Μπαλδιμτσής Νικόλαος, Ιατρός
«Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης»
«Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης»
Ένας άλλος λέει στον Γέροντα: Όταν πάω να κοινωνήσω η γυναίκα μου νευριάζει. Μου λέει: «Γιατί να κοινωνήσεις; Αφού κοινώνησες! Πάλι θα κοινωνήσεις;!». Άκουσα τον Γέροντα να του λέει:
Παιδάκι μου, κοίταξε να δεις. Όσο και αν σου φανεί περίεργο αυτό που θα σου πω, η γυναίκα ζηλεύει. Ζηλεύει όταν πας να κοινωνήσεις. Θέλει να έχει την αποκλειστικότητα του ενδιαφέροντος και της αγάπης του συζύγου της και όταν βλέπει τον άντρα της να θέλει να κοινωνάει αυτό της φέρνει μέσα της ζήλια. Είναι μια κατάσταση της γυναικείας ψυχής που εμείς οι άντρες δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.
Και εγώ ρώτησα: Και τι μπορεί να γίνει σε αυτή την περίπτωση Γέροντα;
Και αυτός μου απάντησε: Άκου να δεις τι μπορεί να γίνει. Να της πεις: Αφού δεν θέλεις να κοινωνάω και εγώ θα τριγυρνάω με τις παρέες μου από εδώ και από εκεί. Και αυτή από το φόβο της μήπως μπλέξεις με καμιά άλλη γυναίκα και τρως και πίνεις και ξοδεύεις και τα χρήματα, θα πει: «Άντε καλά. Ας πηγαίνεις να κοινωνείς προκειμένου να αποφύγουμε και τα χειρότερα». Έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επηρεαστεί και να μην σου δημιουργεί προβλήματα.
Μια φορά ρώτησα τον Γέροντα: Επειδή έχω πολλά παιδιά δώσε μου Γέροντα μια συμβουλή. Τότε μου είπε: Κοίταξε, πρέπει οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν ότι δεν γίνεται να ζήσουν μακριά από το Χριστό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο μοναδικός δρόμος. Παντού υπάρχει αδιέξοδο. Είναι ανάγκη η ζωή κοντά στο Χριστό. Αυτό αν μπορέσεις και το περάσεις στα παιδιά σου, είναι η μεγαλύτερη διαπαιδαγώγηση.
Την τελευταία φορά που είδα τον Γέροντα πριν κοιμηθεί, επειδή είμαι γιατρός, του ζήτησα μια συμβουλή. Κοίταξε να δεις κάτι, μου λέει. Να προσπαθείς τους αρρώστους, μάλιστα αυτούς που έχουν βαριές παθήσεις, να τους συνδέεις με το Χριστό. Δηλαδή, να κάνεις ό,τι μπορείς σαν γιατρός εσύ, αλλά να τους λες ότι πάνω από όλα είναι ο Χριστός. Εκείνος ρυθμίζει τα πάντα. Και τη ζωή και τις ασθένειες και το θάνατο. Εκεί να κατευθύνεις την ελπίδα τους. Να μην κρατάς στον εαυτό σου αυτό που ανήκει στο Θεό. Ο άρρωστος θέλει κάπου να πιαστεί. Να μην πιάνεται αποκλειστικά από το γιατρό του και περιμένει απ’ αυτόν να απαλλαγεί από την ασθένειά του και να ζήσει. Αυτό το πράγμα δεν είναι σωστό. Τους αρρώστους να τους κατευθύνεις οπωσδήποτε στο Χριστό. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά σου σαν γιατρός.
Μια φορά ρώτησα τον Γέροντα: Επειδή έχω πολλά παιδιά δώσε μου Γέροντα μια συμβουλή. Τότε μου είπε: Κοίταξε, πρέπει οι γονείς να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν ότι δεν γίνεται να ζήσουν μακριά από το Χριστό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο μοναδικός δρόμος. Παντού υπάρχει αδιέξοδο. Είναι ανάγκη η ζωή κοντά στο Χριστό. Αυτό αν μπορέσεις και το περάσεις στα παιδιά σου, είναι η μεγαλύτερη διαπαιδαγώγηση.
Την τελευταία φορά που είδα τον Γέροντα πριν κοιμηθεί, επειδή είμαι γιατρός, του ζήτησα μια συμβουλή. Κοίταξε να δεις κάτι, μου λέει. Να προσπαθείς τους αρρώστους, μάλιστα αυτούς που έχουν βαριές παθήσεις, να τους συνδέεις με το Χριστό. Δηλαδή, να κάνεις ό,τι μπορείς σαν γιατρός εσύ, αλλά να τους λες ότι πάνω από όλα είναι ο Χριστός. Εκείνος ρυθμίζει τα πάντα. Και τη ζωή και τις ασθένειες και το θάνατο. Εκεί να κατευθύνεις την ελπίδα τους. Να μην κρατάς στον εαυτό σου αυτό που ανήκει στο Θεό. Ο άρρωστος θέλει κάπου να πιαστεί. Να μην πιάνεται αποκλειστικά από το γιατρό του και περιμένει απ’ αυτόν να απαλλαγεί από την ασθένειά του και να ζήσει. Αυτό το πράγμα δεν είναι σωστό. Τους αρρώστους να τους κατευθύνεις οπωσδήποτε στο Χριστό. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά σου σαν γιατρός.
