Κίνητρο γιά τό σημερινό μας ἄρθρο ὑπῆρξε κείμενο τοῦ κ. Βασιλείου Μανιμάνη, ἀστρονόμου καί διδάκτορος Ἀστροφυσικῆς στό Ἐθνικό καὶ Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, πού εἶδε τό φῶς στό περιοδικό «Θεολογία», τήν τριμηνιαία ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Συνοδοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τίτλο «Στάσεις ἀπέναντι στὴν τεχνολογία»[1].
Ἡ σχετική ἀναφορά τοῦ κ. Καθηγητού εἶχε ὡς ἀκολούθως: «Παρὰ τὴν ἐπικρατοῦσα ἄθρησκη στάση, ὁρισμένοι ὑπερβατικοὶ ἀνθρωπιστὲς τρέφουν ἐλπίδες παραδοσιακῶν θρησκειῶν, ὅπως γιὰ τὴ μεταθανάτια ζωή. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀρκετὰ ἀμφιλεγόμενα θρησκευτικὰ κινήματα τοῦ ὕστερου 20οῦ αἰῶνα ἔχουν ἐκφρασθεῖ ἀνοικτὰ ὑπὲρ τῶν στόχων τῆς βελτιώσεως τῶν ἀνθρώπων μὲ χρήση τῆς τεχνολογίας12», ἐνῶ ἡ ἀντίστοιχη ὑποσημείωση εἶναι: «12. C. M. M. Vorilhon (Raël), Oui au clonage humain: La vie éternelle grâce à la science, ἔκδ. Quebecor, 2002», πού μεταφράζεται: «Κλώντ Βοριλόν (Ραέλ), Ναί στήν ἀνθρώπινη κλωνοποίηση: Αἰώνια ζωή χάρη στήν ἐπιστήμη, ἔκδ. Κεμπέκ, 2002».
Ὅμως, θά ἀναρωτηθεῖ κανείς: Ποιός εἶναι ὁ Κλώντ Βοριλόν (Ραέλ); Εἶναι ἐπιστήμων; Κι ἄν ὄχι, τί ὤθησε τόν κ. Καθηγητή νά συμπεριλάβει τό πρόσωπο αὐτό στήν διατριβή του, ἔστω καί μέ μία μικρή παράγραφο καί μία ὑποσημείωση;
Ἀλλά ἄς δοῦμε τό πράγμα ἱστορικά.
Στίς 13 Δεκεμβρίου τοῦ 1973, ὁ εἰκοσιεπτάχρονος ἀθλητικογράφος καί ὁδηγός αὐτοκινήτων (test driver) -τοῦ περιοδικοῦ του «Auto Pop»- Κλώντ Βοριλόν (Claude Vorilhon), εὐρισκόμενος στό ἡφαίστειο Πουΐ ντέ Ντόμ (Puy de Dome) κοντά στήν γαλλική πόλη Κλερμόν Φερᾶν (Clermont – Ferrand), ἰσχυρίστηκε ὅτι εἶχε ἐπαφή μέ ἕνα ΑΤΙΑ (UFO). Τό «Ἀγνώστου Ταυτότητας Ἱπτάμενο Ἀντικείμενο» εἶχε διάμετρο ἑπτά μέτρων, ἦταν μεταλλικό, στιλπνό ἀσημένιο κι ἐκινεῖτο ἐντελῶς ἀθόρυβα. Σύμφωνα μέ τόν Βοριλόν, ἕνα φωτεινό ὄν βγῆκε ἀπό τό ἱπτάμενο ἀντικείμενο καί τοῦ ἐμπιστεύτηκε ἕνα μήνυμα τό ὁποῖο ἀπεκάλυπτε τήν πραγματική φύση καί καταγωγή τῆς ἀνθρωπότητας. Τό ὄν αὐτό τοῦ δήλωσε πώς ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή θά εἶναι γνωστός ὡς Ραέλ (Rael - ἀπό τό Ra = φῶς καί El = θεός)[2].
Ὁ «μεσσίας» αὐτός εἶναι γνωστός καί στήν Ἑλλάδα ἤδη ἀπό τό 1989, ὅταν ἐπισκέφθηκε τήν χώρα μας σάν «ἀγγελιαφόρος τῶν Ἐλοχίμ-Δημιουργῶν».
Ντυμένος στά λευκά, μέ κρεμασμένο στό στῆθος τό χαρακτηριστικό του μενταγιόν -συνδυασμό ἐξάκτινου ἀστέρος καί σβάστικας, πού τό διαφοροποίησε ἀργότερα λόγω ἀντίδρασης τῶν Ἑβραίων-, διεκήρυξε τότε ὅτι ἦταν ὁ «Παράκλητος», τόν ὁποῖο εἶχε ὑποσχεθεῖ νά πέμψει ὁ Χριστός. Ἦλθε νά μᾶς διαβεβαιώσει ὅτι οἱ ἐξωγήινοι «Ἐλοχίμ» ἦλθαν στή γῆ τό 1975, ὅτι αὐτοί ἔχουν δημιουργήσει τούς ἀνθρώπους, ὅτι μᾶς παρακολουθοῦν μέ τά διαστημόπλοιά τους καί ὅτι αὐτοί προκάλεσαν τόν κατακλυσμό. Ὅμως, μέ τή δική τους βοήθεια ὁ Νῶε ἐφτίαξε ἕνα UFO ὥστε νά μπορέσει νά ἐποικήσει πάλι τή γῆ μετά τήν καταστροφή.
Ἀκόμη ὁ Κλώντ Βοριλόν βεβαιώνει ὅτι τό 1975 ταξίδεψε μέ UFO στόν πλανήτη τῶν «Ἐλοχίμ» ὅπου συναντήθηκε μέ τόν Μωυσῆ, τόν Βούδα, τόν Μωάμεθ καί τόν Χριστό, οἱ ὁποῖοι μέ τά μέσα τῆς ἀνεπτυγμένης τεχνολογίας τῶν «Ἐλοχίμ» ἐπανῆλθαν στή ζωή καί ζοῦν σέ ἕνα μεγάλο πλανήτη μαζί μέ 8.000 ἄλλους ἐκλεκτούς[3].
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἦταν, κατά τούς Ραελιανούς, τό ἀποτέλεσμα μίας ἰδιαίτερα ἐξελιγμένης τεχνικῆς κλωνοποίησης. Ἀνάμεσα στούς «Ἐλοχίμ» συγκαταλέγεται βεβαίως καί ὁ Σατανᾶς καί ὅλοι μαζί ἐπιδιώκουν νά ἐγκαθιδρύσουν «τήν χρυσή ἐποχή τοῦ διαπλανητικοῦ πολιτισμοῦ» πού συμπίπτει μέ τήν «Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου» καί θά ἐπιτευχθεῖ μέ τήν δημιουργία ἑνός «παγκοσμίου ἀνθρωπιστικοῦ κόμματος», τήν προώθηση τῆς «διανοιοκρατίας» (geniocratie) -ἀντί τῆς δημοκρατίας- καί μέ τήν ἄσκηση τοῦ διαλογισμοῦ[4].
Στά πλαίσια τῆς «ἐποχῆς τῆς ἐπιστήμης» ὁ Ραέλ ἵδρυσε τήν Ἑταιρεία Κλονέϊντ (Clonaid) μέσω τῆς ὁποίας διαφημίζει ὅτι θά «πωλεῖ ἀνθρώπινους κλώνους» ἔναντι 200.000 € ἕκαστον, «γιά νά θεραπεύσει τόν πόνο τῶν ἄτεκνων ζευγαριῶν καί γιά νά ὁδηγήσει τούς ἀνθρώπους στήν ἀθανασία».
Ἡ διευθύντρια τῆς Κλονέϊντ, χημικός Μπριζίτ Μπουασελιέ (Brigitte Boisselier) διακηρύσσει πώς «δημιουργηθήκαμε ἀπό ἀνώτερα ἀνθρώπινα ὄντα, τά ὁποῖα δημιούργησαν τό DΝΑ μας», χωρίς νά ἐξηγεῖ πῶς βρέθηκαν αὐτά τά ἀνώτερα ὄντα. Καί συμπληρώνει ὅτι «Δέν πιστεύω στήν ψυχή… γιά μένα τό "ἄνιμους" (animus)[5], αὐτό πού μᾶς δίνει ζωή, πού μᾶς κάνει ἀνθρώπους, πού μᾶς κάνει νά σκεπτόμαστε ἤ νά εἴμαστε δημιουργικοί, εἶναι τό DΝΑ. Πιστεύω, λοιπόν, στόν γενετικό κώδικα». Ἔτσι στή θέση τοῦ Θεοῦ θέτει τά «ἀνώτερα ἐξωγήινα ὄντα».
Ὁ ἴδιος ὁ Ραέλ γράφει: «Τώρα πού ὁ ἄνθρωπος ἔφθασε στό φεγγάρι καί εἶναι ἱκανός μέ τήν κλωνοποίηση νά γίνει ὁ ἴδιος δημιουργός μποροῦμε κι ἐμεῖς νά καταλάβουμε τούς δημιουργούς μας».
Οἱ κλωνοποιήσεις πέντε συνολικά παιδιῶν πού ἰσχυρίζεται ἡ Μπουασελιέ ὅτι πραγματοποιήθηκαν στήν Κλονέϊντ δέν ἔχουν μέχρι σήμερα ἀποδειχθεῖ. Ἡ παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται σέ ἀναμονή τῶν ἀποδείξεων. Ἐν τῷ μεταξύ ὁ Μάϊκλ Γκίλεν (Michael Gillen), πρώην ἐπιστημονικός συντάκτης τοῦ ΑΒC, πού εἶχε ἐπιστρατευθεῖ ἀπό τήν παραθρησκευτική αὐτή Ὀργάνωση γιά νά ἐξασφαλισθεῖ ἡ ἀντικειμενικότητα δῆθεν τοῦ ἐγχειρήματος στήν διενέργεια τῶν τέστ γιά τήν ἐπαλήθευση καί ἐξακρίβωση τῆς ὑποτιθέμενης πρώτης κλωνοποίησης, ὀνομαζόμενης «Εὔα», παραιτήθηκε δηλώνοντας ὅτι «ἡ ὅλη ὑπόθεση εἶναι μία καλοστημένη φάρσα». Ἐξ ἄλλου, ἡ ἴδια ἡ Κλονέϊντ ἀρνήθηκε νά ἐπιτρέψει σέ ἀνεξάρτητους ἐμπειρογνώμονες νά ἐπαληθεύσουν μέ γενετικές ἐξετάσεις τά πειράματά της. Παρά τήν θύελλα ἀντιδράσεων ἀπό σύσσωμη τήν ἐπιστημονική κοινότητα, ἀλλά καί ἀπό Κυβερνήσεις πολλῶν χωρῶν, ἡ Μπουασελιέ δείχνει νά προχωρεῖ ἀπτόητη καί ἀδίστακτη στά σχέδια της «γιά τό καλό του ἀνθρωπίνου γένους».
Ἡ Μπριζίτ Μπουασελιέ, φερόμενη ὡς αὐτουργός αὐτῆς τῆς ἐπικίνδυνης «ἐπιχείρησης», ἐπεδίωξε νά «περάσει» τήν εἴδηση σάν ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα καί ὄχι σάν «θρησκευτικό» πιστεύω τῆς παραθρησκευτικῆς ὀργάνωσης τοῦ Ραέλ. Ὅμως ὁ ἴδιος ὁ Ραέλ δηλώνει ὅτι «Δέν εἶμαι ἐπιστήμονας… εἶμαι ἕνας πνευματικός ἡγέτης καί αὐτό πού μέ ἐνδιαφέρει εἶναι οἱ θρησκευτικές πτυχές τῆς κλωνοποίησης».
Κατά τά ἄλλα, ὁ Κλώντ Βοριλόν, ἱδρυτής τῆς Ραελικῆς αἵρεσης καί τῆς Ἑταιρείας Κλονέϊντ, παραδέχτηκε ὅτι οἱ ἰσχυρισμοί τῆς Κλονέϊντ περί κλωνοποίησης, ἐνδέχεται νά εἶναι πλαστοί[6]. Ἀλλά τό πλέον ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος, στά πρῶτα χρόνια τῆς δημιουργίας τῆς σέκτας του, παραδέχθηκε σέ φίλο του ὅτι εἶχε πεῖ ψέματα γιά τή συνάντηση μέ ἐξωγήινους κι ὅτι ἡ ὅλη ἱστορία ἦταν ἕνα κατασκεύασμα γιά νά τοῦ φέρει τή φήμη καί τήν περιουσία πού ἐπεδίωκε ἀπό καιρό[7].
Μήπως αὐτό τό τελευταῖο μᾶς παραπέμπει καί στόν Λαφαγιέτ Ρόν Χάμπαρτ (Lafayette Ron Hubbard), τόν μεσσία τῆς διαβόητης Σαηεντολογίας (Scientology), πού σέ κύκλο φίλων δημοσιογράφων στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ '50, εἶχε δηλώσει «ἄν κάποιος θά ἤθελε νά βγάλει ἕνα ἑκατομμύριο δολάρια, ὁ καλύτερος τρόπος εἶναι νά ξεκινήσει μία νέα θρησκεία»[8];
Ἔτσι γεννήθηκε ἡ σέκτα τῶν Ραελιανῶν (Raelians), μία ἀπό τίς πιό ἀμφιλεγόμενες σέκτες παγκοσμίως. Οἱ πιστοί τοῦ Ραέλ θεωροῦν τόν πνευματικό ἀρχηγό τους ὡς τόν μοναδικό προφήτη τῆς τρίτης χιλιετίας. Καί ὅπως ὅλοι οἱ καλοί θρησκευτικοί ἀρχηγοί τέτοιων ὀργανώσεων, ὁ Ραέλ περιμένει ἀπό τούς πιστούς ὀπαδούς του ὄχι μόνο τήν πνευματική, ἀλλά καί τήν ὑλική τους ὑποστήριξη… Ἔτσι, ἔχει ὅλο τό θράσος, μέ προσωπική περιουσία 18 ἑκατομμυρίων δολαρίων[9], νά «διαμαρτύρεται» ὅτι τά εἰσοδήματα τῶν τελευταίων ἐτῶν παρουσιάζουν κάμψη... ἄν καί τά μέλη -ὑπολογίζονται σέ 60.000 διεθνῶς- καταβάλλουν ἐτήσια συνδρομή στή σέκτα, ἐνῶ τά πλήρη μέλη ἐνθαρρύνονται νά καταβάλλουν «τήν δεκάτη», τό δέκατό τοῦ εἰσοδήματός τους γιά νά ἐνισχύουν τήν ὀργάνωση.
Κλείνοντας καί τό σημερινό σημείωμα καί ἐπανερχόμενοι στήν εἰσαγωγή τοῦ παρόντος κειμένου, πιστεύουμε ὅτι μία τέτοια ὀργάνωση ὡς τῶν Ραελιανῶν, μέ ἀρχηγό χωρίς τήν ἐπιστημονική ἰδιότητα καί συγγραφέα ἑνός βιβλίου «ἐπιστημονικῆς φαντασίας»[10] δέν ἔχει θέση οὔτε κάν σάν ὑποσημείωση στήν βιβλιογραφία ἑνός ἀξιόλογου πονήματος ἐπιστημονικά τεκμηριωμένου ὡς αὐτό τοῦ Καθηγητοῦ κ. Βασιλείου Μανιμάνη.
Τὰ περιεχόμενα τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.
[3] Ἀπο τό «Ἀντιαιρετικόν Ἐγκόλπιον» https://2mnka.wordpress.com/2008/06/17/clonaid/
[4] Στό ἴδιο.
[5] animus = «καρδιά» στά λατινικά, «σκοπός» στά ἀγγλικά.
[10] Κλώντ Βοριλόν (Ραέλ), Ναί στήν ἀνθρώπινη κλωνοποίηση: Αἰώνια ζωή χάρη στήν ἐπιστήμη, ἔκδ. Κεμπέκ, 2002.
