του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Συνεχίζεται και κλιμακώνεται ο καιρός τῶν ἀποκαλυπτηρίων. Κλιμακώνονται οἱ μέρες τοῦ διωγμοῦ τῆς πίστης μας, τῶν κλειστῶν ἐκκλησιῶν, τῶν χυδαίων διακρίσεων, τῶν βιαίως κατηργημένων δικαιωμάτων, τῶν ἀπαγορευμένων ἐλευθεριῶν, τοῦ ξεδιάντροπου ἐμπαιγμοῦ τῆς νοημοσύνης μας. Οἱ μέρες ὅπου οὔτε τα προσχήματα δέν τηροῦνται πιά, ἀπό ἕνα καθεστώς πού ἔχει πετάξει ὅλες τίς μάσκες καί μᾶς πνίγει σε ἕνα δύσοσμο βοῦρκο ἀκραίου φασισμοῦ καί ἀπροκάλυπτου ὁλοκληρωτισμοῦ.
Εἶναι ἕνα μωσαϊκό φρίκης, στό ὁποῖο μπαίνουν καθημερινα νέες ψηφῖδες. Καί βεβαίως τό ὅτι ἐνῶ Μόσιαλοι, Δερμιτζάκηδες καί ἅπας ὁ ἐγκάθετος συρφετός τῶν μέσων μαζικῆς ἐξηλιθίωσης καθυβρίζουν συστηματικά καί ἐν χορῷ ἐδῶ καί τόσους μῆνες κάθε ἱερό καί ὅσιο αὐτοῦ τοῦ τόπου (μέ ἀνατριχιαστικό ἀποκορύφωμα τή συνεχῆ βλασφημία κατά τῆς Θείας Κοινωνίας) καί δέν ἔχει κουνηθεῖ οὔτε φύλλο στόν «γενναῖο νέο κόσμο» τῆς φερόμενης ὡς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης, ἀλλά ὅποτε λέγεται κάτι κατά τοῦ ἐμβολίου, σηκώνονται ἀνεμοστρόβιλοι καί σπεύδουν ἀσθμαίνοντες οἱ εἰσαγγελεῖς, εἶναι μία τέτοια πολύ χαρακτηριστική ψηφῖδα. Ἡ ἔρευνα πού διατάχτηκε πρό ἡμερῶν, ἐπειδή ὁ πρόεδρος τοῦ ΠΟΕΔΗΝ ἀποτόλμησε τό…μέγα κακούργημα, νά πιθανολογήσει τήν αἰτιακή σχέση τῆς μερικῆς παράλυσης μίας νοσηλεύτριας μέ τόν προηγηθέντα ἐμβολιασμό της, εἶναι τό πιό πρόσφατο παράδειγμα, ἀλλά σίγουρα ὄχι καί τό τελευταῖο.
Ὅμως μοιραῖα θά ἐπαναλάβω στό σημεῖο αὐτό κάτι πού ἔγραψα σέ πρό ἑβδομάδων ἄρθρο μου γιά τήν ψυχωσική κορωνολατρεία: ἐδῶ πρόκειται πιά γιά ἕνα ξεκάθαρο εἶδος νέας θρησκείας, κρατικά προστατευόμενης καί βιαίως ἐπιβαλλόμενης, πού ἐπιχειρεῖται ἀπό τό φασιστικό καθεστώς - ἰσοκρατούσης δυστυχῶς καί μίας μεγάλης χορείας ρασοφόρων - νά ἀντικαταστήσει (ἔτσι τουλάχιστον θέλουν νά νομίζουν οἱ ταλαίπωροι) τήν παλαιά πίστη, ἡ ὁποῖα διώκεται καί συκοφαντείται, γιά νά ἐκπέσει μέσα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἤ ἔστω νά ὑποχωρήσει διά τοῦ φόβου. Μιλᾶμε γιά μία μανιχαϊστική μεσσιανική παραθρησκεία μέ τήν πολύωρη καθημερινή λατρεία της (ἤτοι τή χαύνωση μπροστά στό ἀποβλακοκούτι καί την μεθοδικά ὑποβαλλόμενη ἐθιστική τρομοϋστερία), τό ἱερατείο της (τούς «εἰδικούς» ἐκ τοῦ ὑγειονομικοῦ χώρου καί τούς συνοδοιπόρους τους ἐκ ταῦ κυβερνητικοῦ), τούς φανατικούς πιστούς της (σέ ἀντιδιαστολή πρός τούς συνεχῶς ἐξουθενούμενους καί πλέον ὁλοένα καί περισσότερο διωκόμενους «ἀπίστους»), τά ἱερά της ἀντικείμενα (τουτἔστιν τά ἀντισηπτικά, τή μάσκα - μονή καί διπλή, τά κόβιντ τέστ καί πάνω ἀπό ὅλα φυσικά τό ἐμβόλιο).
Τό ἐμβόλιο μάλιστα δέν εἶναι ἀπλῶς ἱερό ἀντικείμενο, ἀλλά ἀναδεικνύεται προφανῶς στό (Θεέ μου ἥμαρτον) «Ἅγιο Δισκοπότηρο» ὅλης αὐτῆς τῆς ἀπόνοιας. Τό ὁποῖο συνεπῶς δέν τό ἀγγίζει κανείς, ἐνῶ ἀκόμη καί ἀπλός ὑπαινιγμός γιά τήν ἀναποτελεσματικότητα καί τούς κινδύνους του (χώρια τό μεῖζον θεολογικό καί βιοηθικό ζήτημα μέ τό ὁποῖο δεδομένα συνδέεται - ὅ,τι καί ἄν λένε οἱ γνωστοί νανουριστές τῆς ἐνδοεκκλησιαστικῆς μεταπατερικῆς παράκρουσης) ἐπισύρει τήν ἄμεση καθεστωτική ἐπέμβαση, μέ στόχο νά παταχθεῖ ἤ ἔστω νά τρομοκρατηθεῖ (καί τοιουτοτρόπως νά ἐξαναγκαστεῖ ἐφ’ ἑξῆς σέ σιωπή) ὁ θρασύτατος ἐγκληματίας/δράστης.
Μία δαιμονική παράνοια ἀντεστραμμένης πίστης λοιπόν, πού ὁλοένα καί ἐξαπλώνεται. Ἐμεῖς δέν φοβόμαστε ὡστόσο. Ἐπειδή εἰπώθηκε κάποτε ἀπό τά ἴδια τά χείλη Του γιά τό πόσο σκληρό καί μάταιο εἶναι τό «πρός κέντρα λακτίζειν», εἶναι γνωστή σέ ὅλους μας ἡ τελική κατάληξη ὅλου αὐτοῦ τοῦ βέβηλου συστήματος καί τῆς ἀνοσιουργίας του. Εἶναι γνωστή, ὅσο καί ἄν μοιάζει αὐτή τή στιγμή νά θριαμβεύει. Ἐμεῖς γνωρίζουμε. Καί ἀναμένουμε.
«Ἀναστήτω ὁ Θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ. Καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός»…
