ΣΤΙΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ἡμέρες μας τὸ «φάσμα
τοῦ θανάτου» πλανᾶται πάνω ἀπὸ τὴν ὑφήλιο, τὸν ὁποῖο «σπέρνει» ὁ
ἀδιόρατος κορωνοϊός. Ὁ φόβος τοῦ θανάτου ἔχει κυριεύσει τοὺς κατοίκους
τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι ἐναποθέτουν τὴ «σωτηρία» τους στὴ «θεὰ» ἐπιστήμη!
Δικαιολογεῖται ὅμως αὐτὸς ὁ ὑπέρμετρος πανικός; Γιὰ τοὺς ἀπίστους καὶ
ἀλλοθρήσκους, ναί. Ὄχι ὅμως γιὰ τοὺς πιστούς τοῦ Χριστοῦ, διότι Αὐτὸς
εἶναι ἡ ζωή (Ἰωάν.11,26) καὶ ὁ χορηγός τῆς ζωῆς. Διὰ τοῦ ἑκουσίου
σταυρικοῦ Του θανάτου καὶ τῆς λαμπροφόρου ἀναστάσεώς Του νίκησε τὸν
αἴτιο τοῦ θανάτου, τὸ διάβολο καὶ κατάργησε τὸ θάνατο, γιὰ ὅλους ὅσους
πιστεύουν στὸ ὄνομά Του. Μετέβαλε τὸν θάνατο σὲ ὕπνο, τὰ ἀποκρουστικὰ
φέρετρα σὲ κλίνες ἀναπαύσεως καὶ τὰ φρικτὰ νεκροταφεῖα σὲ κοιμητήρια,
ὅπου ἀναπαύονται οἱ ἄνθρωποι, ἀναμένοντες τὴ μακάρια ἡμέρα τῆς
ἀναστάσεώς τους. Ἀναπαύονται (σωματικὰ) στὸν τάφο, μὲ τὴν ἀδιάσειστη
ἐλπίδα ὅτι «ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς
φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰωάν. 5,25),
σύμφωνα μὲ τὴν ἀδιάψευστη διαβεβαίωσή Του. Ὁ Λυτρωτὴς μας Χριστὸς ἀνέστη
ἐκ νεκρῶν, γενόμενος ἡ «ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων», ἔκαμε τὴν ἀρχὴ τῆς
ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν. Ὅπως ἀνέστησε τὸ δικό Του ἄχραντο καὶ τεθεωμένο
Σῶμα, θὰ ἀναστήσει καὶ τὰ δικά μας σώματα, τὰ ὁποῖα, διὰ τῆς πίστεως,
τῶν ἁγίων Μυστηρίων καὶ κύρια τῆς Θείας Εὐχαριστίας, εἶναι καὶ δικά Του
σώματα.
Ἂς γίνουμε λοιπὸν οἱ πιστοὶ τὸ παράδειγμα τῆς ἐλπίδος καὶ τὸ
στήριγμα στοὺς συνανθρώπους μας, μετριάζοντάς τους τὸν φόβο τοῦ θανάτου!
Τοὺς τὸ ὀφείλουμε!
