Χθες
άγγιξε την καρδιά μου αυτό πού ψάλλουμε κάθε μέρα στο μέγα Απόδειπνο:
«και εάν επ’ αυτώ πεποιθώς ω, έσται μοι εις αγιασμόν». Δηλαδή, «εάν έχω
απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, ό,τι κι αν επιτρέψει, είναι για τον
αγιασμό μου». Και απαντάει: «Και πεποιθώς έσομαι επ’ αυτώ, και σωθήσομαι
δι’ αυτού».
Από
την μια κάνει την υπόθεση, και από την άλλη απαντάει:
«Και πεποιθώς
έσομαι επ’ αυτώ, και σωθήσομαι δι’ αυτού». Και έτσι ένοιωσα μεγάλη χαρά
μέσα στην ψυχή μου. Και βεβαίως, σωτηρία δεν είναι μόνο η σωτηρία από
μια ασθένεια, από μια δοκιμασία, αλλά και αυτή καθ’ εαυτήν η σωτηρία· το
να γίνουμε «καινή κτίσις».
Τώρα,
καθώς ερχόμουν στην εκκλησία, αντίκρισα τον Όλυμπο χιονισμένο. Πανύψηλο
βουνό! Τόση ομορφιά, τόσο μεγαλείο… Και τόσο χάρηκα. Πρέπει κι εμείς να
γίνουμε Όλυμπος, δυνατές, «πεποιθυίαι εις το θέλημα του Θεού», για να
γίνουμε και «καινή κτίσις».
Από το βιβλίο: † Φεβρωνίας μοναχής, Ομιλίες στην τράπεζα της Μονής. Έκδοσις Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου, Πανόραμα – Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 74.
