«Αναμνήσεις από την περίοδο που ήμουν αγροτικός γιατρός στην περιοχή της Άρτας» (1)
Μπαλδιμτσής Νικόλαος, Ιατρός
Στην Άρτα υπηρέτησα ως αγροτικός γιατρός για δυο χρόνια περίπου, από το 1979 ως το 1981. Εκεί γνώρισα πνευματικούς ανθρώπους των οποίων τα λόγια και κυρίως η ζωή τους ήταν για μένα διδασκαλία πίστεως.
Στην Άρτα είχα πνευματικό τον αρχιμανδρίτη και ιεροκήρυκα π. Ιάκωβο Παχύ, τον μετέπειτα θεοπρόβλητο μητροπολίτη Αργολίδος. Αυτός ο ασκητικός άνθρωπος, έμενε σ’ ένα λιτό δωμάτιο του παλιού οικοτροφείου Άρτας. Όταν πήγαινα και τον συναντούσα, καθόμασταν στην αυλή κάτω από τα δέντρα, και με διάθεση χαρούμενη μου διηγείτο διάφορα περιστατικά της ζωής του και διακριτικά με κατηχούσε σε θέματα σοβαρά της πνευματικής ζωής, όπως ο ίδιος τα βίωνε.
Μια φορά μου είπε: Σήμερα γιορτάζει η Εκκλησία έναν μεγάλο και άγνωστο σε πολλούς Άγιο. Τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Αν δεν υπήρχε ο Άγιος Μάρκος δεν θα ήμασταν σήμερα ορθόδοξοι αλλά καθολικοί. Έπρεπε λοιπόν να είναι ανάλογη η τιμή σ’ αυτόν τον μεγάλο Άγιο. Έπρεπε σε όλες τις εκκλησίες να χτυπήσουν οι καμπάνες και να γίνουν μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες με ομιλίες που να αναδείξουν την προσωπικότητα και προσφορά στην Εκκλησία του μεγάλου αυτού Αγίου. Να γίνει δηλαδή μεγάλη θρησκευτική πανήγυρις. Λέγοντας τα λόγια αυτά με ένα θλιμμένο χαμόγελο, είπε: Αλλά ποιος τα καταλαβαίνει αυτά;
Θέλοντας μάλιστα να ερμηνεύσει αυτή την κατάσταση, πήγε πολύ πίσω και μου διηγήθηκε μια ιστορία από τα φοιτητικά του χρόνια: Όταν ήμουν φοιτητής στη Θεολογική Αθηνών, ναύλωσε η Σχολή ένα καράβι και οι Καθηγητές με τους φοιτητές κάναμε μια προσκυνηματική εκδρομή στο Άγιον Όρος. Το ταξίδι ήταν ευχάριστο και ο προορισμός του άγιος. Κατά τη διάρκειά του γίνονταν όλες οι εκκλησιαστικές ακολουθίες καθώς ορισμένοι από τους συμφοιτητές μου ήταν ήδη ιερωμένοι. Ένας Καθηγητής μας ήταν υπεύθυνος για το πρόγραμμα του φαγητού.
Στην Άρτα υπηρέτησα ως αγροτικός γιατρός για δυο χρόνια περίπου, από το 1979 ως το 1981. Εκεί γνώρισα πνευματικούς ανθρώπους των οποίων τα λόγια και κυρίως η ζωή τους ήταν για μένα διδασκαλία πίστεως.
Στην Άρτα είχα πνευματικό τον αρχιμανδρίτη και ιεροκήρυκα π. Ιάκωβο Παχύ, τον μετέπειτα θεοπρόβλητο μητροπολίτη Αργολίδος. Αυτός ο ασκητικός άνθρωπος, έμενε σ’ ένα λιτό δωμάτιο του παλιού οικοτροφείου Άρτας. Όταν πήγαινα και τον συναντούσα, καθόμασταν στην αυλή κάτω από τα δέντρα, και με διάθεση χαρούμενη μου διηγείτο διάφορα περιστατικά της ζωής του και διακριτικά με κατηχούσε σε θέματα σοβαρά της πνευματικής ζωής, όπως ο ίδιος τα βίωνε.
Μια φορά μου είπε: Σήμερα γιορτάζει η Εκκλησία έναν μεγάλο και άγνωστο σε πολλούς Άγιο. Τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Αν δεν υπήρχε ο Άγιος Μάρκος δεν θα ήμασταν σήμερα ορθόδοξοι αλλά καθολικοί. Έπρεπε λοιπόν να είναι ανάλογη η τιμή σ’ αυτόν τον μεγάλο Άγιο. Έπρεπε σε όλες τις εκκλησίες να χτυπήσουν οι καμπάνες και να γίνουν μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες με ομιλίες που να αναδείξουν την προσωπικότητα και προσφορά στην Εκκλησία του μεγάλου αυτού Αγίου. Να γίνει δηλαδή μεγάλη θρησκευτική πανήγυρις. Λέγοντας τα λόγια αυτά με ένα θλιμμένο χαμόγελο, είπε: Αλλά ποιος τα καταλαβαίνει αυτά;
Θέλοντας μάλιστα να ερμηνεύσει αυτή την κατάσταση, πήγε πολύ πίσω και μου διηγήθηκε μια ιστορία από τα φοιτητικά του χρόνια: Όταν ήμουν φοιτητής στη Θεολογική Αθηνών, ναύλωσε η Σχολή ένα καράβι και οι Καθηγητές με τους φοιτητές κάναμε μια προσκυνηματική εκδρομή στο Άγιον Όρος. Το ταξίδι ήταν ευχάριστο και ο προορισμός του άγιος. Κατά τη διάρκειά του γίνονταν όλες οι εκκλησιαστικές ακολουθίες καθώς ορισμένοι από τους συμφοιτητές μου ήταν ήδη ιερωμένοι. Ένας Καθηγητής μας ήταν υπεύθυνος για το πρόγραμμα του φαγητού.
Μια Παρασκευή μας ενημέρωσε ότι το μενού θα περιελάμβανε παστίτσιο και ρεβανί. Με μερικούς συμφοιτητές μου πήγαμε και τον συναντήσαμε και με σεβασμό του αναφέραμε ότι μάλλον εκ παραδρομής δόθηκε αυτό το μενού σε μέρα νηστείας. Έκπληκτοι ακούσαμε τον κ. Καθηγητή να μας απαντά: «Αυτά περί νηστείας είναι δια τον λαόν! Αυτό είναι το φαγητό και όποιος θέλει ας μη φάει». Εμείς φάγαμε κάτι πρόχειρο και δεν καταλύσαμε τη νηστεία. Όσο για τον κ. Καθηγητή εκτός από το φαγητό, έφαγε μόνος του και ένα ολόκληρο ταψί ρεβανί (ήταν βέβαια και αναλόγων διαστάσεων). Κινδύνεψε όμως η ζωή του από δυσπεψία. Τον είδαμε να κάνει βόλτες τρεκλίζοντας στο κατάστρωμα, σαν μεθυσμένος. Έτσι συνεχίστηκε το ταξίδι που ήταν προσκύνημα για τους λίγους και «κρουαζιέρα» για τους πολλούς.
Όταν τέτοιοι άνθρωποι που δεν ζουν την ασκητική παράδοση της Εκκλησίας και δεν κρατούν ούτε τη νηστεία της Παρασκευής, καταλάβουν καίριες θέσεις στην Εκκλησία, ποιος θα ασχοληθεί με αγίους σαν τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, ποιος θα σεβαστεί τα δόγματα της Εκκλησίας; Όπως είναι φυσικό τέτοια άτομα ενδιαφέρονται για ταξίδια και «τραπέζια», ενώ ο Άγιος Μάρκος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ασκητικούς πατέρες της Εκκλησίας με καθημερινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας.(Ο βίος του Αγίου Μάρκου είναι γραμμένος από τον επίσης άγιο Αθανάσιο τον Πάριο και κυκλοφορεί σε βιβλίο με τίτλο: «Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ο Αντίπαπας).
Όταν τέτοιοι άνθρωποι που δεν ζουν την ασκητική παράδοση της Εκκλησίας και δεν κρατούν ούτε τη νηστεία της Παρασκευής, καταλάβουν καίριες θέσεις στην Εκκλησία, ποιος θα ασχοληθεί με αγίους σαν τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, ποιος θα σεβαστεί τα δόγματα της Εκκλησίας; Όπως είναι φυσικό τέτοια άτομα ενδιαφέρονται για ταξίδια και «τραπέζια», ενώ ο Άγιος Μάρκος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ασκητικούς πατέρες της Εκκλησίας με καθημερινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας.(Ο βίος του Αγίου Μάρκου είναι γραμμένος από τον επίσης άγιο Αθανάσιο τον Πάριο και κυκλοφορεί σε βιβλίο με τίτλο: «Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ο Αντίπαπας).
