ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Τό παρόν προέρχεται ἀπό ἰδιόγραφο κείμενο τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου πού ὑπεβλήθη τήν 20ῃ Ἰανουαρίου 1996, ἀπό τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας ὑπῆρξε Γραμματεύς, πρός τήν Ἱερά Σύνοδο. Τό πρωτότυπο κείμενο φέρει τήν ὑπογραφή τοῦ τότε Προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Μητροπολίτου Μαρωνείας +Δαμασκηνοῦ.

Ἀκόμη, τό παρόν εἶδε τό φῶς τῆς δημοσιότητας τό 2013, ὅταν ἡ Ἱερά Μητρόπολη Πει­ραι­ῶς τό κοινοποίησε μέ τήν ὑπογραφή τοῦ Γεράσιμου Βλάχου (εἰκονικό προφίλ συνεργάτη μας)[1].

«Ἡ ἑ­ται­ρε­ί­α αὐ­τή ἰ­δρύ­θη­κε τόν Δε­κέμ­βριο τοῦ 1989 μέ σκο­πό τήν ἀ­γω­γή τῆς ἐγ­κύ­ου γυ­να­ί­κας καί τοῦ μέλ­λον­τος πα­τέ­ρα «νά προ­ε­τοι­μά­σουν τήν νέ­α ζωή». Ἡ ἑ­ται­ρε­ί­α εἶ­ναι μέ­λος τῆς «Παγ­κό­σμιας Ὀρ­γά­νω­σης, τῆς Ἕ­νω­σης τῶν Σω­μα­τε­ί­ων Προ­γεν­νη­τι­κῆς Ἀ­γω­γῆς».

Βα­σι­κή θέ­ση τῆς ἑ­ται­ρε­ί­ας εἶ­ναι ὅ­τι ἡ σκέ­ψη ταυ­τί­ζε­ται μέ τήν πρά­ξη. Ἐ­δῶ πρό­κει­ται γιά τήν σκέ­ψη καί τήν νο­η­τι­κή κα­τά­στα­ση τῆς ἐγ­κύ­ου γυ­να­ί­κας, ἡ ὁ­πο­ί­α μέ τήν σκέ­ψη της δι­α­πλάσ­σει καί μορ­φο­ποι­εῖ τήν μελ­λον­τι­κή ζωή τῶν παι­δι­ῶν σέ ὅ­λες τίς ἡ­λι­κί­ες των. Ἔ­τσι ἡ ἑ­ται­ρε­ί­α ὑ­πό­σχε­ται τή δη­μι­ουρ­γί­α ἀν­θρώ­που, σύμ­φω­να μέ τίς ἐ­πι­θυ­μί­ες κυ­ρί­ως τῆς μη­τέ­ρας.

Ἡ μέλ­λου­σα Μη­τέ­ρα εἶ­ναι «ἡ Μορ­φο­ποι­ός Δύναμη». Μέ τίς εἰ­κό­νες πού βλέ­πει, ἀλ­λά καί μέ τή «νο­η­τι­κή εἰ­κό­να» πού σχη­μα­τί­ζει στήν φαν­τα­σί­α της, ἀ­να­πτύσ­σει αὐ­τή τή «μορ­φο­ποιό δύ­να­μη» καί τή «δύ­να­μη ὐ­λο­πο­ί­η­σης σχη­μα­τι­σμοῦ» τῆς νο­η­τι­κῆς της εἰ­κό­νας[2].

Κα­τά τήν Μα­ρῆ[3] «τό ἔμ­βρυ­ο ἔ­χει μνή­μη καί ἀ­πο­μνη­μο­νε­ύ­ει, ἐγ­γρά­φον­τας στά κύτ­τα­ρά του τίς σκέ­ψεις τῆς μη­τέ­ρας του, τά μη­νύ­μα­τα πού ἐ­κε­ί­νη τοῦ στέλ­νει, τή στά­ση της στή ζωή, τή νο­ο­τρο­πί­α της, τήν ποι­ό­τη­τα τῆς ὕ­παρ­ξής της». Ἡ «νο­η­τι­κή εἰ­κό­να» πού ἡ μη­τέ­ρα σχη­μα­τί­ζει μέ τήν φαν­τα­σί­α της, «ἐ­πη­ρε­ά­ζει ἀ­πό­λυ­τα τό ἔμ­βρυ­ο», λέ­γει ἡ Μα­ρῆ καί κα­τα­λή­γει: «Τό συμ­πέ­ρα­σμα εἶ­ναι ὅ­τι ἡ ἔγ­κυ­ος γυ­να­ί­κα εἶ­ναι στήν ἐγ­κυ­μο­σύ­νη της παν­το­δύ­να­μη πά­νω στό σχη­ματι­ζό­με­νο ἔμ­βρυ­ο, δι­ό­τι τό ἐ­πη­ρε­ά­ζει μέ τήν τρι­πλῆ της ὑ­πό­στα­ση: α) Μέ τή φυ­σι­κή... β) Μέ τήν ψυ­χι­κή... γ) Μέ τήν νο­η­τι­κή της ὑ­πό­στα­ση, ἀ­φοῦ ἡ εἰ­κό­να πού σχη­μα­τί­ζει γιά τό παι­δί της καί γε­νι­κά κά­θε σκέ­ψη της, ἡ νο­ο­τρο­πί­α της γε­νι­κό­τε­ρα, οἱ ἰ­δέ­ες της γιά τή ζωή, ἔ­χουν μί­α ἄ­με­ση δι­α­πλα­στι­κή δύ­να­μη ἐ­πά­νω του. Ἀ­φοῦ οἱ σκέ­ψεις της ἐγ­γρά­φον­ται στήν κυτ­τα­ρι­κή του μνή­μη, στούς νευ­ρῶ­νες τῶν κυτ­τά­ρων του, καί ἀ­πο­τε­λοῦν «ἐν­τυ­πώ­μα­τα» μη­νύ­μα­τα ζω­ῆς μό­νι­μα χα­ραγ­μέ­να, ἀ­λη­θι­νά προ­γράμ­μα­τα γιά τήν ὑ­πό­λοι­πη ζωή του».

Σχο­λι­ά­ζον­τες τίς θέ­σεις αὐ­τές πα­ρα­τη­ροῦ­με ὅ­τι ἡ φυ­σι­κή καί ἡ ψυ­χι­κή ὑ­πό­στα­ση τῆς ἐγ­κύ­ου σί­γου­ρα ἐ­πη­ρε­ά­ζει τό ἔμ­βρυ­ο. Ὅ­μως αὐ­τό πού θε­ω­ροῦ­με ἀ­συμ­βί­βα­στο μέ τήν Ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη εἶ­ναι ἡ ἀ­πο­κρυ­φι­στι­κή δή­λω­ση ὅ­τι «ἡ νο­η­τι­κή ὑ­πό­στα­ση καί ἡ εἰ­κό­να πού ἡ μη­τέ­ρα σχη­μά­τι­σε γιά τό παι­δί της ἔ­χουν δι­α­πλα­στι­κή δύ­να­μη στό παι­δί καί προσ­δι­ο­ρί­ζουν τή ζωή του».

«Στό νο­η­τι­κό ἐ­πί­πε­δο, ἡ μέλ­λου­σα μη­τέ­ρα μπο­ρεῖ νά κά­νει μί­α ὁ­λό­κλη­ρη ἐρ­γα­σί­α μέ τήν φαν­τα­σί­α της. Ἡ εἰ­κό­να πού πλά­θει (καί πού ἐ­πι­θυ­μεῖ) γιά τό παι­δί της ἔ­χει με­γά­λη δι­α­πλα­στι­κή δύ­να­μη...

»Ἄς φαν­τά­ζε­ται τό παι­δί της σάν ἐ­νή­λι­κο, σ' ὅ­λες τίς ἠ­λι­κί­ες, ὑ­γιή, ὄ­μορ­φο, εὐ­τυ­χι­σμέ­νο, δη­μι­ουρ­γι­κό, εὐ­γε­νή, με­γα­λει­ώ­δες, δί­και­ο, τί­μιο, σο­φό, θαυ­μά­σιο, ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο σέ ἔρ­γο προ­σφο­ρᾶς πρός το­ύς συ­να­θρώ­πους του... Αὐ­τή ἡ εἰ­κό­να πού σχη­μα­τί­ζει γι' αὐ­τό θά τό κα­θο­δη­γεῖ ἀρ­γό­τε­ρα στή ζωή του, δι­ό­τι ἐγ­γρά­φε­ται στό ὑ­πο­συ­νε­ί­δη­το τοῦ παι­διοῦ...

»Ἡ ἑλ­λη­νι­κή πα­ρά­δο­ση ἔ­δι­νε με­γά­λη ση­μα­σί­α στά χρώ­μα­τα πού φο­ροῦ­σε ἡ ἐγ­κυ­μο­νοῦ­σα. Τῆς ἦ­ταν αὐ­στη­ρά ἀ­πα­γο­ρευ­μέ­νο κά­θε μαῦ­ρο, γκρί­ζο ἤ κα­φε­τί, σκοῦ­ρο χρῶ­μα. Δέν ἔ­πρε­πε, οὔ­τε στό με­σο­φό­ρι της νά φο­ρέ­σει μαῦ­ρο! Ἐ­νῶ τῆς συ­νι­στοῦ­σαν τό ἄ­σπρο καί τά φω­τει­νά χρώ­μα­τα τῆς ἴ­ρι­δος, τά φω­τει­νά χρώ­μα­τα τοῦ οὐ­ρα­νί­ου τό­ξου, αὐ­τά στά ὁ­ποῖ­α οἱ ἀ­κτῖ­νες τοῦ ἤ­λιου μπο­ροῦν νά ἀ­να­λυ­θοῦν ἀ­νά­με­σα σ' ἕ­να πρῖ­σμα, σ' ἕ­να κρυ­σταλ­λά­κι μέ γω­νί­ες, ἤ σ' ἕ­να δι­α­μά­ντι... Αὐ­τά τά ὄ­μορ­φα χρώ­μα­τα, κα­θα­ρά, χω­ρίς ἀ­να­μί­ξεις τοῦ μα­ύ­ρου καί τοῦ γκρί­ζου, ἡ ἔγ­κυ­ος πρέ­πει νά φο­ρά­ει ἐ­πά­νω της, ἀλ­λά καί νά στο­λί­σει μ' αὐ­τά τό σπί­τι της, βά­ζον­τας ἕ­να τρα­πε­ζο­μά­ντη­λο ἤ ἕ­να ἁ­πλό χα­ρο­ύ­με­νο ντι­βα­νο­κά­λυμ­μα, πού μπο­ροῦν ν' ἀλ­λά­ξουν ὅ­λη τήν χρω­μα­τι­κή ἀ­τμό­σφαι­ρα τοῦ σπι­τιοῦ της»[4].

Κα­τά τήν ἑται­ρε­ί­α αὐ­τή, «ἡ πρώ­τη ἠ­θι­κή, ψυ­χι­κή καί πνευ­μα­τι­κή ἀ­γω­γή τοῦ ἀν­θρώ­που προ­έρ­χε­ται προ­γεν­νη­τι­κά, με­σ' ἀ­πό τά πα­νί­σχυ­ρα πρῶ­τα ἐν­τυ­πώ­μα­τα τῶν βι­ω­μά­των, τῶν σκέ­ψε­ων καί τῶν συ­ναι­σθη­μά­των τῆς μέλ­λου­σας μη­τέ­ρας, τοῦ μέλ­λον­τα πα­τέ­ρα, στήν ἀ­πα­λή κυτ­τα­ρι­κή μνή­μη τοῦ ἐμ­βρύ­ου»[5].

«Ἄν θέ­λεις ν' ἀ­πο­κτή­σεις παι­δί ὄ­μορ­φο, νά θαυ­μά­ζεις τά ὄ­μορ­φα παι­διά, το­ύς ὄ­μορ­φους ἀν­θρώ­πους, τά ὄ­μορ­φα το­πί­α... νά φο­ρᾶς ἄ­σπρα ἤ φω­τει­νά χρώ­μα­τα»[6]. «Σκέ­ψου, φαν­τά­σου τό παι­δί σου σάν ἐ­νή­λι­κο, σ' ὅ­λες τίς ἠ­λι­κί­ες, ὑ­γι­ές, ὄ­μορ­φο, εὐ­τυ­χι­σμέ­νο... σο­φό, θαυ­μά­σιο ἄν­θρω­πο... Τό μω­ρό σου τρέ­φε­ται... μέ τίς εἰ­κό­νες, τά ὀ­ρά­μα­τα πού πλά­θεις γι' αὐ­τό...». «Πλά­σε τό παι­δί σου φω­τει­νό! Θά γί­νει ἄν τό ζη­τή­σεις»[7].

Τά πά­ντα λοι­πόν στή ζωή τοῦ ἀν­θρώ­που προσ­δι­ο­ρί­ζον­ται ἀ­πό τήν σκέ­ψη καί τή νο­η­τι­κή εἰ­κό­να, πού σχη­μα­τί­ζει μέ τήν φαν­τα­σί­α της ἡ μη­τέ­ρα κα­τά τήν προ­γεν­νη­τι­κή πε­ρί­ο­δο. Ἑ­πο­μέ­νως ἡ ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ ἀ­τό­μου πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται καί ἀ­σφα­λῶς ἡ προ­σω­πι­κή εὐ­θύ­νη του γιά ὅ­ποι­α συμ­πε­ρι­φο­ρά:

Ἔ­τσι, ἡ ὁ­μο­φυ­λο­φι­λί­α ὀ­φε­ί­λε­ται κα­τά τήν ἀν­τί­λη­ψη αὐ­τή «στήν μή ἀ­πο­δο­χή τοῦ φύ­λου ἀ­πό τήν μη­τέ­ρα» [πού ἐ­πι­θυ­μοῦ­σε κο­ρι­τσά­κι ἐ­νῶ εἶ­χε ἀ­γό­ρι μέ­σα της]. Ἡ ἐ­πι­θυ­μί­α τῆς ἐγ­κύ­ου γιά κο­ρί­τσι, ἐ­νῶ εἶ­χε ἀ­γό­ρι, δη­λα­δή ἡ σκέ­ψη της, ἡ νο­η­τι­κή της κα­τά­στα­ση, «δί­νει στό ἀ­γο­ρά­κι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό θη­λυ­πρε­πε­ί­ας καί ἡ ἐ­πι­θυ­μί­α της γιά ἀ­γο­ρά­κι ἐ­νῶ εἶ­χε κο­ρι­τσά­κι, δί­νει στό κο­ρι­τσά­κι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ἀ­γο­ρο­κό­ρι­τσου»[8].

Ἡ κί­νη­ση ἐ­πι­κα­λεῖ­ται το­ύς ἀρ­χα­ί­ους ἕλ­λη­νες φι­λο­σό­φους, γιά νά ὑ­πο­γραμ­μί­σει ὅ­τι ἡ ἐγ­κλη­μα­τι­κό­τη­τα ἀ­πο­δι­δό­ταν «στίς ἀρ­νη­τι­κές σκέ­ψεις τῆς μη­τέ­ρας μέ­σα στή μή­τρα»! Ἐ­πί­σης στίς ἀν­τι­λή­ψεις τῶν Κι­νέ­ζων πρίν 1000 χρό­νια, κα­τά τίς ὁ­ποῖ­ες «οἱ ἐγ­κυ­μο­νοῦ­σες ἀ­πο­σύ­ρον­ταν σ' εἰ­δι­κά προ­ε­τοι­μα­σμέ­να οἰ­κή­μα­τα»[9].

Ἀ­πό ὅ­σα ἐκ­θέ­σα­με ἀ­πο­δει­κνύ­ε­ται ὅ­τι θε­μέ­λιο τῆς φι­λο­σο­φί­ας τῆς κί­νη­σης εἶ­ναι ἡ λε­γό­με­νη «θε­τι­κή σκέ­ψη», ἡ ὁ­πο­ί­α κυ­ριαρ­χεῖ στόν ἀ­πο­κρυ­φι­σμό, σέ γκου­ρου­ι­στι­κές καί ἄλ­λες ὀ­μά­δες. Ὅ­πως ἔ­χει ἀ­πο­δει­χθεῖ, ἡ δο­ξα­σί­α αὐ­τή ἀ­κυ­ρώ­νει ὁ­λό­κλη­ρη τήν ἐν Χριστῷ ἐλ­πί­δα[10].

Ἡ Μα­ρῆ ἐ­πι­κα­λεῖ­ται τήν «αὐ­θεν­τί­α» τοῦ ἀ­πο­κρυ­φι­στῆ Ὄμρα­αμ Μιχαήλ Ἄϊβανχωφ (Omraam Mikhaël Aïvanhov), «μεσ­σί­α» τῆς «Παγ­κό­σμιας Λευ­κῆς Ἀ­δελ­φό­τη­τας» καί φα­ί­νε­ται ὅ­τι ἀ­κο­λου­θεῖ τίς δο­ξα­σί­ες του. Ὁ ἀ­πο­κρυ­φι­στής αὐ­τός συ­νι­στᾶ στό κρά­τος νά ὀρ­γα­νώ­σει «κτή­μα­τα» γιά ἔγ­κυ­ες γυ­ναῖ­κες, ὅ­που σέ κα­τάλ­λη­λο πε­ρι­βάλ­λον θά πα­ρα­κο­λου­θοῦν «δι­α­φω­τι­στι­κές ὀ­μι­λί­ες», ἰ­δι­α­ί­τε­ρα γιά τό «τί ἐρ­γα­σί­α μπο­ροῦν νά κά­νουν μέ τίς σκέ­ψεις καί τά συ­ναι­σθή­μα­τά τους πά­νω στό παι­δί πού θά γεν­νή­σουν»· ἡ ἔγ­κυ­ος «ἔ­χει ἀ­λη­θι­νή ἰ­κα­νό­τη­τα νά "δι­α­πλά­θει" τό ἔμ­βρυ­ο», ὑ­πο­στη­ρί­ζει ὁ Ἄϊβανχωφ[11].

Στά πλα­ί­σια τῆς δρα­στη­ρι­ό­τη­τας τῆς Παγ­κό­σμιας Λευ­κῆς Ἀ­δελ­φό­τη­τας τοῦ Ἄϊβανχωφ δη­μι­ουρ­γή­θη­κε τό 1990 ἡ ὀρ­γά­νω­ση «Ἕνας Σύνδεσμος γιά τήν Εἰρήνη» (Un Lien pour la Paix), μέ πρω­το­βου­λί­α τοῦ Φιλίππου Μεϊλέμπιαν (Phillipe Mailhebian) καί μέ σκο­πό τήν θρη­σκευ­τι­κή βο­ή­θεια κυ­ρί­ως σέ ἐγ­κύ­ους, παι­διά καί νέ­ες μη­τέ­ρες. Ἡ κί­νη­ση ἐκ­δί­δει τήν ἐ­φη­με­ρί­δα «Ὁ Σύνδεσμος» (Le Lien). Σ' αὐ­τή τήν κί­νη­ση ἀ­νή­κει καί ἡ «Ἐ­φηρ­μο­σμέ­νη Συ­νε­ί­δη­ση καί Οἰ­κο­νο­μί­α» (Consience et Economie appliquees - CEA).

Εἰ­δι­κώ­τε­ρα, ἰ­δρύ­θη­κε ἡ «Ἐ­θνι­κή Ἑται­ρε­ί­α Προ­γεν­νη­τι­κῆς Ἀ­γω­γῆς (Action National pour L’ Education Prenabal - ANEP), μέ πρό­ε­δρο τήν Μαρία Ἀντρέ Μπερκίν (Marie-Andre Berkin). Σκο­πός εἶ­ναι «ἡ βελ­τί­ω­ση καί ἐ­ναρ­μό­νι­ση τῆς φυ­σι­κῆς καί ψυ­χι­κῆς ἀ­νά­πτυ­ξης τῶν παι­δι­ῶν, διά τῆς προ­πα­ρα­σκευ­ῆς τῶν μελ­λον­τι­κῶν γο­νέ­ων καί εἰ­δι­κώ­τε­ρα τῆς μη­τέ­ρας κα­τά τήν πε­ρί­ο­δο τῆς ἐγ­κυ­μο­σύ­νης. Ἀ­κρι­βέ­στε­ρα, νά βο­η­θη­θοῦν οἱ ἔγ­κυ­ες νά ζή­σουν μί­α πνευ­μα­τι­κή γαλ­βα­νο­πλα­στι­κή...»[12].

Στά ἔν­τυ­πα πού με­λε­τή­σα­με ἡ κί­νη­ση δέν κά­νει λό­γο γιά προ­σω­πι­κό Θεό. Δέν φα­ί­νε­ται νά ἀ­να­γνω­ρί­ζει τί­πο­τε ἄλ­λο ἀ­πό τόν «Ἑ­αυ­τό».

Ἡ Ἰωάννα Μα­ρῆ, σέ ἄρ­θρο της ἀ­να­φέ­ρει: «Ἐ­κτός ὅ­μως ἀ­πό τίς ἀ­τέ­λει­ες ἔ­χου­με ὅ­λοι ἕ­να Ὑπέροχο, Πάνσοφο, γε­μᾶ­το Ἀ­γά­πη, Δυ­να­μι­κό, Θαυ­μά­σιο Ἑ­αυ­τό! Καί Αὐ­τόν πρέ­πει νά ἀ­γα­πή­σου­με, σέ Αὐ­τόν πρέ­πει νά πι­στέ­ψου­με... μό­νο πι­στε­ύ­ον­τάς τον θά τοῦ δώ­σου­με τήν δυ­να­τό­τη­τα νά ἐκ­δη­λω­θεῖ καί νά σα­ρώ­σει ὅ­λες τίς ἀ­τέ­λει­ες!»[13].

Κα­τά τήν Μα­ρῆ φα­ί­νε­ται ὅ­τι ὁ «θε­ός» ἐκ­δη­λώ­νε­ται μέ τήν «θη­λυ­κό­τη­τα» τῆς μη­τέ­ρας καί τήν «Σο­φί­α» τοῦ πα­τέ­ρα. «Ἡ θη­λυ­κό­τη­τα» τῆς μη­τέ­ρας λο­γί­ζε­ται «ἐκ­δή­λω­ση τῆς θεί­ας Μη­τέ­ρας», ἐ­νῶ στό πρό­σω­πο τοῦ ἄν­δρα ἡ γυ­να­ί­κα πρέ­πει νά θαυ­μά­ζει «τή Σο­φί­α, τό Με­γα­λεῖ­ο, τή Δύναμη, τόν Ὑπέροχο Ἄν­δρα, στήν πιό ἀ­νώ­τε­ρη θε­ί­α ἐκ­δή­λω­σή του...»[14].

Τό ζή­τη­μα δι­α­φω­τί­ζε­ται κα­λύ­τε­ρα ἄν με­λε­τή­σει κα­νε­ίς τίς πε­ρί Χρι­στοῦ ἀν­τι­λή­ψε­ως τῆς Ἰωάννας Μα­ρῆ, γιά τίς ὁποῖες ὅμως ἐπιφυλασσόμεθα νά ἀναφερθοῦμε στό ἑπόμενο φύλλο τοῦ Ο.Τ.

Τὰ περιεχόμενα τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.

---

[1] http://aktines.blogspot.com/2013/06/blog-post_4721.html

[2] Ἰωάννα Μαρῆ, Προγεννητική Ἀγωγή. Προετοιμασία τῆς Νέας Ζωῆς: Τό κλειδί γιά μία νέα γενιά Ὑγιῆ, Εὐτυχισμένη, Δημιουργική! Ἀθήνα 1995/ Τό κλειδί, σ. 12.

[3] Ἰωάννα Μαρῆ, Προγεννητική Ἀγωγή. Προετοιμασία τῆς Νέας Ζωῆς. Ἡ Μητρότητα ἀρχίζει ἀπό τήν σύλληψη/ Ἡ μητρότητα, σ. 7.

[4] Ἡ μητρότητα, σ. 11 καί σ. 9.

[5] Τό κλειδί, σ. 6-7.

[6] Στό ἴδιο, σ. 6.

[7] Στό ἴδιο, σ. 22.

[8] Στό ἴδιο, σ. 11.

[9] Ἡ μητρότητα, σ. 4.

[10] βλ. Ἀ. Ἀλεβιζοπούλου, Αὐτογνωσία, Αὐτοπραγμάτωση, Σωτηρία. Ἡ «δύναμη τῆς σκέ­ψης» στό φῶς τῆς χριστιανικῆς πίστης, Ἀθήνα 1991, σσ. 57-58.

[11] Ἡ μητρότητα, σ. 2.

[12] Les Sectes en France (Οἱ σέκτες στή Γαλλία), Vêä. Centre Roujer Ikor, σσ. 30-31.

[13] Ἰωάννα Μαρῆ, Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, παιδί καί νέοι Γονεῖς, Δεκ. 1993, σ. 22.

[14] Τό κλειδί, σ. 14.