς. Και εσύ άρρωστος πας εκεί πέρα να θεραπευτείς.
Εμείς δεν φεύγουμε έτσι οπλισμένοι για την Εκκλησία. Ο Σατανάς θα βάλει ένα δίπλα σου που θα μουρμουρίζει.
Θα
λέει «Άγιος ο Θεός» ο ψάλτης, θα το λέει και αυτός και θα το λέει
παραφωνία. Θα λέει μέσα τις ευχές ο παπάς, θα τις λέει και αυτή και θα
τα λέει αντίθετα κ.λπ. και σε εκνευρίζει…
Δεν σε αφήνει ο Διάβολος, γιατί θέλει να σε ανακατέψει, να σε πάρει το νου και να σε εκνευρίσει.
Και
κατά συνέπεια πρέπει να είσαι οπλισμένος με υπομονή και πρακτικότητα.
Θα φύγεις, θα πας πιο πέρα, θα βρεις ένα μέρος, που θα σε εξασφαλίζει
ησυχία.
Εμείς
λόγω άγνοιας, δεν γνωρίζουμε ότι ο διάβολος πειράζει κάθε πιστό μέσα
στην Εκκλησία, με διάφορους τρόπους. Διότι όλοι οι διάβολοι, είναι
συγκεντρωμένοι μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πουθενά αλλού.
Ούτε στους παπικούς, ούτε στους προτεστάντες δεν θα δεις στις ”εκκλησίες” τους να κοιμούνται και να χασμουριούνται άνθρωποι.
Αυτό
συμβαίνει μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι ο δαίμονας γνωρίζει που
βρίσκεται η αλήθεια και βάλλει μόνο τον Ορθόδοξο πιστό.
