ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«...τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα» (Εφεσ. 6, 16)
Ο αντικείμενος στήνει παγίδες παντού. Παγίδες πνευματικές. Παγίδες θανάτου πνευματικού. Παγίδες που, όταν πέσουμε μέσα σ’ αυτές, μας χωρίζουν από το Θεό. Παγίδες οδυνηρές. Παγίδες μοιραίες για πολλές ψυχές. Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει γι’ αυτήν τη θλιβερή αλήθεια; Ένα άσχημο θέαμα στέκεται αιτία στην ψυχή να πάρει τον ηθικό κατήφορο.
Ένα ανήθικο ανάγνωσμα δηλητηριάζει το αγνό φρόνημα της ψυχής. Ένα άκουσμα αισχρό επηρεάζει την ψυχή και την παρασύρει σε ηθικές παρεκτροπές. Μια κακή παρέα απομακρύνει την ψυχή από το πατρικό σπίτι και την οδηγεί «εις χώραν μακράν», όπως εκείνον τον άσωτο υιό της Παραβολής. Ένας τολμηρός χορός μπορεί να σταθεί αφορμή για να γραφεί μια τραγωδία ατομική ή οικογενειακή. Φίλαθλες ψυχές άλλοτε συγκινούνται υπερβολικά από τη «νίκη» της ομάδας τους, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να πεθαίνουν από ανακοπή κι άλλοτε πικραίνονται από την «ήττα» της ομάδας τους, με αποτέλεσμα κι εδώ να αυτοκτονούν από την πίκρα και την απογοήτευση. Λάτρεις της μόδας φθάνουν σε υπερβολές, για να χάνουν αναπόφευκτα και την ψυχή τους και τη ζωή τους. Θα δοκιμάζαμε φρίκη, αν μπορούσαμε να ακούσουμε τις θρηνώδεις κραυγές των ψυχών που έπεσαν στις παγίδες του αντικειμένου.
* * *
Αλλά ο Σατανάς δεν περιορίζεται μόνο στις παγίδες αυτές που αναφέραμε. Επεκτείνει τη στρατηγική του τέχνη. Είπαμε. Είναι πανούργος εχθρός. Ραδιούργος. Ύπουλος. Πολυμήχανος. Έτσι χρησιμοποιεί δόλια και απατηλά στρατηγήματα για να αποπλανήσει τις ψυχές. Χρησιμοποιεί, εκτός από τις παγίδες, κι άλλα «νοήματα», ποικίλα «νοήματα», για τον ίδιο πάντα σκοπό: Για να προσβάλλει θανάσιμα την ψυχή. Αφήνει, λοιπόν, τις παγίδες κι έρχεται κοντύτερα στην ψυχή. Αρχίζει, τότε, μια μάχη, πνευματική, μάχη εκ του «συστάδην». Βέλη σ’ αυτήν τη μάχη, με τα οποία σφυροκοπεί την ψυχή, είναι οι λογισμοί. Με τους λογισμούς την παρακινεί στην αμαρτία.
Αδελφοί,
Είναι πολύ ωφέλιμο να γνωρίσουμε κι αυτήν τη νέα στρατηγική του Αντικειμένου. Γι’ αυτό ας κάνουμε λόγο γι’ αυτά τα βέλη του, που είναι μάλιστα και «πεπυρωμένα». Έτσι θα στεκόμαστε πάντοτε άγρυπνοι πάνω στα τείχη της ψυχής μας και θα παραμείνουμε άτρωτοι από τα πύρινα βέλη του.
Πρόσεχε τις παγίδες (Από το ομώνυμο βιβλίου του Αρχιμ. Γερβασίου Ιωαν. Ραπτοπούλου )
